«روحاني شهيد: سيد علي اكبر آقاميري» وصيت نامه سرباز كوچك آقا امام زمان -عجل الله تعالي فرجه- اگر مرا به سربازي قبول كند: «سيد علي اكبر آقا ميري». «فليُقاتل في سبيل الله الذين يَشرون الحيوه الدنيا بالاخره و من يقاتل في سبيل الله فيُقتل او يُغلَب فسوف نؤتيه اجراً عظيما» (نساء-74) مؤمنان بايد درراه خدا با كساني كه حيات مادي را بر آخرت برگزيدند جهاد كنند و هر كس در راه خدا كشته شود يا پيروز گردد به زودي او را اجر عظيم دهيم.) با سلام و درود به محضر مقدس منجي عالم بشريت، آقا امام زمان مهدي موعود –عجل الله تعالي فرجه- كه جهان با وجودش پا برجا مي‌باشد و درود و سلام بر امام امت كه حكومت اسلامي را در ايران به پا كرد و درود و سلام به تمام خانواده‌هاي شهدا و اسرا و مفقودين و به تمامي رزمندگان اسلام. خدايا! بارالها! معبودا! چگونه تو را شكر كنم؟! همين قدر كه مرا به جبهه روانه كردي و مرا به سوي خود خواندي كه در راه تو جهاد كنم تا اسلام عزيز به وسيله اين خونها رشد كند تا يك مقدار كمي، دينِ خود را به اسلام عزيز ادا كنم. خدايا! معبودا! عاشقا! من بنده گنه‌كار تو بيش نيستم؛ گناهانم را پوشاندي. اگر پرده‌ام را كنار مي‌زدي، مردم از من فرار مي‌كردند [ولي تو] تمام گناهانم را آمرزيدي. الهي گـر كـني چاك لباس من پيدا شود رخ حيوان نماي من الهي هر چه هستم، بنده هستم اگر بد بنده هستم از تو هستم خدايا! پيامبر مي‌فرمايد: «الهي لا تكلني الي نفسي طرفه عين‌ٍ ابدا» مي‌فرمايد: خدايا! حتي يك چشم به هم زدن مرا به خودم وامگذار. خدايا! من چه بگويم؛ من كه غرقِ در گناه هستم و در بيشتر اوقات غافل از تو هستم. بارالها! مرا به [حال] خودم رها مكن. حمد و سپاس ايزد منان را كه مرگم را شهادت در راه خودش قرار دهد. همانا در روايت آمده، افضل مرگ، شهادت در راه خدا مي‌باشد. خدايا! چگونه و چطور و با چه زباني كه زبان به بند مي‌آيد شكر كنم تو را كه مرا به راهي هدايت كردي كه به راه ائمه چهارده معصوم -عليهم السلام- و 124 هزار پيامبر –صلوات الله عليهم اجمعين- هدايت كردي. خدايا! مرا به ائمه معصومين ملحق كن. پروردگارا! من كه به جبهه آمدم به خاطر پست و مقام و براي نشان دادن مردم نبود بلكه براي اين كه از اسلام عزيز دفاع كنم كه تمام جهان همه به اسلام از يك طريقي (مستقيم و غير مستقيم) ضربه مي‌زنند. اي مردم شريف! امام عزيز را تنها نگذاريد؛ تحت فرمانش باشيد. برادرانم! جبهه‌ها را پر كنيد و نگذاريد تا خون اين‌شهداي عزيز پايمال شود. در مراسم دعاي كميل، ندبه، توسل و نماز جمعه و جماعات شركت كنيد. مي‌دانيد چقدر امام زمان خوشحال مي‌شود [وقتي] مي‌بيند كه براي تعجيل در فرجش دعا مي‌كنيد. خدايا! شرمنده هستم از اسلام كه هيچ كاري براي او نكردم. خدايا! اين عبادتهاي ناقابل اين گنه كار را قبول كن. پدر گرامي ام! در صورت شهادتم شما مثل كوه مقاوم باش؛ مي‌دانم برايم زحمت و رنج كشيدي تا از من بهره‌اي ببري، اما براي اسلام بايد تمام چيز خود را انفاق كرد. پدرم! مرا قرباني از بين فرزندانت قرار ده. مادرم، مادر مهربانم، با تو چه سخني بگويم؟! نمي‌دانم از كدام زحمت هائي كه براي من كشيدي صحبت كنم؟! مادرم! بعد از شهادتم مقاوم باش؛ هيچ ناراحت نباش كه اين راهي بود كه خودم انتخاب كرده بودم. به مردم بگو كه علي اكبر-عليه السلام- به ياري حق شتافت و به نداي «هل من ناصر» حسين -عليه السلام- لبيك گفت. بعد از پيروزي اگر كربلا رفتيد سلام مرا به حسين -عليه السلام- برسان و از آقا امام حسين - عليه السلام- معذرت بخواه كه نتوانستم بيايم. اي برادرانم! اتحاد و وحدت را حفظ كنيد؛ تابع جمهوري اسلامي باشيد؛ به ياد خدا باشيد. خواهرانم! شما مثل زينب -سلام الله عليها- شيرزن كربلا استوار باشيد. براي خواهران تبليغ كنيد كه حجابهاي خود را رعايت كنند. شما خواهران هم به وسيله حجابتان مي‌توانيد راه شهداي عزيز را ادامه دهيد. شب اول قبر برايم نماز وحشت بخوانيد تا با قبر انس بگيرم. برادران خواهران و دوستان و آن كساني كه مرا مي‌شناسيد! اگر از من بدي ديديد، مرا عفو كنيد. بر مسلمان لازم است وصي و ناظر خود را معلوم كند؛ وصيّم پدرم و ناظرم مادرم. اگر جنازه‌ام آمد، دوستانم بعد از دفنم زود از من جدا نشوند، چند بار آقا امام زمان-عجل الله تعالي فرجه- و چند بار سرورمان آقا امام حسين-عليه السلام- را صدا كنيد تا با قبر دوست شوم. خدايا! مرا با جدم حضرت رسول الله-صلي الله عليه و آله- محشور كن و با مادرم حضرت زهرا -عليها السلام- محشور بگردان. مرا در مزار شهداي «عربخيل» دفن بفرمائيد. دوست دارم پهلوي من بشكند؛ دوست دارم بازوهايم كبود شود؛ دوست دارم سينه‌ام سوراخ شود، دوست دارم صورتم كبود شود مانند مادرم فاطمه زهرا –سلام الله عليها- كه پهلويش شكست و صورت و بازويش كبودشد و سينه فاطمه زهرا –سلام الله عليها- با ميخ درب سوراخ شد. خستگان عشق را ايام درمان خواهد آمد غم مخور آخر طبيب دردمندان خواهد آمد دردمندان، مستمندان، بي پناهان را بگوئيد منجــي عالـم پناه بي پناهـان خواهد آمد صبر كن يا فاطمه اي بانوي پهلو شكسته مهدي ات با شيشه دارو و درمان خواهد آمد اين حسين كيست كه عالم همه ديوانه اوست اين چه شمعي است كه عالم همه پروانه اوست خدايا! مرا از سربازان آقا امام زمان بگردان؛ قلبش را از من راضي و خشنود بگردان. ديگر وقت ندارم. خــدايــا، خــدايــا تـا انقـلاب مـهـدي، خميني را نگهـــدارسيد علي اکبر آقا ميري 17 شعبان- 1365- داخل سنگر
لطفا منتظر باشید ...
