قضاوت یا علم آشكار

عبدالله بن عباس حكایت نموده است:

روزى عمر بن خطاب به امام على بن ابى طالب(علیه‎السلام) گفت: یا اباالحسن! تو در حكم و قضاوت بین افراد، بسیار عجول هستى و بدون آن كه قدرى تامل كنى، قضاوت مى‎نمایى؟!

امام على(علیه‎السلام) به عنوان پاسخ، كف دست خود را جلوى عمر باز كرد و فرمود: انگشتان دست من چند عدد است ؟

عمر پاسخ داد: پنج عدد مى‎باشد.

امام فرمود: چرا در پاسخ عجله كردى و بدون آن كه بیندیشى جواب مرا فورى دادى؟

عمر گفت: موضوعى نبود كه پنهان باشد بلكه آشكار و ساده بود؛ و نیازى به تامّل نداشت .

امام على بن ابى طالب(علیه‎السلام) فرمود: مسائل و قضایایى كه من پاسخ مى‎دهم و قضاوت مى‎كنم براى من آشكار و ساده است و نیازى به فكر و اندیشه ندارد.

و چیزى از اسرار عالم بر من پنهان و مخفى نیست همان طورى كه تعداد انگشتان دست من بر تو ساده و آشكار بود.(1)

پی‎نوشت‎:

1- كتاب سلونى قبل ان تفقدونى، ج 2، ص 130.

برگرفته از چهل داستان و چهل حدیث، از امیرالمؤمنین على علیه‎السلام، عبدالله صالحى .

گروه دین و اندیشه تبیان، هدهدی .