شهيد نعمت الله حاجي جمالي - وصیت نامه شهید نعمت الله حاجی جمالی نسخه متنی

شهيد نعمت الله حاجي جمالي

استان اصفهان > شهرستان آران وبيدگل

وصيت نامه

«طلبة شهيد: نعمت‌الله حاجي‌جمالي» الحمد لله رب العالمين والصلوة والسلام علي سيدنا محمد و علي الائمه الهداة المعصومين سيما بقية الله الاعظم و بعد الصلوة والسلام علي المجاهدين والشهداء في سبيل الله و لعنة الله علي اعدائهم. قال الله تعالي في كتابه الكريم: «والذين جاهدوا فينا لنهدينهم سبلنا و ان الله لمع المحسنين.»(عنكبوت- 69) شكّي نيست كه پيروزي حق، خود به خود صورت نمي‌گيرد، بلكه بستگي به اعانت اعوان و حمايت افراد دارد. هنوز در تاريخ ديده نشده جنگي بدون سختي و ريختن خون پيروز شود. انقلاب اسلامي ايران را مشاهده كنيد كه پس از كشته شدن چند هزار جوان و پير از زن و مرد به ثمر رسيد. امروز هم جنگ تحميلي ايران و عراق براي پيروزي احتياج به خون و گرفتاري دارد. روشن است كه حامي واقعي بايد جان‌نثار باشد و قدرت آن را داشته باشد كه هنگام خطر از همه چيز بگذرد و تنها به حقّ توجه كند. آن جا است كه شهيد ارزش مي‌يابد و افرادي اين چنين هميشه زنده‌اند و در طول تاريخ نمي‌ميرند؛ بلكه چون شمع مي‌سوزند و خود را فداي اسلام و ميهن مي‌كنند تا مردم در پناه آن به قدرت خدا زندگي كنند. اي مردم مسلمان! واقع مطلب اين است كه پيروزي و اجراي حقّ حمايت و طرفداري مي‌خواهد، پير و جوان، مرد و زن، بسيج شويد. براي بزرگ كردن و احياي حق كوشش كنيد و احساس مسؤوليت كنيد. شما مردم، عامل بزرگي براي پيروزي رزمندگان در جبهه هستيد. شما بايد مسأله اصلي را چند چيز قرار دهيد و همه را بر مبناي قرآن اجرا كنيد. اوّل طبق آيه قرآن كه مي‌فرمايد: «اطيعوالله و اطيعوا الرسول و اولي الامرمنكم.» (نساء-59) اطاعت كنيد خدا و رسولش را و صاحب امر از خودتان. همه اتّحاد داشته باشيد و پيوندي ناگُسستني بين خود ايجاد كنيد، همه در تمام قشرها كار كنيد تا استقلال به تمام معني به وجود آيد؛‌‌ البته جهاد را فراموش نكنيد؛ جهاد در راه خدا، نه در راه شيطان كه قرآن مي‌فرمايد: «الذين امنوا يقاتلون في سبيل الله والذين كفروا يقاتلون في سبيل الطاغوت فقاتلوا اولياء الشيطان ان كيد الشيطان كان ضعيفاً.» (نساء- 76) كساني كه ايمان آورده‌اند، در راه خدا مبارزه مي‌كنند. كساني كه اهل كفر شدند كارزار در راه طاغوت و شيطان مي‌كنند. به تحقيق كيد شيطان ضعيف است. آن چه كه عوامل مذكور را به ثمر مي‌رساند، ايمان به الله است؛ ايماني كه همراه با يقين و مسلّح به الله اكبر باشد. اين براي شما كافي است كه در همه حال در نظر داشته باشيد كه خدا شما را كمك و راهنمايي مي‌كند. به قرآن در اين باره توجه كنيد: « والله اعلم باعدائكم و كفي بالله وليا و كفي بالله نصيراً.» (نساء-45) خدا داناتر است به دشمنان شما و كافي است براي شما كه خوب و ياري كننده‌اي است. تفسير اين آيه خود را در صحراي طبس (نشان داد.) موقعي كه ديده‌ها به خواب رفته بود، دشمنان اسلام و ايران، قصد اجراي حمله‌اي داشتند، لكن خدا با شن‌هاي بيابان، آنان را نابود و روي‌شان را سياه و رسوا كرد. ما كه اين چنين خدايي داريم از چه بترسيم؛ به اين خاطر است كه كسي از آمريكا و ديگر ابرقدرتها نمي‌ترسد. جوانان از جان مي‌گذرند و گول چند روز اين دنيا را نمي‌خورند و دنبال شهادت در راه خدا مي‌روند. به قول امام كه مي‌فرمايد: ملّتي كه مكتبش شهادت است از هيچ چيز هراسي ندارد، جهاد مي‌كند تا كشته شود، به سوي الله مي‌رود تا او را ملاقات كند. جوانان ما در اين جبهه معشوق خود را پيدا مي‌كنند. قرآن درباره آناني كه جهاد مي‌كنند چنين مي‌فرمايد: «الذين جاهدوا فينا لنهدينهم سبلنا و ان الله لمع المحسنين.» (عنكبوت-69) كساني كه در راه ما جان مي‌دهند، هر آينه ايشان را هدايت مي‌كنيم. شهادت، پلي است از خانة فاني و كوچك به سوي دنيايي وسيع. آري! اين جهان‌خواران، وسعت ديدشان به اين دنيا است و آن هم محدود است؛ لكن بينش ما از اين دنيا تجاوز كرده و به سوي دنيايي ديگر رفته و پاداش و ثمره كارش را در آنجا مي‌بيند. اي برادران! آخرين وصيّتم به شما اين است كه گول دنيا را نخوريد و دنيا را به آخرت و حق را به باطل نفروشيد. فكر آينده را بكنيد، تنها عمل صالح شما در بيابان محشر متوجّه شما خواهد شد. اگر شما گروه مؤمنان هستيد، به نداي قرآن لبيك گوييد كه مي‌فرمايد: «فليقاتل في سبيل الله الذين يشرون الحيوه الدنيا بالاخره» (نساء-74) مقاتله كنيد در راه خدا، با كساني كه آخرت خود را به دنيا فروختند. با ذكر يك آيه ديگر كه نتيجة كارهاي شما است، به صحبت‌هاي خود پايان مي‌دهم و آن اين است كه خداوند دربارة كساني كه جهاد كرده‌اند مي‌فرمايد: «. . . فيقتل او يغلب فسوف نؤتيه اجراً عظيماً.» (نساء-74) هر كس در جهاد راه خدا كشته شد يا فاتح گرديد، زود باشد كه او را بهشت جايش دهيم و مقامي ‌است بزرگ براي ايشان. وصيّت به پدر و مادرم پدر و مادرم! بعد از سلام گرم از شما مي‌خواهم كه مرا در راه خدا حلال كنيد. در شهادتم گريه نكنيد، آخر براي چي؟ آيا براي آن كه فرزندتان وارد بهشت خواهد شد يا اين كه چون جوانتان از دست شما رفته است؟ اين كه خيلي ساده است، امانتي بودم از طرف خدا براي شما، الان وقت آن رسيده كه امانت را پس دهيد و خيانت در امانت نكنيد. مادرم! سال‌ها است كه نعمت‌هاي خدا فداي من شده‌اند تا من بزرگ شده‌ام، امروز هم روز آن رسيده است كه من يك جاني كه دارم، فداي خدا كنم تا شايد كه جبران كرده باشم. مادرم و خواهرم! مبادا گريه و بي‌تابي كنيد غصّه مخوريد. شما بايد چون زنان صدر اسلام باشيد...