گفتگو با استاد بهزاد فراهانی

بهزاد فراهانی گفت: هر نسل تئاتری كه به صحنه آمده و كار خود را شروع می‌كند، خلائی برای تئاتر خالی نمی‌گذارد و نسل‌های تئاتری همیشه كاری برای عرضه دارند.

بهزاد فراهانی، بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس بیان داشت: در دورانی نسل‌های جدید و قدیم تئاتری از دستاوردهای یكدیگر غافل شدند و روابط به جای آن كه تاثیرات مثبت بگذارد، تبدیل به جناحی و گروهی ‌شد.

وی به آثاری كه اجرا می‌شود، اشاره كرد و گفت: آثاری كه روی صحنه می‌رود، پشتوانه عینی تئاتر كشور را كمتر با خود حمل می‌كنند. كسی در این نسل نمی‌داند دهه 40 تئاتری ایران چه دستاوردی داشته تا از آن استفاده كند.

فراهانی ادامه داد: بعد از انقلاب به جای اینكه این پدیده‌ها و تجربیات در ترازوی تجربه و چالش قرار گیرد به فراموشی سپرده شد و ارتباط میان نسل‌ها قطع شد و این تقصیر كسی نیست بلكه شرایط این گسستگی را ایجاد كرد. زمانه به گونه‌ای شد كه تقابل میان هنرمندان به تقابل سیاستگذاران تئاتر با تئاتری ها تبدیل شد، به همین دلیل نهادهای مردمی با مقبولیت عام به جایی نرسیدند.

این كارگردانی به خانه تئاتر اشاره كرد و اظهار داشت: نهادی مانند خانه تئاتر هنوز نتوانسته دستاوردهایی كه مد نظر داشته، به آن برسد. این نرسیدن حاصل فاصله‌ای است كه میان این نسل و نسل قبل افتاده است. در آن دوران هنگامی كه حمید سمندریان تئاتری روی صحنه برد و یا عباس جوانمرد نمایش «پهلوان اكبر» را اجرا كرد، اگر نسل میانه آن را می‌دید، می‌توانست به تجربیات جدید دست یابد.

وی تصریح كرد:اگر نسلی كه میانه بازار است، تئاتر گذشته را می‌دید، متوجه می‌شد كه قبل از انقلاب و سال‌های اولیه انقلاب تئاتر خالی نبود. البته وقتی نمایش‌هایی چون "تیغ كهنه" را نگاه می‌كنم ، می‌فهم كه نسلی دیگر می‌آید و جای خالی نمی‌ماند و هر نسل كه آمده لیاقت و شایستگی خود را داشته است.

وی در ادامه به تئاتر كشور به طور كل اشاره كرد و یادآور شد: برای آنكه پاسخ را در یك كلام بدهم،باید بگویم كه اگر روزی كه بخش فرهنگی مجلس شورای اسلامی توانست به همراه خانواده خود فصلی یك بار به دیدن تئاتر بیاید، آن وقت می‌توانیم درباره تئاتر و به خصوص تئاتر شهرستان حرف بزنیم،متاسفانه شناخت سیاستگذاران تئاتر علمی و ژرف نیست.

بهزاد فراهانی درباره پژوهش تئاتری گفت: در حال حاضر می‌خواهیم مكانی باشد كه عده‌ای جوان بیایند یك تئاتر روی صحنه ببرند. اگر پژوهش تئاتر درست بود، دیگر میان نسل كهن و نو فاصله‌ای نبود و دستاوردهای تئاتری به باد تمسخر گرفته نمی‌شد و جایگاه تئاتری‌ها این گونه نبود. همه تئاتر كشور تئاتر شهر تهران شده است و تئاتر تهران نیز آلونك‌های كوچكی دارد كه پذیرای همه تئاتری‌ها نیست. وی گفت: همیشه و در هر زمان كه تئاتری خوب روی صحنه برود ما مستمع تئاتر را در هر شرایطی داریم.