حکم دادگاه

بخش حقوقی- در این بخش ، سلسله مطالبی را جهت اطلاع رسانی و روشنگری مسائل حقوقی کاربران تبیانی با عنوان وکیل خود باشید ،منتشر می کنیم.

صدور حكم دادگاه

حكم دادگاه  درخصوص دعوا می‌تواند حضوری باشد یا غیابی.

حكم حضوری

حكم درصورتی حضوری است كه خوانده لااقل در یكی از جلسات دادرسی حاضر شده و یا به‌صورت كتبی از خود دفاع كرده باشد.

حكم غیابی

چنانچه خوانده یا وكیل یا قائم مقام یا نماینده قانونی وی در هیچ‌یك از جلسات دادگاه حاضر نشده و به‌طور كتبی نیز دفاع ننموده باشد و یا اخطاریه ابلا‎غ واقعی نشده باشد، حكم غیابی محسوب می‌گردد.

ـ محكوم‌علیه غایب حق دارد به حكم غیابی اعتراض نماید. این اعتراض، واخواهی نامیده می‌شود. دادخواست واخواهی در دادگاه صادركننده حكم غیابی قابل رسیدگی است.

ـ مهلت واخواهی از احكام غیابی برای كسانی كه مقیم كشورند بیست روز از تاریخ ابلاغ واقعی و برای كسانی كه خارج از كشور اقامت دارند دو ماه از آن تاریخ است، مگر اینكه معترض به حكم ثابت نماید عدم اقدام به واخواهی در مهلت‌های قیدشده به دلیل عذر موجه بوده است.

چنان‌كه گفته شد، رسیدگی در دادگاه تابع تشریفات دادرسی بوده و دادگاه با تعیین وقت و دعوت طرفین مبادرت به رسیدگی می‌نماید. اما گاه حصول نتیجه مطلوب متوقف بر فوریت و سرعت در رسیدگی است. این است كه قانونگذار به دادگاه اختیار رسیدگی فوری را اعطا نموده است تا در اموری كه محتاج به تعیین تكلیف فوری است بتواند دستور موقت صادر نماید.

دستور موقت

«در اموری كه تعیین تكلیف آن فوریت دارد، دادگاه به درخواست ذی‌نفع…. دستور موقت صادر می‌نماید».

ـ درخواست دستور موقت می‌تواند كتبی یا شفاهی باشد.

ـ دستور موقت ممكن است ناظر به توقیف مال یا انجام عمل یا منع از انجام امری باشد.

ـ دستور موقت دادگاه به‌ هیچ‌وجه تأثیری در اصل دعوا ندارد.

ـ دادگاه مكلف است برای جبران خسارت احتمالی كه از دستور موقت ناشی می‌شود، تأمین مناسبی اخذ نماید. در این صورت، صدور دستور موقت منوط به سپردن تأمین است.

ـ پس از صدور دستور موقت درصورتی كه از قبل اقامه دعوا نشده باشد، درخواست كننده باید حداكثر ظرف بیست‌روز از تاریخ صدور دستور، به‌منظور اثبات دعوای ـ خود به دادگاه صالح مراجعه و دادخواست خود را تقدیم و گواهی آن را به دادگاهی كه دستور موقت صادر كرده تسلیم نماید. در غیراین صورت، دادگاه صادركننده دستور موقت به درخواست طرف، از آن رفع اثر خواهد كرد.

ـ دستور موقت پس از ابلاغ قابل اجراست؛ ولی درصورت فوریت امر، دادگاه می‌تواند دستور اجرا قبل از ابلاغ را هم صادر نماید.

ـ اجرای دستور موقت مستلزم تأیید رئیس حوزه قضایی است.

فرآوری/ نداسادات پاک نهاد

گروه جامعه و ارتباطات