لطفا منتظر باشید ...
لطفا منتظر باشید ...
مخالفت با سیاست‌های توسعه‌طلبانه و تبعیض‌آمیز ایالات متحده، به ویژه سیاست خارجی تهاجمی این کشور، که امکان تعامل سازنده‌ی آمریکا با بخش بزرگی از جهان اسلام و کشورهای خاورمیانه، آفریقا و آمریکای لاتین را از آن گرفته است، در آثار هنری بسیاری از هنرمندان، موسیقیدانان، خوانندگان و نوازندگان جهان تجلی یافته است.
در این گفتار، تلاش بر این خواهد بود تا پس از ارایه‌ی یک معرفی اجمالی از این هنرمند، قطعات معروف و خاطره‌انگیز آن که دارای مضامین سیاسی و انتقادی هستند و سیاست‌های داخلی و خارجی دولت آمریکا را به چالش کشیده‌اند، معرفی شود.
این تلاش کمک خواهد کرد تا درک کنیم که نه تنها مسلمانان و یا مردم ایران، بلکه چهره‌های سرشناس هنری و فرهنگی در خاک آمریکا و کشورهای اروپایی حضور دارند که سیاست‌های دولت متبوع‌شان، در نظرشان ظالمانه و غیرقابل توجیه به نظر می‌رسد و باید از راه‌های هنری آن را زیر سوال برد.
«بروس اسپرینگستین» از خوانندگان سرشناس آمریکایی است که به دلیل همکاری‌اش با گروه «E Street Band» شهرت جهانی به دست آورده است.
این خواننده و ترانه‌سرای متولد سپتامبر ۱۹۴۹ در نیوجرسی، فعالیت حرفه‌ای خود را از سال ۱۹۶۵ آغاز کرده و سبک موسیقی او، راک و فولک راک است. او گیتار، هارمونیکا و پیانو می‌نوازد و تا به حال ۱۸ آلبوم منتشر کرده که آخرین آنها با نام «امیدهای بسیار» (High Hopes) در سال ۲۰۱۴ وارد بازار موسیقی شده است.
آلبوم‌های او در آمریکا تا امرو بیش از ۶۴ میلیون نسخه فروش داشته‌اند و از نظر فروش میزان آلبوم‌های موسیقی، او در رده‌ی پانزدهم بزرگترین موسیقیدانان تاریخ ایالات متحده قرار دارد. او ۲۰ جایزه‌ی Grammy Award، دو جایزه‌ی Golden Globe و یک جایزه‌ی اسکار برای بهترین موسیقی فیلم با اثری به نام «خیابان‌های فیلادلفیا» برای فیلم «فیلادلفیا» به کارگردانی «جاناتان دم» برنده شده است.
او از هفت سالگی و زمانی که «الویس پریسلی» را در برنامه‌ی تلویزیونی «The Ed Sullivan Show» در سال ۱۹۵۶ دیده بود، به موسیقی علاقه‌مند شد. وقتی ۱۳ ساله بود، مادرش نخستین گیتار را به قیمت ۱۸ دلار برای او خرید و برخی اجراهای غیر رسمی او برای دوستانش در پارک‌های نیوجرسی، زمینه‌ساز شکل‌گیری استعداد حرفه‌ای‌اش شد تا اینکه در دهه‌ی ۸۰ و ۹۰، به یکی از چهره‌های برجسته‌ی موسیقی آمریکا بدل گردید.
اسپرینگستین به دلیل برگزاری کنسرت‌های پرشور و هیجان و معمولاً طولانی‌اش در آمریکا و سایر کشورهای دنیا محبوبیت قابل توجهی دارد. بیش از ۱۲۰ میلیون نسخه از آثار این خواننده و آهنگساز آمریکایی تا به حال در کشورهای مختلف دنیا به فروش رفته‌اند. او نمی‌تواند به خوبی «ماروین گی» با «اوتیس ردینگ» آواز بخواند یا با توانایی فیزیکی «مایکل جکسون» برقصد. اما اگر هنرمندی می‌خواهید که کارش هم به صورت ضبط شده و هم روی صحنه درکی شفیقانه از زندگی واقعی مردم باشد، در عرصه راک اندرول باید به «بروس اسپرینگستین» رجوع کنید.
