سیاست یک بام و دو هوا

یکسان نبودن برنامه‌های کتابی در مراکز فرهنگی تهران با وجود برنامه‌های یکسان و بودجه برابر سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، سوالی بود که معاون فرهنگی این سازمان در پاسخی کوتاه، علت وقوع چنین تفاوت کاری را متوجه مدیران و کتابدارن مراکز دانست و گفت: اگر مسوولان مراکز کمی ذوق به خرج دهند و ارتباط بیشتر با سازمان برقرار کنند، برنامه‌های متنوعی در حوزه کتاب خواهند داشت.

حجت الاسلام مرتضی جعفرپور در این باره می‌گوید: بر اساس سیاستگذاری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، اجرای تمامی برنامه‌ها بر روالی واحد و البته با در نظر گرفتن برنامه‌های متنوع فرهنگی و هنری برنامه‌ریزی شده اندو این مراکز برنامه‌های خود را بر مبنای مناسبت‌ها و غیر مناسبت‌ها تدوین و اجرا می‌کنند.

جعفرپور ادامه می‌دهد: بر اساس برنامه‌های مراکز، ممکن است برخی مناطق طی یک سال تنها چند ماه را به برنامه‌های کتابی اختصاص دهند. برای نمونه، منطقه یک شهرداری تهران ممکن است در نیمه اول سال برنامه‌های بسیاری در حوزه تولید کتاب، برگزاری مسابقه داستان‌نویسی، طنز یک صفحه‌ای، جلسات نقد و بررسی و ... برگزار کند و در ماه‌های بعد فاقد برنامه کتابی‌ باشد.

به رغم سخنان جعفرپور، برخی مراکز در تمامی ماه‌های سال برنامه کتابی دارند و در مقابل برخی کمترین برنامه ‌کتابی را طی یک سال اجرا می‌کنند. این آمار را به راحتی می‌توان از عملکرد و خبر‌های ارسالی این مراکز جویا شد. به عنوان نمونه، فرهنگسری انقلاب در مناسبت‌ها و روز‌های عادی سلسه جلسات مدونی برای اجرای برنامه‌ها‌ی کتابی دارد و در مقابل، برنامه‌های کتابی فرهنگسرای ولاء در طول یک سال آمار از تعداد انگشتان دست هم تجاوز نمی‌کند!

جعفرپور در این باره توضیح می‌دهد: غیر از برنامه‌های کلی سازمان، ارزیابی برنامه‌های مناطق در حوزه کتاب با صلاحدید و تائید مدیریت امور کتاب و کتابخانه‌ها انتخاب و اجرا می‌شوند. در واقع؛ مدیران مراکز برنامه‌های‌ پیشنهادی حوزه کتاب را به سازمان ارجاع می‌دهند و سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران با توجه به سیاست‌های فرهنگی خود برنامه‌ها را بررسی و مراحل اجرای آن را پشتیبانی می‌کند.

اما نکته قابل تامل در اجرای امور فرهنگی فرهنگسرا‌ها غیر از برنامه‌های تعریف شده، خود مجریان کتابخانه یا مراکز‌ند که به گفته جعفرپور، سهم مهمی در اجرای برنامه‌‌های کتابی دارند و می‌توانند برنامه‌های پیشنهادی خود را به مرکز اعلام و بودجه درخواست کنند.

سوال دیگر آن است که آنها نیاز افراد منطقه خود را به مطالعه و خواندن کتاب با چه معیاری می‌سنجند؟ اگر این معیار از سوی این سازمان توجیه منطقی داشته باشد، یعنی تنها مردم منطقه 12، 6، 22 به خواندن کتاب و برنامه‌های ترویج مطالعه کتاب ‌نیازمندند و دیگر مراکز نیازکمتری به بررسی جایگاه کتاب دارند!؟

در این میان، برنامه‌های پیشنهادی مراکز فرهنگی هنری منطقه شش که قابل مقایسه با مناطق دیگر نیستند، حکایت از نیاز مردم این منطقه دارد یا ضرورت توجه کردن مسئولان به نیاز‌های ساکنان؟!

بخش عمده برنامه‌های سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، مربوط به خرید و اختصاص کتاب به مدارس و اهدا کتاب به مساجد و کتاب‌های اتوبوس و توسعه کتابخانه‌های شهرداری و ایجاد کتابخانه‌های مجازی است که به صورت کلی در مناطق اجرا می‌شوند.

اگر در این میان برنامه متفاوتی از سوی یک فرهنگسرا اجرا شود، به طور حتم بر اساس اعلام نیاز مدیران کتابخانه‌هاست و می‌توان فارغ از هر دغدغه‌ای با مراجعه به آمار خبری آنها فهمید که کدام مرکز بیشتر از دیگری در حوزه کتاب فعال شده است. همچنین مشخص می‌شود که کدام مدیر و مسوول کتابخانه درگیر مسائل روز جامعه است و در کدام حوزه،ایده و برنامه های مناسبی برای شهروندان خود دارد.

بخش کتاب‌خوانی تبیان

منبع: خبرگزاری کتاب ایران