قاری قرآن عشق بر سر نیزه

مصطفی صابر خراسانی از زبان خودش: "مصطفی صابری هستم متخلص به صابر خراسانی؛ در نیمه مرداد، وسط تابستان سال 1356 در شهر مقدس مشهد ـ شهر آقای مهربانم امام رضا(ع) ـ در یک خانواده مذهبی به دنیا آمدم. دو تا فرزند هستیم که من، بچه بزرگ خانواده هستم، پدرم کارمند آموزش و پرورش بود و مادرم خانه‌دار. به پدر و مادرم عشق می‌ورزم و آنها را از چشم‌هایم بیشتر دوست دارم و معتقدم که هر چه دارم از دعای پدر و مادر است. من، کنار امام رضا(ع) به دنیا آمدم، کنار امام رضا(ع) زندگی کردم و رشد کردم، کنار امام رضا(ع) نفس کشیدم و خلاصه همه زندگی‌ام با امام رضا(ع) بوده و هست و خواهد بود ان‌شاءالله؛".

سخنان مصطفی صابری خراسانی درباره ادبیات آئینی و اشعار عاشورایی:

هم‌اکنون در شعر آئینی و مذهبی کشورمان جنبشی ایجاد شده چراکه اشعاری به عنوان شعر هیئت نامگذاری شده است. شاعران جوان، شعر آئینی را به سمت گویش‌های روز که یک جنبش و جوششی در شعر آئینی است، برده‌اند. جوانان امروز به اجرا، بیان و سرودن شعر نو و امروزی نیازمندند؛ چراکه اشعاری که در سال‌های اخیر اجرا شده اگر امسال هم اجرا شود، آنها را نمی‌پسندند، آنان نیازمند تحول و نوآوری در شعر و هنر هستند.

جوانان امروزی در تهاجم فرهنگ غربی، ماهواره‌ها و اینترنت قرار دارند، آنان نیازمند پتانسیلی همانند پتانسیل خودشان هستند یعنی شاعران و نویسندگان باید با بهر‌ه‌مندی از پتانسیل جوانی به ارتقای سطح معنویات آنها کمک کنند.

تاکنون اشعار آئینی و عاشورایی بسیار خوبی برای قشر جوان کشور، منتشر شده است، چند سالی است برخی از شاعران همانند استاد شیخ رضا جعفری، علی‌اکبر لطیفیان، حسین رستمی، حمید برقعی و هادی جان‌فدا متولی این کار شدند که با قلم زیبایشان تحولی عظیم در شعر آئینی به وجود آورند.

بسیاری از شاعران جوانی که در راستای اهداف اهل بیت (ع) قلم می‌زنند وصل به سرچشمه‌های شاعران بزرگ و نامی کشورمان همانند علی انسانی، غلام‌رضا سازگار، محمدعلی مجاهدی و جواد حیدری بودند و از آموزه‌های قدمای ما مواردی را برداشت کرده و شعر نو و تازه‌ای را خلق کردند.

اکثر شعرهایی که شاعران جوان آئینی کشورمان برای اهل بیت (ع) می‌سرایند، شعرهای خوب و تأ‌ثیرگذاری هستند، شعر در عمق وجود هر فردی تأثیرگذار است، چراکه تأثیر یک بیت شعر می‌تواند کار یک ساعت سخنرانی را انجام داده و در مخاطب تأثیرگذار باشد.

مردم ایران عاشق ادبیات و اهل شعر و ذوق هنرند و وقتی مشاهده می‌کنند که شعری برای اهل بیت (ع) سروه شده، به مطالعه آن می‌پردازند، همچنین کارآیی و تأثیرگذاری شعر در بین اقشار مختلف جامعه بیشتر از سایر هنرها است.

شعرا باید در راستای اهداف اهل بیت (ع) و به خصوص قیام عاشورا حرکت کنند، کشورمان باید به شاعران همانطور که اهل بیت (ع) به «کمیت» و دیگر شعرا به عنوان یک پیام‌آور نگاه می‌کردند، بنگرند.

شاعران، افرادی هستند که فرهنگ را در جامعه راه‌‌اندازی کرده و پرچم‌دار یک نهضت به شمار می‌روند، وظیفه اصلی شاعران به خصوص شعرای آئینی این است که راه هدایت را به مردم نشان داده و باعث تأثیرگذاری عمیق در آنها شوند چرا که شعرا با قلمشان فرهنگ را نشان می‌دهند.

اگر شاعران، خوب و گزیده شعر سرایند قطعا افراد جامعه اصلاح می‌شوند، همچنین شعرای جوان باید از زاویه‌های گوناگون دوربین خود را بکار بسته و طبق آن به سرودن شعر درباره حادثه‌‌های تاریخ بپردازند.

شعرا و نویسندگان در خلق آثار باید تمامی زاویای واقعه عظیم کربلا را مورد توجه قرار دهند، فرهنگ ایرانی با فرهنگ عاشورایی عجین شده است، همچنین اگر امروز نامی از عاشورا باقی مانده به خاطر روضه‌هایی است که برای اباعبدالله الحسین (ع) خوانده می‌شود.

اگر شاعران و مداحان در خواندن و سرودن شعر فقط به بیوگرافی امام حسین (ع) توجه می‌کردند و از سختی‌ها، دلاوری‌ها و رشادت‌های این امام هما چیزی به مردم بیان نمی‌کردند، عاشورایی به تازگی عاشورای حسینی که امروز در سراسر دنیا برگزار می‌شود، وجود نداشت.

