ما نمی توانیم ایران را تحلیل کنیم

نشریه آمریکایی فارین پالیسی، در مقاله ای به قلم "فلینت لِوِرِت" به بررسی واقعیت هایی پیرامون جنبش سبز، خیزش های اخیر کشورهای مسلمان و شرایط جمهوری اسلامی ایران پرداخته است. آنچه که در ادامه می خوانید، متن کامل ترجمه شده این مقاله است.

اوباما به ایران کمک می کند

دست و پا زدن بی نتیجه آمریكا در خیزش‌های اخیر خاورمیانه،‌ بازی كردن در راستای اهدافیست كه ایران می‌خواهد.

فارین پالیسی، اگرچه جورج سوروس در گفت‌وگو با سی ان ان شرط بسته است كه جمهوری اسلامی ایران،‌ یك سال دیگر شكست خواهد خورد اما باید گفت كه به نظر می رسد تحولات اخیر خاورمیانه نه تنها سبب مانایی جمهوری اسلامی ایران بلكه سبب موازنه قدرت در این منطقه و حركت شرایط در مسیری شده است كه به نفع جمهوری اسلامی ایران است.

در حدود 10 سال قبل و پس از حمله به برجهای دوقلو در آمریكا،‌ این آمریكا بود كه به متحدانش در خاورمیانه پیام ها و دستوراتی داد. آمریكا پایگاه هایش را در خاورمیانه بنا نهاد و این در حالی بود كه كشورهایی مثل مصر، اردن، عربستان

سعودی، تركیه و ... نسبت به مقولاتی مثل صلح با اسرائیل و همكاری های استراتژیك با آمریكا روی خوش نشان می‌دادند.

از سوی دیگر نیز این جمهوری اسلامی ایران بود كه بر موضع همكاری و اتحاد با سوریه ایستاده بود و به رابطه به گروه های مسلح و نه چندان نیرومندی همچون حماس و حزب الله متهم بود.

و این مسئله تمام شد تا اینكه به مراسم تحلیف اوباما در سال 2009 در آمریكا رسیدیم. و این تحلیف در شرایطی برگزار می‌شد كه جنگ عراق عملاً روند صلح اعراب و اسرائیل را با شكست مواجه كرده بود و دیپلماسی قوی منطقه ای ایران و متحدانش نیز سبب ایجاد تعادل در قدرت و نفوذ در منطقه خاورمیانه شده بود.

روابط استراتژیك سوریه و ایران بهبود یافت، حزب عدالت و توسعه در تركیه به قدرت رسید و با روابط استراتژیك ایران و سوریه همراه شد و حماس و حزب الله نیز قدرت گرفتند و بازیگران قدرتمندی در عرصه فلسطین و لبنان شدند.

به دنبال آن بود كه روابط استراتژیك و معنی دار عراق با واشنگتن نیز كاهش یافت و حتی می توان گفت كه به جای آن روابط بغداد با ایران، سوریه و تركیه افزایش یافت.

این قضیه البته در مورد سایر كشورهای حاشیه خلیج فارس نیز وجود داشت و روابط آنها با حزب الله در زمینه بازسازی‌های پس از جنگ اسرائیل، بیانگر همین مسئله است.

همچنین باید گفت كه جمهوری اسلامی ایران تعمیق اتحاد خود با سوریه، تركیه و عراق و همچنین گسترش نفوذ خود در فلسطین و لبنان در حال تلاش است.

و تمام اینها در حالی صورت می‌گیرد كه نظرسنجی ها نشان می‌دهد، رهبران این حركت‌ها همچون احمدی نژاد ، نصرالله، بشار اسد، اردوغان و خالد مشعل، جملگی محبوبتر از رؤسای كشورهایی مثل اردن، تشكیلات خودگران فلسطین و عربستان سعودی كه همدستان طراز اول آمریكا محسوب می‌شوند، هستند.

و هم اكنون دولت اوباما در مقابل تهران، برای افزایش نفوذ خود در كشورهای خیزش كرده ای همچون مصر، بحرین، تونس و ... درمانده شده است.

جبنش های اعتراضی در این كشورها كمتر مایل به همكاری استراتژیك با آمریكا هستند.

باید گفت كه مثلا بدیهیست كه هم اكنون هر دولتی كه در مصر بر سر كار بیاید و حتی اگر به نوعی نماینده حسنی مبارك هم باشد، حاضر نخواهد بود در ادامه محاصره غزه با اسرائیل همكاری كند و یا اینكه مطالبات "سیا" را عملی كند.

و به همین ترتیب باید به نظم سیاسی جدید در بحرین نیز اشاره كرد كه اكثریت این كشور را شیعیان تشكیل می‌دهند كه قطعا مخالفت استفاده آمریكا از خاك این كشور برای اقدام نظامی علیه ایران خواهند بود.

در سال آینده ، این تحولات و چرخش های قدرت در خاورمیانه؛ بر ضد آمریكا و به نفع ایران خواهد بود.

در برابر تمام این نكات ارائه شده، این جورج سوروس، رسانه‌ها و نخبگان آمریكا و دولت اوباما هستند و تمام این بازیگران همان كسانی بودند كه در حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری در ایران بسیار هیجان زده بودند و ما را در مقابل این ادعای بی اساس قرار دادند كه در انتخابات ایران دزدی صورت گرفته است و گفتند كه جنبش سبز نظام ایرانیان را سرنگون می‌كند.

و این صحبت ها و اقدامات به پیش بینی‌ اخیر سوروس نیز شباهت داد. البته آنها زمان‌های مختلفی را در پیش بینی هایشان برای سرنگونی ایران بیان می‌كنند؛ مثل سال 2009 یا سال 2010 و اینك سال آینده...

و تمام اینها بیانگر قصور فاحش و تأثیر مخرب صحبت های كسانی است كه در تجزیه و تحلیل مسائل جمهوری اسلامی ایران ناتوانند.

بخش سیاست نبیان

منبع:سایت الف