رشیدی: دستمزد بازیگرانم، خنده دار است
کارگردان نمایش "منهای دو" آشتی، اتحاد و امید به آینده را از پیام های مدنظر این نمایش دانست و گفت: کمدی نمایش "منهای دو" و موقعیت های موجود در آن باعث فرح بخشی تماشاگر می‌شود. داود رشیدی در نشست نقد و بررسی نمایش "منهای دو" در خبرگزاری مهر به تشریح بخش‌های مختلف نمایش نظیر بازیگری، موسیقی و طراحی نمایش پرداخت.
• تمام پرسوناژهای نمایش "منهای دو" دارای زندگی تلخی هستند ولی با بروز اتفاقات و ماجراهای طنز قرار است در انتها با وجود تلخی های موجود امیدی به جان نمایش و در نهایت مخاطب داده شود. آیا این امید شاخصه ای برای انتخاب شما برای اجرای "منهای دو" در شرایط امروز جامعه ایران است؟
- یکی از شاخصه ها همین بوده است. جامعه ما تقریبا دو قسمتی شده بود و این دو قسمت با هم قهر بودند و دیدیم که چقدر به جامعه و مردم لطمه و ضرر زد. پیام "منهای دو" آشتی و اتحاد داشتن است نه اینکه دو گروه با هم بجنگند و سعی در از بین بردن دیگری داشته باشند. امید به آینده از پیام های مهم این نمایشنامه است. خیلی از پرسوناژها در نمایش "منهای دو" عاقبت به خیر می شود به غیر از دو پیرمردی که قرار است بمیرند.
مرگ برای همه وجود دارد و کسی نمی‌تواند مدعی باشد که نامیرا است. مرگ به سراغ همه می آید و گریزی از آن نیست و بد نیست گاهی به مرگ نیز فکر کنیم. زیرا بعد از آن دیگر راهی برای بازگشت و جبران وجود ندارد. این یکی دیگر از نکاتی است که "منهای دو" مطرح می کند. گاهی در نمایش احساس می شود که نویسنده وراجی می کند ولی اینگونه نیست. به عنوان مثال وقتی نویسنده داستان زنی را مطرح می کند که همسرش دست ندارد ماجرایی تکان دهنده است. به نظر من این نقاط قوت و مثبت اثر است و انسان را به فکر وا می دارد.
همانطور که پیش از این گفتم تماشاگر به سالن تئاتر نمی آید تا درس بگیرد از این رو کمدی نمایش "منهای دو"
متأسفانه این یکی از معضلات تئاتر ما است که دستمزدهای بازیگران خیلی کم است. خوشبختانه ما کمی دستمان بازتر است و دستمزدهای خوبی به نسبت تئاتر دادیم ولی قابل مقایسه با سینما و تلویزیون نیست. بازیگر در سینما و تلویزیون راحت است و امکانات خوبی در اختیارش قرار می‌گیرد و دستمزد ماهانه خوبی می گیرد. ولی در تئاتر بازیگران چندین ماه تمرین و اجرا می کنند و دستمزدی که می گیرند بسیار ناچیز است. اگر بگویم که برای چهار ماه تلاش چه مبلغی به سیامک صفری و حسن معجونی تعلق می گیرد خنده دار است
و موقعیت های موجود در آن باعث فرح بخشی تماشاگر می شود. "منهای دو" پر از زندگی و امید است. یکی دیگر از نکات این نمایشنامه این است که دو پیرمرد به خاطر کمک به دیگران از رفتن به سوی مکان آرمانی خود منصرف می شوند.
• یکی از نکاتی که باعث جذاب شدن این نمایش شده انتخاب گروه بازیگری است. جدا از سیامک صفری و حسن معجونی که زوج موفقی روی صحنه هستند شاهد بازی های خوب در نقش های فرعی هستیم. آیا این بازیگران گزینه اول انتخاب شما بودند یا نه؟
- اگر سیامک صفری و حسن معجونی نبودند "منهای دو" را کار نمی کردم زیرا این دو مکمل یکدیگرند و زوج موفقی هستند. پیش از علی سرابی که خوشحالم در این نمایش بازی می کند، فرد دیگری در گروه حضور داشت که برای تولید و اجرای نمایش قرارداد هم بسته بود. ولی بعد از یک ماه و نیم تمرین با من تماس گرفت و اجازه خواست تا در یک مجموعه تلویزیونی به دلیل دستمزد خوبش حضور داشته باشد.
متأسفانه این یکی از معضلات تئاتر ما است که دستمزدهای بازیگران خیلی کم است. خوشبختانه ما کمی دستمان بازتر است و دستمزدهای خوبی به نسبت تئاتر دادیم ولی قابل مقایسه با سینما و تلویزیون نیست. بازیگر در سینما و تلویزیون راحت است و امکانات خوبی در اختیارش قرار می‌گیرد و دستمزد ماهانه خوبی می گیرد. ولی در تئاتر بازیگران چندین ماه تمرین و اجرا می کنند و دستمزدی که می گیرند بسیار ناچیز است. اگر بگویم که برای چهار ماه تلاش چه مبلغی به سیامک صفری و حسن معجونی تعلق می گیرد خنده دار است تازه مرکز هنرهای نمایشی لطف کرده و دستمزد و قرارداد بالاتری به ما داده است.
البته باید مدام با مرکز هنرهای نمایشی تماس بگیریم و به زور مبالغ و دستمزدها را دریافت کنیم. وضعیت سالن های نمایش هم این امر را تشدید می کند که تئاتر اهمیت ندارد. احتمال دارد تا چند سال آینده دیگر تئاتر خوب در ایران وجود نداشته باشد و تنها نمایش های سطحی اجرا شوند.
منبع: خبرگزاری مهر.
گروه هنر تبیان.