شاعران در خلق اثر نباید فقط به مظلومیت سیدالشهداء (ع) بپردازند و در خلق و سرودن اشعار خود باید به دلاوری‌های امام حسین (ع) در واقعه کربلا توجه بسیار داشته باشند، همچنین اگر در ماه محرم و صفر در کشورهای مسلمان جنبش و جوششی برای برگزاری مراسم عزاداری سالار شهیدان برپا می‌شود به خاطر روضه‌های است که برای این واقعه عظیم کربلا خوانده شده است.

شاعران در سرودن شعر نباید فقط به قلب واقعه عظیم کربلا نگاه کنند بلکه باید حواشی آن را نیز مورد توجه خود قرار دادند، اگر شاعران و نویسندگان از مظلومیت امام حسین (ع) شعری و یا مطلبی را به نگارش در می‌آورند باید به بیان شجاعت، اخلاق و رفتار آن حضرت با مردم نیز بپردازند چراکه تمامی لحظات زندگی خاندان اهل بیت (ع)، برای مردم و مسلمانان جهان، درس است.

از تمامی لحظات زندگی امام حسین (ع) می‌توان کتاب قطور نوشت، شاعرانی که برای ائمه اطهار (ع) شعر می‌سرایند و راه اصلی این خاندان را به مردم نشان می‌دهند، زندگیشان رنگ و بوی خدایی گرفته و همین امر باعث اثرگذاری آنها در مردم می‌شود.

شعرا باید گستردگی عظمت ائمه اطهار (ع) را درک کنند، شاعران و نویسندگان آئینی هر چه برای اهل بیت (ع) کار کنند، باز هم هیچ کاری برای خاندان عصمت و طهارت انجام نداده‌اند چراکه مقام و عظمت این بزرگواران بیشتر و بالاتر از خلق آثار آنها است.

رسالت اصلی شاعران آئینی ترویج فرهنگ عاشورایی و ارزشی به اقشار مختلف جامعه است، ایشان باید در تمامی لحظات زندگی برای ائمه و اهل بیت (ع) کار کنند و تفریح و زندگیشان باید قلمشان باشد چرا که اگر عالمی همانند «علامه امینی» تمام عمرش را به مطالعه و نگارش اثر پرداخت برای این بود که امروز نام حضرت علی (ع) باقی و جاودان بماند و کسی نتواند مسائل اهل بیت (ع) را تحریف کند.

تاکنون در کشورمان کار فرهنگی برای اهل بیت (ع)، بسیار کم صورت گرفته است؛ مداحان، قاریان، نویسندگان و شاعران اهل بیت (ع) دارای جایگاه‌ رفیعی هستند که باید اقشار مختلف جامعه نسبت به حفظ و شأن شخصیت رفیع این افراد توجه بسیار داشته باشند.

بعضی از مسئولان و متولیان فرهنگی کشور در جامعه خوب کار می‌کنند، ولی کافی نیست چراکه مقوله فرهنگ جای کار بسیار دارد.

همه نهادها و سازمان‌ها باید به انجام کار فرهنگی توجه بسیار داشته باشند، انجام فعالیت‌های فرهنگی تنها مختص سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها همانند شهرداری و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیست بلکه بر عهده تمام مجموعه‌ها است.

همه مراکز و نهادها باید به انجام کار فرهنگی و آئینی اهتمام داشته باشند، در جامعه اسلامی به ویژه جامعه ایرانی باید به شاعر، خطیب، مداح، خواننده، نویسنده، خبرنگار، هنرمند و بازیگر آئینی بیشتر بها داده شود چراکه آنها نسبت به دیگران در جایگاه رفیع‌تری قرار دارند.

برخی از شاعران با اینکه در وضعیت مالی خوبی به سر نمی‌برند اما به دلیل ارادت و علاقه‌ای که به اهل بیت (ع) و سیدالشهداء دارند از تمام جان به سرودن اشعار آئینی، ارزشی و مذهبی سرمایه می‌کنند.

اگر شاعران آئینی و عاشورایی آرامش خیال داشته باشند، بهتر از گذشته می‌توانند به سرودن شعر تأثیرگذار و بامحتوا بپردازند، همچنین اکثر اشعاری که مداحان در ایام محرم و صفر برای نوحه و مرثیه‌‌خوانی استفاده می‌کنند از اشعار شاعران آئینی است که باید آنها مورد توجه مسئولان قرار گیرند.

شعری از صابرخراسانی :

پیمبر، زاده دامان عشق است

رسول و سرور و سامان عشق است

علی پرورده دست نبی بود

نجف، زیباترین ایوان عشق است

حسن در بیت خود بی هم سخن بود

که او تنهاترین ریحان عشق است

حسین، آزادگی را کرده معنا

و بر نی، قاری قرآن عشق است

درون خیمه ها می سوزد از تب

که زین العابدین، درمان عشق است

علوم عالمان از او عیان شد

که باقر مصدر عرفان عشق است

تمام شیعیان، در خط اویند

که صادق، مرجع میدان عشق است

اگر کاظم به ظاهر، حبس گشته

ولی زندانی زندان عشق است

غریبی کرده ایران را گلستان

رضا هم هشتمین سلطان عشق است

جواد ابن رضا گرچه جوان است

ولیکن سفره دار خوان عشق است

دهم اختر، امام انس و جن است

که هادی، صاحب سکان عشق است

ز حلمش، شیعه جانی تازه دارد

امام عسکری، جانان عشق است

بیاید آخرین پور پیمبر

که مهدی آخر دیوان عشق است

فرآوری: زهره سمیعی- ادبیات تبیان

منابع: خبرگزاری فارس، شبکه ایران، روزنامه ایران