اگر کسی به عکسهای خانوادهگی ما نگاه کند فکر میکند ما موجودات همیشه خوشی هستیم؛ فارغ و دور از هر گونه اندوه و حادثه. مردم عادت دارند لحظههای شاد زندگی خود را ثبت کنند. هیچکس از چیزی که میخواهد از آن فرار کند عکس نمیگیرد، چیزی را که بخواهد فراموش کند. برای اغلب آدمها عکاسی یکی از اشکال هنری نیست، بلکه یک موضوع عادی و طبیعی در زندگی است؛ کاری که انجام میشود فقط به خاطر اینکه عادی است. همین و همین. آنقدر عادی و بیاهمیت که برای گرفتن یک عکس ممکن است چند لحظه یا ثانیه هم زیاد به نظر برسد.
اینها ترجمه جملاتی است که در ابتدای فیلم «عکس فوری در یک ساعت» یا One Hour Photo توسط راوی نقل میشود. این جملهها ماهها بعد از اینکه فیلم را دیدم هنوز در ذهنم باقی مانده بودند، شاید بیشتر از صحنههای خود فیلم. و این موضوع (یعنی اثر دراز مدت تاثیر نوشته، عکس یا فیلم در ذهنم) همیشه برایم بهترین معیار میزان علاقهام به یک مطلب بوده است.
آلبومهای عکس خانوادهگی معمولا در بهترین و امنترین نقطه خانه نگهداری میشوند. جایی که کمتر در معرض عبور و مرور است و دست رطوبت و موریانه به آن نمیرسد. اگر خطر دزدیدن جواهرات وجود نداشت، احتمالا آلبومهای عکس نقاط امنتری مانند گاوصندوقها را در منزل خانوادهها اشغال میکردند. در شرایط خطر و یا اضطرار مانند آتشسوزی، بعد از «اشخاص» و «مدارک مهم» مانند کارت شناسایی و احتمالا اشیای گرانبها، خانوادهها آلبومهای عکس خود را نجات میدهند.
اما در این تاپیک می خواهیم در مورد آلبوم های خانوادگی بیشتر بدانیم. با ما همراه باشید ....