اسپرینگستین را به عنوان یک خواننده‌ی سیاسی نمی‌شناسند. او کسی است که در بیشتر قطعات موسیقی‌اش از اقلیت‌ها و مردمی که حقوقشان پایمال شده است می‌خواند؛ با این حال در بزنگاه‌های مهم تاریخ معاصر، او ترانه‌های تاثیرگذاری با موضوعات روز و عمدتاً در انتقاد از سیاست‌های دولت آمریکا اجرا کرده است.
بروس اسپرینگستین در اوایل قرن بیست‌ویکم و همزمان با حوادث ۱۱ سپتامبر و آغاز جنگ آمریکا علیه افغانستان و عراق که رییس‌جمهور سابق ایالات متحده جورج دبلیو بوش آنها را رهبری می‌کرد، بار دیگر به صحنه‌ی موسیقی سیاسی بازگشت.
اسپرینگستین در قطعه‌ی جدیدی که سال ۲۰۱۲ آن را منتشر نمود، به انتقاد از سیاست‌های جنگ‌افروزانه‌ی واشنگتن پرداخت و سیاست خارجی آمریکا را عامل بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸ معرفی کرد. این قطعه مرگ برای زادگاه من (Death to My Hometown) نام دارد که متن اصلی و ترجمه آن همراه با فایل صوتی در همین صفحه به کاربران گنجینه صوتی تبیان تقدیم می شود:
Death to My Hometown
مرگ برای زادگاه من
Well, no cannon ball did fly, no rifles cut us down
نه هیچ گلوله ای پرواز می کند و نه هیچ تفنگی قادر است ما را از بین ببرد
No bombs fell from the sky, no blood soaked the ground
هیچ بمبی از آسمان نمی افتد و هیچ خونی زمین را رنگین نمی کند
No powder flash blinded the eye
هیچ پودر فلشی هم چشم را کور نکرده است
No deathly thunder sounded
صدای هیچ رعد و برق مرگباری به گوش نمی رسد
But just as sure as the hand of God
اما فقط به همان اطمینان که دست خدا هنوز در کار است
They brought death to my hometown
آن ها مرگ را برای زادگاه من به ارمغان آوردند
They brought death to my hometown
آن ها مرگ را برای زادگاه من به ارمغان آوردند
Now, no shells ripped the evening sky
هیچ بمبی آسمان شب را پاره پاره نکرده است
No cities burning down
هیچ شهری در آسمان نسوخته است
No army stormed the shores for which we’d die
هیچ ارتشی به سواحلی که ما برایشان می میریم هجوم نبرده است
هیچ دیکتاتوری تاج شاهی بر سر نگذاشته است
I awoke on a quiet night, I never heard a sound
من در یک شب آرام از خواب بیدار شدم، من هیچ صدایی نشنیدم
The marauders raided in the dark
غارتگران در تاریکی حمله کردند
They brought death to our hometown, boys
آن ها مرگ را برای زادگاه من به ارمغان آوردند بچه ها
Death to our hometown
مرگ را برای زادگاه من
They destroyed our families, factories
آن ها خانوداه هایمان را، کارخانجات مان را نابود کردند
آن ها خانه هایمان را اشغال کردند
They left our bodies on the plains
آن ها بدن هایمان را در دشت ها رها کردند
کرکس ها استخوان های ما را هم خوردند
So, listen up my sonny boy, be ready when they come
خوب گوش کن پسر جوان من، آماده باش وقتی آن ها می آیند
For they’ll be returning sure as the rising sun
چرا که آنها قطعا برخواهندگشت همچنانکه خورشید دوباره طلوع می کند
Now get yourself a song to sing
اکنون خود را به خواندن آوازی مشغول کن
And sing it ’til you’re done
و آنرا بخوان تا وقتی که کارت تمام شد
Sing it hard and sing it well
آنرا به شدت بخوان و آنرا به خوبی بخوان
Send the robber barons straight to hell
بارُن های غارتگر را مستقیم به جهنم بفرست
The greedy thieves who came around
دزدان حریصی که این حوالی پیدایشان می شود
And ate the flesh of everything they found
و گوشت و هر انچه که پیدا می کنند را می خورند
Whose crimes have gone unpunished now
کسانی که تا حالا مجازات جنایاتشان را نچشیده اند
Who walk the streets as free men now
و همچنان در خیابان ها مانند مردان آزاد قدم می زنند
They brought death to our hometown, boys
آن ها مرگ را برای زادگاه من به ارمغان آوردند بچه ها
Death to our hometown
مرگ را برای زادگاه من
Death to our hometown, boys
مرگ را برای زادگاه من بچه ها
Death to our hometown
مرگ را برای زادگاه من
