بسم الله الرحمن الرحيم "طلبه شهيد: سيد مصطفي قانع" "قم" "و لا تقولوا لمن يقتل في سبيل الله امواتا بل احيا و لکن لا تشعرون"(سوره بقره، آيه 154) اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمداً عبده و رسوله و اشهد ان علياً ولي الله حمد و سپاس خداي را که به ما معرفت داد تا اسلام را برگزينيم و قرآن را بر ما نازل کرد تا روش چگونه زيستن را بياموزيم و به ما نعمت ولايت داد تا گمراه نشويم و به ما محبت و عشق عطا کرد تا عاشق شويم و از آتش عشق، گناهان و تاريکيها را مبدل به نور کرد. پروردگارا! تو ناظري که دنيا را ترک نکردم، مگر به خاطر رضاي تو و عشق به اباعبدالله که فرياد "هل من ناصر ينصرني" او هنوز در جهان طنينانداز است. خداوندا! نايب مهديات اسلام را در خطر ديده بود و مستضعفين را در ذلت، به ما امر نمود که بايد از حيثيت اسلام دفاع کرد. ما نيز اطاعت کرديم؛ زيرا پيروي از او را اطاعت از تو ميدانستيم. بارالها! ميداني که راهم را با معرفت کامل و آگاهانه انتخاب کردهام؛ زيرا حلاوت عبادت را تو به من چشاندي و فهميدم که چه با صفاست در راه تو ذوب شدن. معبودا! اظهار لطف به حسين مرا آواره اين بيابانها کرد؛ حسيني که آنقدر بزرگوار است که حاضرم بدنم قطعه قطعه شود، سرم از تنم جدا شود؛ اما عشق به و آل پيامبر را از من گرفته نشود. هموطنان گرامي! چند سخن با شما دارم. اين سخنان را از اعماق دل با شما ميگويم؛ زيرا وصيت را زماني مينويسم که با مرگ فاصله چنداني ندارم. در حالي که دنيا و تمام ارزشهاي آن در مقابلم مجسم شده، ميبينم دنيا چقدر فاني و زودگذر است. اما در مقابل چيزي که باقي ماندني است، حق و حقيقت و خداي يکتاست. پس بياييد تقوا پيشه کنيد که بهترين چيز است، قدر امام عزيز را بدانيد که او درّي گرانبها در دست ماست که هنوز او را نشناختهايم. دستورهاي او را اطاعت کنيد که صلاح دنيا و آخرت را دربردارد. پدران و مادران! فرزندان خود را خوب تربيت کنيد و آنها با سيره اهل بيت آشنا سازيد تا محافظان دين خدا در آينده باشند. عمرتان را بيهوده تلف نکنيد و تا ميتوانيد در تهذيب نفس بکوشيد. اگر فقط عمرتان را در راه جمع آوري ماديات و راحت طلبي صرف کنيد، ولله پشيمان ميشويد؛ همانطور که من عاصي الآن پشيمان هستم. قدر اين انقلاب را بدانيد و سعي کنيد در تقويت آن نقش عظيمي داشته باشيد؛ آن را تضعيف نکنيد؛ اگر اين گونه شد، در ريختن و به هدر دادن خون شهدا شريک هستيد. اما چند نکته خطاب به کساني که به مقدسات دين اهميت نميدهند و در مسائل پوچ دنيوي و ماديات غرق شده اند و به آن دل خوش کردهاند بگويم که در مهلکه بزرگي هستند و غفلت آنها را فراگرفته، مانند کرمي که دور خود پيله ميتند و تمام هستي را همان محدوده اطراف خود ميبيند. بياييد کمي بينديشيد و اين تجربه و نصيحت از کسي که اين دورانها و عالمها را گذرانده و به انتهاي کار رسيده و به مرحله کوچ از دنياي ماديات به عالم نامتناهي آخرت رسيده و ساعتي بيش به پايان عمرش نمانده، بپذيريد. کمي به خود بياييد و قدري وسيعتر مسائل را ببينيد. جان انسان ارزشش خيلي بيشتر از يک متر زمين يا مثلاً يک لقمه غذاست. بياييد و اين حديث را که ميفرمايد: "قدر کل المرء ما يحسنه"؛ "ارزش هر کس به اندازه چيزي است که او دوست دارد"، سرمشق زندگي قرار دهيد تا مانند من وقتي به انتهاي زندگي ميرسيد، پشيمان نشويد. سخني با خانواده: پدر و مادرم، اميدوارم که مرا ببخشيد، چون فرزند خوبي براي شما نبودم و نتوانستم وظيفه فرزندي را ادا کنم، اما با اين حال تقاضا دارم که برايم طلب مغفرت کنيد که دعا بهترين هديه پدر و مادر به اولاد است. اميدوارم که با رفتن من ناراحت نشويد. و خوشحال باشيد؛ چون دِينتان را به اسلام و انقلاب ادا کرديد و فردا در مقابل امام حسين -عليه السلام- و فاطمه زهرا و زينب کبرا -سلام الله عليهما- سرافکنده نيستيد. سعي کنيد از خود ضعف و ناراحتي نشان ندهيد که دشمنان اسلام خوشحال شوند و بدانيد که شما لبيکگوي حسين و پرچمدارش امام خميني هستيد و اين سعادت، شما و من را در بردارد. سعي کنيد از پيشتازان در کارهاي خير و سعادت باشيد که اسلام در اين زمان جز به ياري مردم مخلص و فداکار جهاني نميشود. انشاءالله که خداوند شما را از ياران حقيقي امام زمان -عجل الله تعالي فرجه الشريف- قرار دهد. اما خواهرانم! از شما ميخواهم فاطمهوار زندگي کنيد و "حسن" ها و "حسين" ها و "زينب" ها تحويل جامعه اسلامي بدهيد، تا وظيفه خود را در قبال اسلام انجام داده باشيد. برادرانم! زبانم از وصيت به شما قاصر است و شما پيش از آن که من بگويم آگاهيد، ولي به عنوان يک يادگار از برادر کوچکتر خود داشته باشيد که اگر سعادت و خوشبختي دنيا و آخرت را ميخواهيد، اهل بيت را فراموش نکنيد و خود را با سيره آنها تطبيق دهيد. چند وصيت شرعي: حدود 2 ماه روزه و 3 ماه نماز قضا دارم؛ مقداري پول دارم آن را ادا کنيد. از همه اقوام و دوستان حلاليت ميطلبم. اگر کسي گفت که از من چيزي طلب دارد، به او بدهيد.