Ölümle Başlayan Yolculuk

      Ve ben öldüm…  Ayakta durmuş, etrafımı seyrediyorum… Hastalıktan kurtulduğumu ve sapasağlam olduğumu hissediyorum… Yakınlarım cenazemin etrafını sarmış, ağlıyorlar. Onların ağlaması beni üzüyor. Kendilerine, ölmediğimi, sadece hastalıktan kurtulduğumu haykırıyorum… Kimse beni dinlemiyor… Beni görmüyor, sesimi işitmiyor gibiler. Benden çok uzak olduklarını ve onlarla iletişim kuramadığımı anlıyorum…

     Cenazeye, özellikle de çıplak olan sol yanına yakın bir ilgi duyduğumu hissediyorum…

Cenazeyi yıkayıp kefenledikten sonra mezarlığa doğru götürmekteler. Ben de onlarla birlikteyim. Aralarında kimi vahşi ve yırtıcı hayvanların da var olduğunu,  benim dışımda kimsenin onlardan korkmadığını, onların da kimseye zarar vermediğini görmekteyim. Evcilleşmiş gibiler…

      İşte mezarlık; cenazeyi baş tarafından kabre indirdiler. Ben kabrin kenarında, olup bitenleri seyrediyorum. Bir korku ve dehşettir, sarmış her yanımı… Kabirde bazı hayvanların ortaya çıkıp cenazeye saldırdığını görünce bu korku daha da arttı. Cenazeyi kabre koyan adam da hiç onları görmüyormuşçasına davranıyordu. Adam kabirden çıktıktan sonra, cenazeye duyduğum yakınlıktan dolayı ben kabre indim ve hayvanları dışarı çıkarmaya çalıştım. Hayvanlar öylesine çoktu ki, hiç bir şey yapamıyordum. Aynı zamanda bütün uzuvlarım korkudan titriyordu. Halktan yardım istedim. Kimse yardıma gelmedi. Kabrin içinde olup bitenleri görmüyor gibiydiler. Bir anda mezarın içinde beliren kişiler yardımıyla hayvanları kovabildik. Kendilerine kim olduklarını sormak istedim. Sormama fırsat vermeden: “Hiç şüphe yok, iyilikler kötülükleri giderir.”[1]  dedi ve kayboldular.

      O korkunç hayvanlardan kurtulduktan sonra bir de baktım ki, kabrin üstünü kapatmışlar, beni o dar ve karanlık yerde yalnız bırakarak evlerine doğru yola koyulmuşlar. Hatta yakın dostlarım ve gece-gündüz demeden refahları için çalıştığım çoluk çocuğum da beni yalnız bırakmıştı. Bu vefasızlıktan duyduğum üzüntüyü anlatmam kabil değil.  Mezarın ve yalnızlığın verdiği dehşetle, neredeyse yüreğim ağzıma gelecekti……”

1-Hud Suresi/ 114. ayet

-------------------------------------

Ölümle Başlayan Yolculuk / M. Hasan Necefî

İslâm Açısından Mead

İslam Dininde Mead İnancı

MEAD(Ölümden korkma nedenleri)

ÖLÜM VE MEÂD

AHİRETSİZ HAYAT ANLAMSIZDIR

 AHİRET

Ölüm; Vakti Belirlenmiş An

Cennet  ve  Cehennem

İnsan, Ebedi Saadet İçin Yaratılmıştır