تبیان، دستیار زندگی

سلام عزیزان

اینجا مشاهید و مفاخر فقه رو قرار میدم 

 این تاپیک طولانی هست 

اینم از اولین بزرگمرد

مشاهیر و مفاخر فقه ایران

مشاهیر و مفاخر فقه ایران
آبی، عزّالدین، زین‏الدین، ابومحمد حسن

( ملیت: ایرانی قرن: 7 )

(س هفتم ق)، فقیه امامى. وى معروف به فاضل آبى و ابن‏زینب یا ابن‏زبیب یا ابن‏ربیب و از شاگردان محقق حلّى بود كه با استاد خود مباحثاتى داشته و در بسیارى موارد با وى مخالفت كرده است. از آثار او «كشف الرموز» است، در شرح «مختصر نافع» كه در رمضان سال 672 ق از كتابت آن فارغ شده است. آبه روستایى در بخش جعفر آباد ساوه است.

برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

منابع زندگینامه: اعیان الشیعه (282 ،85 /2)، دانشنامه‏ى ایران و اسلام (12 /1)، الذریعه (35 /18)، ریاض العلماء (15 ،11 /7 ،147 -146 /1)، ریحانه (39 -38 /1)، طبقات اعلام الشیعه (قرن 38 /7)، فوائد الرضویه (64 ،95)، الكنى والالقاب (155 /3 ،4 /2)، هدیة الاحباب (96).

مشاهیر و مفاخر فقه ایران
آبی رازی، موفق الدین، حسن

( ملیت: ایرانی قرن: 6 )

(س ششم ق)، فقیه و محدث. مشهور به خواجه آبى. وى در قریه راشدة شنست رى ساكن بود. وى بر فقیه عالیمقام امیركیا فرزند ابوالجیم مصدرى قرائت كرد. خواجه آبى فقیهى صالح و مورد اعتماد بود.

برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

منابع زندگینامه: اعیان الشیعه (282 /2)، رى باستان (298 /2)، ریاض العلماء (338 /1)، شهیدان راه فضیلت (133)، طبقات اعلام الشیعه (قرن 66 /6)، فهرست منتجب‏الدین (55 -54).

مشاهیر و مفاخر فقه ایران
آبی، ابوسعد، ابوسعید منصور

( ملیت: ایرانی قرن: 5 )

(وف 432 /422 /421 ق)، فقیه، ادیب، شاعر و مورخ امامى. در آبه یا آوه از توابع ساوه متولد شد. و پس از كسب معلومات متداول زمان در رى به وزارت ابوطالب مجدالدوله‏ى دیلمى رسید، و با صاحب بن عباد دوستى داشت. به گفته‏ى منتجب الدین از شاگردان شیخ طوسى بود. عبدالرحمان نیشابورى از او روایت مى‏كرد. برادر او، ابومنصور محمد بن حسن آبى، نیز از ادیبان و دانشمندان قرن پنجم است كه در خدمت ملوك طبرستان داراى منصب وزارت بود. آثار ابوسعد عبارت‏اند از: «نزهة الادب»؛ «نثر الدرر»؛ «تاریخ رى».

برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

منابع زندگینامه: الاعلام (237 /8)، اعیان الشیعه (252 /9 ،85 /2)، دائرةالمعارف البستانى (26 -25 /1)، دانشنامه‏ى ایران و اسلام (12 /1)، الذریعه (108 ،52 -51 /24 ،254 /3)، رى باستان (394 /2)، ریاض العلماء (219 /5)، ریجانه (136 -135 /7)، طبقات اعلام الشیعه (قرن 196 -195 /5)، فهرست منتجب الدین (161)، فوائد الرضویه (668 -667)، كشف الظنون (1939 ،1927 ،295)، الكنى والالقاب (4 /2)، معجم الادباء (238 /6)، معجم البلدان (69 /1)، معجم المؤلفین (12 /13)، نشر دانش (س 13، ش 6، ص 28)، هدیة الاحباب (96)، هدیة العارفین (473 /2).

مشاهیر و مفاخر فقه ایران
آبی، مجدالدین، صاعد

( ملیت: ایرانی قرن: 6 )

(س ششم ق)، فقیه و واعظ. وى از فقیهان و واعظان شیعى قرن ششم ق است.

برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

منابع زندگینامه: طبقات اعلام الشیعه (قرن 137 /6)، فهرست منتجب‏الدین (100).

مشاهیر و مفاخر فقه ایران
آتشی شیرازی، محمد کاظم

( ملیت: ایرانی قرن: 13 )

(1289 -1208 ق)، فقیه و مجتهد. دائى نگارنده‏ى «فارسنامه‏ى ناصرى» است. سالها تحصیل مراتب علمیه كرد تا به دریافت درجه اجتهاد نایل گشت. در 1245 ق از شیراز به كرمان رفت و در آنجا ساكن شد و سالها به نشر معارف اسلامى پرداخت و عهده‏دار امامت مسجد گنجعلى‏خان بود.

برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

منابع زندگینامه: فارسنامه‏ى ناصرى (958 /2).

مشاهیر و مفاخر فقه ایران
آتشی مراغه‏ای

( ملیت: ایرانی قرن: 13 )

(س سیزدهم ق)، فقیه، ادیب و شاعر. در عهد فتحعلى شاه شیخ‏الاسلام مراغه و از شعراى معروف آن شهر و متخلص به آتشى بوده است. وى كتب زیادى تألیف كرده است، دیوانى هم دارد كه اكثر اشعار آن به زبان تركى است.

برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

منابع زندگینامه: دانشمندان آذربایجان (2)، الذریعه (2 /9)، طبقات اعلام الشیعه (قرن 69 /13)، فرهنگ سخنوران (2)، مستدركات اعیان (3 /3).

مشاهیر و مفاخر فقه ایران
آجِنْگانی، ابوالفضل محمد

( ملیت: ایرانی قرن: 4 )

(س چهارم ق)، فقیه و متكلم. در آجنگان، از روستاهاى سرخس، متولد شد. از بزرگان اهل مناظره و از استادان فقه و كلام بود.

برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

منابع زندگینامه: انساب سمعانى (60 /1)، دائرةالمعارف البستانى (40 /1)، دانشنامه‏ى ایران و اسلام (22 /1)، معجم البلدان (130 /1)، نام‏آوران فرهنگ (91).

مشاهیر و مفاخر فقه ایران
آخری، ابوالفضل خُزیمة

( ملیت: ایرانی قرن: 6 )

(وف 548 ق)، فقیه و متكلم معتزلى، ادیب و لغوى. نامش محمد و به خزیمه معروف بود. اهل آخُر، قصبه‏اى در دهستان، میان گرگان و خوارزم، بود. در ناحیه‏ى دهستان از كسانى چون ابوالفتیان عمر بن عبدالكریم روّاسى و بندار بن عبدالواحد دهستانى و دیگران حدیث شنید. در مرو به روایت حدیث اشتغال داشت و در همان جا نیز درگذشت.

برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

منابع زندگینامه: انساب سمعانى (61 /1)، دانشنامه‏ى ایران اسلام (38 /1)، معجم البلدان (559 /2 ،70 /1).

مشاهیر و مفاخر فقه ایران
آخری، ابوالقاسم اسماعیل

( ملیت: ایرانی قرن: 4 )

(س چهارم ق)، فقیه و محدث. در آخُر، قصبه‏اى در ناحیه دهستان میان گرگان و خوارزم، متولد شد و به مصر سفر كرد. وى از احمد بن بهزاد سیرافى و ابوالفوارس صابونى و دیگران حدیث روایت مى‏كرد. ابوالقاسم حمزه بن یوسف سهمى نیز از او روایت كرده و «اصول» او را ستوده است.

برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

منابع زندگینامه: انساب سمعانى (61 /1)، دانشنامه‏ى ایران و اسلام (38 /1)، لسان المیزان (67 /8 ،605 -604 /1)، معجم البلدان (559 /2 ،70 /1).

فعالیتها: • حدیث • فقه

آخوند خراسانی، ملا محمد کاظم

( ملیت: ایرانی قرن: 13 )

(1329 -1255 ق)، فقیه، اصولى، مجتهد بزرگ تشیع و از بنیانگذاران انقلاب مشروطیت. پدرش ملا حسین اهل هرات و ساكن مشهد بود. وى مقدمات علوم را در مشهد آموخت و از آنجا به سبزوار رفت و مدتى در محضر درس حاج ملاهادى سبزوارى حاضر گشت. در بیست و دو سالگى به تهران آمد و علوم عقلى را نزد میرزا ابوالحسن جلوه و دیگران فراگرفت و در سال 1278 ق به نجف رفت و به حوزه درس شیخ مرتضى انصارى پیوست. مدتى نیز در درس شیخ راضى، سید مهدى قزوینى و سید على شوشترى شركت جست و پس از وفات شیخ انصارى به خدمت میرزاى شیرازى درآمد. آخوند اسلام است كه شاگردان بسیارى را تربیت كرده است. وى یكى از سه تن روحانى نجف بود كه از مشروطیت حمایت كرد و این عمل او منجر به موفقیت آزادیخواهان در انقلاب مشروطیت شد. در سال 1329 ق زمانى كه روسها بر آزادیخواهان ایران با ارسال اولتیماتوم‏هاى پشت سر هم سخت گرفته بودند، به قصد آمدن به ایران حركت كرد، ولى در راه ناگهان درگذشت، شایع شد كه او را مسموم كرده‏اند. وى در مقبره‏ى حاج میرزا حبیب‏اللَّه رشتى مدفون گردید. آثار او عبارت‏اند از «كفایة الاصول»، دو جلد، از مراجع معتبر علم اصول، «حاشیه بر رسائل» و «حاشیه بر مكاسب» كه نقدى است بر آثار شیخ مرتضى انصارى؛ «حاشیه بر اسفار»؛ «حاشیه بر شرح منظومه»؛ «رسالاتى در مشتق، رضاع،...»؛ «الاجارة»؛ «الاجتهاد والتقلید»؛ «الفوائد الاصولیة» و «تكملة التبصرة». از آثار خیر آخوند احداث سه مدرسه‏ى بزرگ و متوسط و كوچك در نجف است. وى ضمناً به انتشار چهار مجله‏ى «اخوت»، در «درةالنجف»، «العلم» و «نجف اشرف» كمك بسیار كرد. وى در نزد فقها و دانشمندان علوم دینى به «صاحب الكفایه» شهرت دارد. و فرزندان او كلمه «كفائى» را براى نام خانوادگى خویش انتخاب كردند.

برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

منابع زندگینامه: الاعلام (234 /7)، اعیان الشیعه (6 -5 /9)، تاریخ برگزیدگان (43 /42)، خدمات متقابل اسلام و ایران (500 -499)، الذریعه (88 /18 ،324 /16 ،220 /6 ،412 /4 ،122 /1)، ریحانه (42 -41 /1)، شرح حال رجال (1 /4)، گنجینه‏ى دانشمندان (93 -92 /7)، معجم المؤلفین (155 /11)، مؤلفین كتب چاپى (16 -14 /5).

فعالیتها: • فقه