گفتگوی خصوصی و عکسهای ندیده با قهرمان کشتی علیرضا دبیر

علیرضا دبیر قهرمان کشتی ایران ، جهان و المپیک رو تقریبا همه می شناسن . او بارها در میادین بزرگ کشتی جهان برای ایران مدال آور بوده و دارنده پنج مدال طلا و نقره جهانه که مدال طلای المپیک سیدنی اوفراموش نشدنی بود.

علیرضا مدتیه که از ناحیه کتف دچار آسیب د یدگی شده وتحت درمان قرار گرفته وادامه فعالیت او در تیم ملی موضوع بحث خانواده کشتی ایران شده و همه منتظر جواب فدراسیون پزشکی ایران بودن که بدونن نظر اونها در این مورد چیه و آیا علیرضا رو دوباره روی تشک مسابقات خواهند دید یا نه.

تا اینکه بالاخره این فدراسیون روز چهارشنبه رای نهایی خودشو اعلام کرد که فعلا علیرضا دبیر باید همچنان تحت مداوا باشه و فقط باید زیر نظر پزشک تمرینات سبکشو شروع کنه .

علی خود را معرفی کن

علیرضا دبیر هستم ، 27 سالمه ، بچه تهرانم ودر حال حاظر دانشجو دوره دکترا در رشته مدیریت دولتی دانشگاه شهید بهشتی هستم .

علیرضا چند ساله که عضو تیم ملی ایران هستی؟

من از سال 1992 به عضویت تیم ملی کشتی نوجوانان ایران در آمدم و در مقاطع نوجوانان، جوانان امید و بزرگسالان عضو تیم ملی بودم تا الان.

قبل از اینکه به سوالهای دیگه بپردازیم ، موضوع مصدومیت کتف تو مدتیه در جامعه ورزشی ایران مورد بحثه ، با توجه به اینکه چند ساعت پیش هم رای فدراسیون پزشکی در خصوص ادامه کشتی گرفتن تو صادر شد ، نظرت چیه؟

من قبل از هر چیز تشکر می کنم از تمامی پزشکانی که در این جلسه که برای من تشکیل شده بود شرکت کردن و نظرخودشونو اعلام کردن. اما من صحبتهای اونها رو قبول ندارم چون بیشتر حالت نمایشی داره و دارن با من بازی می کنن. من یه انتقادی هم از رئیس فدراسیون پزشکی دارم ، چون ایشان در مصاحبه های قبل گفته بود، که: "من اگه علیرضا دبیر رو به خارج بفرستم انگار پول بیت المال رو دور ریختم." من خدارا شکر، هیچ وقت محتاج فدراسیون پزشکی نبودم و تا الان هم هر چی از خدا خواستم بهم داده. من برای کتفم هم با هزینه خودم ، دوبار به آمریکا ودوبار به آلمان رفتم که حتی یه یک تومان هم از اینها نگرفتم ودر زیر سایه پدرم و خانوادم، از هیچ کس انتظار کمک ندارم .

چرا با نظر آنها مخالفی ؟

خوب، منم حق اینو دارم که نظر خودمو بگم. ببینید من موقعی که آسیب دیدم اونها به من یکی از پزشکان فدراسیون رو معرفی کردن که به قول خودشون جزء بهترین پزشکان فدراسیون پزشکی بود و کتف منو به اون سپردن که عمل کنه. من خودم پزشکم رو انتخاب نکردم. من از ایشو.ن اصلا راضی نیستم، چون قرار بود که در طی 6 ماه کتف من خوب بشه، ولی الان شده 9 ماه وتازه بعد از این مدت به من می گن که کتفم همچنان نیاز به مداوا داره ، این پزشک به غیر از من دست چند نفر دیگه رو هم تا الان عمل کرده که اونها هم راضی نیستن، من فکر می کنم که در طی این مدت اینها منو به بازی گرفتن.

الان تمرینات سبکتو شروع کردی ؟

من قبل از اینکه اونها بیانیه ای در مورد من صادر کنن ، تمرینات خودمو زیر نظر پزشکان متخصص دیگه ای شروع کردم .

