چگونه خود را واکسینه کنیم؟

درک محضر خدا

« یعلم ما یلج فی الارض و مایخرج منها و ما ینزل من السماء و ما یعرج فیها و هو معکم این ما کنتم والله بما تعملون بصیر ؛  آن چه در زمین درآید و آن چه از آن برآید و آن چه از آسمان فرود آید و آن چه در آن بالا رود [همه را] می داند و هر کجا باشید او با شماست و خدا به هرچه می کنید بیناست .»¹

اگر تمرین کنیم که همیشه در محضر خدا هستیم و هیچ گاه از زیر نظر او دور نخواهیم بود ،این تمرین می تواند در ما نیروی بسیار قوی ایجاد  کند که بتوانیم بر شیطان پیروز شویم .

به عنوان نمونه مثالی بزنیم: فرض کنید فردی پشت میزش نشسته و مشغول کار است ، یک وقت خیال می کند در اطاق بسته است و هیچ کس او را نمی بیند، هوس می کند مطالعه ای کند و یا با دوستش تلفنی صحبت کند ، یا بخوابد ، اما اگر بداند که در اتاق او روزنه ای است که اگر کسی نگاه کند او را می بیند در این صورت ، کمی احتیاط می کند که شاید از آن روزنه کسی اورا نگاه کند . انسان در اطاق خودش اگر تنها باشد با لباس های راحت تری استراحت می کند ، اما اگر بداند رفیقش او را می بیند حواسش را جمع می کند تا کار خلافی از او سر نزند .

بنا بر این که  چه کسی ما را از روزنه نگاه کند ، رفتارهای ما نیز متفاوت است ؛

اگر بچه انسان را ببیند یک سری ملاحظات دارد که انسان دقت می کند ، کار ناجوری انجام ندهد ، اگر دوست و رفیق باشد ملاحظات دیگری دارد اما اگر مافوقش او را ببیند دقت بیشتری می کند و هرچه آن مافوق بالاتر باشد ملاحظات بیشتر می شود  . حالا اگر انسان بداند خدای جهان آفرین رفتار او را دقیقا تماشا می کند و باورش بشود کسی که تمام هستی در اختیار اوست ، قدرت و عظمت او بی نهایت است او کسی است که خودش می فرماید : از عظمت کلام خدا جا دارد که کوه ها از هم متلاشی شود: « لو انزلنا هذا القرآن علی جبل لرایته خاشعا متصدعا من خشیة الله »² در مقابل چنان عظمتی اگر انسان باورش بشود که تمامی اعمال و رفتارش زیر نظر است ، با آن وقتی که انسان غافل است ، فکر می کند هیچ کس او را نمی بیند ، یقیناً فرق می کند .

این که در قرآن کریم این قدر روی مسأله علم خدا و آگاهی خدا از اعمال و رفتار ما اصرار شده یک جهتش همین جنبه سازندگی آن است ، وقتی انسان توجه دارد به این که خدا آگاه است و اعمال و رفتارش را می داند حتی ازخطورات قلبش آگاه است : « یعلم خائنة الاعین وماتخفی الصدور » ³

چشم های خیانتکار را می شناسد ، می داند این چشم که به طرف راست یا چپ حرکت می کند به چه نیتی است . آیا نگاهش برای اطاعت خداست ، یا برای اطاعت شیطان؟!

« و ما تخفی الصدور» آن چه دل ها پنهان می کنند و چیزهایی را که در دل آدمی پنهان است و کسی خبر ندارد ، او می داند ، از اعمال و رفتار خود بیشتر مراقبت می کند و حواسش را بیشتر جمع می کند .

قرآن در جایی دیگر می فر ماید : « أَ لَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرى ‏»⁴ آیا بشر نمی داند که خدا او را می بیند ؟!

«إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلَیْكُمْ رَقیباً ؛ خداوند مراقب شماست.»⁵

اگر این ایمان در همه ی مردم زنده و شود ، دیگر هیچ کجا احتیاجی به بودن بازرس ونگهبانی برای نظارت بر اعمال هیچ کس نمی باشد ؛زیرا که می داند یک ناظر قوی همیشه با اوست که بر رفتار وکردار او نظارت دارد .

هر کجا باشید و هرچه به ذهن شما خطور کند همه را خدا می داند ؛ « و هو معکم این ما کنتم والله علیم بذات الصدور؛هر کجا باشید خدا با شماست و به عمق دل هایتان آگاه است .»⁶

اگر ما به این مطلب توجه کنیم و تمرین کنیم که خودمان را در حضور خدا ببینیم ، بدانیم که اگرما خدا را نمی بینیم ، او ما را می بیند ،خودمان را در مقابل بسیاری از وساوس شیطانی و هجوم های شیاطین واکسینه خواهیم کرد .

فرآوری : زهرا اجلال – گروه دین و اندیشه تبیان

پی نوشت ها:

1- حدید / 4

2- حشر / 21

3- غافر / 19

4- علق / 14

5- نساء / 1

6- آل عمران / 119

منابع :

مقاله آیة الله محمد تقی مصباح یزدی

مقاله حجت الاسلام قرائتی