به نام خدا
دوستان سلام
یَرَه گَه كارِ مو و تو دِرَه بالا می گیرِه
ِ ذره ذِره دِرَه عشقت تو دِلُم جا می گیرِه
روز اول به خودُم گُفتُم ایَم مثل بَقیِ
حالا كم كم می بینُم كار دِرَه بالا می گیرِه
چَن شَبه واز مثِ چهل سال پیش ازای مرغ دِلُم
تو زمستون بِهِنَه ی سِبزهُ و صِحرا می گیرِه
چَن شَبه واز می دوزُم چِشمامِه تا صُبحه به چُخت
یا بِیِك سَم بیخودی مات مِنَهُ، را می گیرِه
تا سحر جُل می زِنُم خواب به سُراغُم نمیاد
هی دِلُم مثل بِچَه بِهَنِه بی جا می گیرِه
موگومِش هرچی كه مَرگِت چیه كوفتی! نِمِگَه
عَوَضِش نِق مِزِنَه ذِكر خدایا می گیرِه
پیری و معركه گیری كه مِگَن كار مویه
دِفتر عُمر داره صفحه پینجاه می گیرِه
اون كه عاشق شده پِنهون مِكِنَه مثل اویَه
كه سِوار شُتُرَ و پوشتِشِه دولا می گیرِه
كُتا كِردَن دامِنارِ تا بیخِ رون، مَشتی عماد!
دیگه مِجنون توی خواب دامنِ لیلا می گیره
عماد خراسانی