خوب برگردیم به گذشته و از زمانی صحبت کنیم که پا به تشک کشتی گذاشتی. برای ما بگو چطور شد رشته کشتی رو انتخاب کردی؟

راستش خیلی اتفاقی شد ، من از بچگی همیشه در زمین فوتبال بودم و فوتبال بازی می کردم، چون پدرم مربی فوتبال بود و اتفاقا شاگردهای بنامی هم در سطح ملی داشت و همیشه آرزو داشت من هم یه فوتبالیست مطرح بشم. منم دوست داشتم، فوتبالم هم بد نبود، تا اینکه یک روز چند تا از بچه های محله مون که با هم دوست بودیم، رفتن باشگاه کشتی ثبت نام کردن، منم می خواستم برم اما پدرم مخالفت کرد. اون زمان یازده سالم بود. یادمه در اون وقت یه چند روزی غذا نخوردم و قهر کردم تا اینکه پدرم مجبور شد بذاره برم ثبت نام کنم . اون پیش خودش فکر می کرد که یه مدتی می رم و بعد خسته می شم. اما من رفتم و در عرض دوماه کاری کردم که خود پدرم یکی از مشوقان اصلی من در کشتی شد.

چیکار کردی؟

قرار بود یه سری مسابقات در تهران برگزار بشه و نفر اول باشگاه ما به دلایلی نتونست خودشو به این مسابقات برسونه و به جای اون، منو فرستادن. من هم در اون مسابقات موفق شدم نفر دوم تهران بشم که از اون روز به بعد مربی هام یه حساب جداگانه ای رو من باز کردن و پدرم هم از اون موقع تا الان یکی از مشوقان من شد.

چند مدال مهم جهانی داری؟

خوب مدال های زیادی از مسابقات مختلف بین المللی گرفتم که مهمتریناش که یادمه ،به ترتیب :

قهرمان جوانان جهان در سال 1994، مدال نقره آسیا در سال95 ، نفر دوم دانشجویان سال96، قهرمان امیدهای جهان در سال 97 ، قهرمان دانشجویان جهان در سال 98 ،مدال طلای جام جهانی در سال 98، قهرمان جهان درسال 99 ،مسابقات جهانی سال 99 نقره، قهرمان جام جهانی سال 2000و ستاره مسابقات ، سال2001 قهرمان جهان ،سال 2001 مدال طلا جام جهانی وسال 2002 قهرمان دانشجویان جهان ودر مسابقات آسیایی بوسان مدال نقره و در المپیک سیدنی 2000 هم مدال طلا گرفتم.

کدام یک از مدال ها تو از همه بیشتر دوست داری و باهاش خاطره خوب داری؟

بهترین مدالم در مسابقات جهانی جوانان مجارستان بود ، سال 94 من یه جوان 17 ساله بودم که موفق شدم طلا بگیرم و یکی هم درالمپیک 2000 سیدنی بود که طلا گرفتم.

به عنوان قهرمان کشتی جهان و المپیک، راز موفقیت خودتو در چی می بینی؟

اول لطف خدا و بعد زحمت و تلاش خودم ، بعد کمک خانواده و مربیانم ،البته دلایل دیگه ای هم بوده ولی اینها مهمترینش بوده. من فکر می کنم یک انسان موفق حتما نباید یه آدم استثنایی باشه، بلکه باید پشت کار داشته باشه و زحمت بکشه .

تا کی تصمیم داری کشتی بگیری؟

البته کشتی گرفتن من بستگی به خوب شدن کتفم داره و نمی دونم که آیا می تونم کشتی بگیرم یا نه ، ولی دوست ندارم به این زودی ها از کشتی جدا بشم. از همه می خوام برام دعا کنن که دستم زودتر خوب بشه.

فکر می کنی بتونی در مسابقات انتخابی شرکت کنی؟

ببینید من یه کشتی گیرم وبه هر جهت مربیان و مسئولین تیم ملی تصمیم میگیرن ومن به نظر اونها احترام می ذارم . به هر جهت اونها از نزدیک کشتی منو زیر نظر دارن.

بعد از خداحافظی با کشتی آیا دوست داری مربیگری کنی؟

نه ، مربیگری رو اصلا دوست ندارم و هیچ وقت این کارو نخواهم کرد.

