وقتی وسیع سایه سجاده را
در پهن دشت عشق
در مسجد حضور خدا باز می کنم
یک آسمان پرنده به دورم
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : يکشنبه 1389/02/05
پَرِ پروازی از قنوت
وقتی وسیع سایه سجاده را
در پهن دشت عشق
در مسجد حضور خدا باز می کنم
یک آسمان پرنده به دورم
پرواز می‌کند
تقدیر می‌کشاندم از آسمان به زیر
دیر است دیر
باید ولی نماز گزارم به پای عشق
باید وضو بگیرم از آبی ترین
آبی که بر زمین خدا موج می زند.
دریا کجاست؟
دریا به رنگ آبی سجاده های ماست
کافی است
دل را به آب داد
یعنی به آفرینش هستی جواب داد
با یاد تو شبانه در آرامش و سکوت
دستان رویشم
پر می کشید با پر پروازی از قنوت
تقدیر چیست؟
بگذار از ادامه نام تو پر شوم
سروده‌ی: اسماعیل پورمحمد
تنظیم : گروه دین و اندیشه تبیان