چرا؟

خوب دلایل زیادی داره، یکی اینکه من فکر می کنم در ایران به مربی اونطور که باید ، احترام نمی ذارن ، به هر جهت خیلی ساله که از نزدیک هم مربیان خودمو دیدم و هم پدرم رو که مربی گری می کنه و می بینم که چقدر حرص می خورن، از طرفی کسی که مربی می شه باید حسابی وقت بذاره برای این کار و فقط دنبال اسم و رسم نباشه، من احساس می کنم که اینقدر مشغولیات فکری تو زندگیم دارم که نمی تونم برای این کار وقت بذارم .

وضعیت کشتی ایران رو در این یکی دوسال چطوری ارزیابی می کنی؟

خوب کشتی ما در این دو سه سال فرازو نشیبهای زیادی داشته والان هم تا مسابقات انتخابی که در تیر ماه قراره برگزار بشه و تا تیم ملی تشکیل نشه، نمی شه اظهار نظر کرد ولی اگه تیم ملی ما بخواد موفق بشه باید یه همدلی بین بچه های تیم ملی ومربیان بوجود بیاد و فدراسیون هم حمایتشون کنه تا تیم منسجمی داشته باشیم تا بتونیم موفق بشیم. در غیر این صورت هرگزموفق نخواهیم شد.

بهترین دوره موفق تیم ملی ایران روچه سالی می دونی؟

تیم ایران کلا چهار بار قهرمان جهان شده که خوشبختانه 2 بارش من عضوتیم بودم و خوشبختانه در این قهرمانی سهیم بودم وتونستم مدال بگیرم، یکی سال 98 که رئیس فدراسیون حاج آقا طالقانی بود و دیگری سال 2002 که امیر رضا خادم رئیس فدراسیون بود ، که فدراسیون در این سالها خیلی عالی کار کرد و تیم خوبی داشتیم. سال 2000 در المپیک سیدنی هم خوب بود که آقای سیروس پور رئیس فدراسیون بودن و خیلی زحمت کشیدن و جاشون همیشه در کشتی ایران خالیه.

در طی این مدتی که کشتی گرفتی جدی ترین رقیبات چه کسانی بودن ؟

من خوشبختانه رقیب های خوبی داشتم وهمیشه اونهارو دوست داشتم و خوشحال می شدم که روز به روز بیشتر پیشرفت کنن، چون رقابت با اونها لذتبخش تر می شد و پیروزی دلچسب تربود .

اما رقیب جدی من درایران آقای محمد طلایی بود که کشتی گرفتنشو دوست داشتم. در بین رقیبان خارجیم در وزن 57 کیلو گرم، کشتی گیر ترک و آمریکایی بودن ودر وزن 66 کیلو گرم هم قهرمان اوکراینی که قهرمان المپیک آتن هم شد بود.

در طی این مدت آیا از طرف کشورهای دیگر هم بهت پیشنهادی شد که برای اونها کشتی بگیری؟

بله ، بارها شده ، مثلا در سال 1998 که به آمریکا رفته بودیم جان اسمیت که یکی از قهرمانان بزرگ آمریکا بود به من پیشنهاد داد که برم و تبعه آمریکا بشم و برای اونها کشتی بگیرم، در اون سال من 19 سالم بود. اونها به من می گفتن تو جوانی بیا ما کمکت می کنیم تا درس هم بخونی ، ولی من هیچ وقت قبول نکردم.

چی شد که قبول نکردی؟

من عاشق ایرانم ، دوست داشتم برای وطنم و مردمم کشتی بگیرم وهیچ وقت ایرانی بودنم رو با هیچ چیزتو دنیا عوض نمی کنم و اگه قرار باشه چند بار دیگه به دنیا بیام دوست دارم ایرانی باشم.

علیرضا چرا در لیگ کشتی شرکت نمی کنی؟

من الان مدت 4 و 5 سالیه که در لیگ کشتی نمی گیرم ، چون وقتی از مسابقات جهانی بر می گردم ، دوست دارم بیشتر وقتم رو صرف درس و کارهای شخصی ام بکنم و به بدنم استراحت بدم ، خوب دیگه وقتی برای لیگ ندارم .اما شکی در این نیست که لیگ در پیشرفت کشتی و کشتی گیران نقش بسزایی داره.

الگوی تو در کشتی چه کسی بوده؟

من در هر سنی یه الگوی خاصی داشتم اما در نوجوانی اکبر فلاح الگوی کشتی من بود.

در کنار کشتی چه فعالیتهای دیگه ای هم انجام می دی؟

من درس می خونم والان حسابی درگیر کارهای دانشگاه هستم و بزودی اگه خدا بخواد ، قراره در یکی از دانشگاههای معتبر تهران تدریس کنم. در مواقع بیکاری هم بیشتر وقتم رو با خانواده ام می گذرانم .

دوست داری بعد از ورزش چیکاره بشی؟

من بیشتر دوست دارم در کارهای مدیریتی که درسش رو هم خونده ام فعالیت کنم و دوست دارم بتونم به مردم کشورم خدمت کنم، در زمینه کشتی هم دوست دارم بازدر کارهای مدیریتی فعالیت کنم نه در مربیگری .

درس خوندن در کنار ورزش قهرمانی سخت نیست؟

چرا خوب خیلی سخته و برای هردوشون وقت زیادی باید گذاشت و باید تلاش کرد ، مخصوصا اگه ورزشکار ملی هم باشی. مثلا خود من در اردوها وقتی زمان استراحت بود ، همه استراحت می کردن ولی من باید جزوه هام و کتابامو می خوندم تا از کلاس ها جا نمونم. اما این رو بگم که هیچ کاری نشد نداره و اگه تلاش بکنی، مطمئنا این دوکار رو می شه با هم انجام داد و موفق هم شد.

البته تواز اون اول هم ادامه تحصیل رو دوست داشتی؟

آره ، چون من نظرم براینه که یه ورزشکار باید در کنار ورزش از هنر، سیاست و مسائل جامعه اش هم سر دربیاره ، چون دوره قهرمانی خیلی کوتاهه و زود تمام می شه و باید در زمینه های مختلف هم اطلاعات داشت تا بعد از ورزش قهرمانی از اونها بشه استفاده کرد، یه ورزشکار نباید یک بعدی باشه و فقط ورزش کنه.

علیرضا برای کسانی که می خوان مثل تو موفق بشن، چی توصیه می کنی؟

اول توکل به خداکنن ، بعد تا می تونن در هر زمینه ای که فعالیت می کنن تلاش کنن و زحمت بکشن ودر زندگی هدف داشته باشن .

قهرمان جهان بودن چه نکات مثبت و چه مشکلاتی داره؟

من وقتی با بعضی آدم های معروف صحبت می کنم اونا می گن شهرت خوب نیست و از موقعیتشون راضی نیستن ،اما من همیشه با مردم صادق بودم و نظرم اینه که شهرت خوبه ، چون هر جا میری مردم دوستت دارن و بهت احترام می ذارن. آدم لذت می بره ولی به شرط اینکه جنبه شو داشته باشی واز این شهرت سوء استفاده نکنی و خیلی مهمه که آدم محبوب باشه که این برمی گرده به رفتار خود شخص.

درزمان مسابقات جهانی به عنوان کسی که قهرمان جهانه و همه ازش انتظار داشتن چه احساس مسئولیتی داشتی؟

کشتی چون مال خود ما ایرانی ها بوده ، به همین خاطرمردم تعصب خاصی نسبت به کشتی دارن و همه انتظار دارن که براشون مدال بیاری و حق هم دارن ، در ایران همه با کشتی آشنا هستند، حتی دخترا هم کشتی رو می شناسن و پیگیری می کنن ، همین باعث می شه که در مسابقات مهم مسئولیت آدم زیاد می شه و بیشتر تلاش کنه تا با دست پر برگرده..

علیرضا در خاتمه آیا صحبت خاصی داری؟

من تشکر می کنم از شما که این فرصت رو به من دادید و جا داره که از همه مربیان و مسئولین کشتی ومردم خوب کشورم هم تشکر کنم که همیشه به فکر من بودن. امیدوارم که بتونم دوباره براشون کشتی بگیرم و مدال بیارم.

اگر کسی هم نظر یا صحبتی داره میتونه به من ایمیل بزنه (DABIR_ALIREZA@YAHOO.COM)