پیروزی از آن که بود!

رادیو بغداد با پخش مارش نظامی دم از پیروزی زده و چنان وانمود می کند که ایرانیان شکست خورده و از منطقه عملیاتی عقب نشینی کرده اند و در اثبات سخن خود شهر هویزه و خرمشهر را به رخ می کشد.

آن روز یگان های قرارگاه نصر نیز با اندکی تاخیر و تحمل فشارهای دشمن، به مرز رسیده و به قرارگاه فتح پیوستند. دشمن با مشاهده پیشروی نیروهای ایران به طرف مرز، لشکرهای 5 و 6 خود را به عقب کشاند. به نظر می رسید این عقب نشینی با دو هدف انجام شده باشد: یکی جلوگیری از محاصره و انهدام این لشکرها، و دیگری تقویت هر چه بیشتر خطوط پدافندی بصره و خرمشهر.
با این عقب نشینی که از ساعات اولیه روز هجدهم اردیبهشت سال 61 آغاز شده بود، نیروهای قرارگاه قدس ضمن تعقیب نیروهای دشمن، تعدادی از آن ها را که از قافله فراری ها عقب مانده بودند، به اسارت خود درآوردند و جاده اهواز ٓ خرمشهر تا انتهای جنوب منطقه ای که توسط قرارگاه نصر به عنوان سرپل تصرف شده بود و نیز مناطقی همچون جفیر، پادگان حمید و هویزه آزاد شدند.

انتشار خبر فتح هویزه، صدام را وادار نمود همچون دفعات قبل، فرار از هویزه را هم جزو پیروزی های درخشان خود به حساب می آورد و سرانجام اعلام می کند که ارتش عراق برای محاصره ایرانی ها، اقدام به عقب نشینی تاکتیکی از هویزه کرده است.
در این میان، پادگان حمید كه در مرحله اول عملیات، در یك قدمی آزادی قرار گرفته بود، پس از ماه ها اشغال، با فرار بعثیان به طور كامل به تصرف رزمندگان اسلام درآمد و پیروزی دیگری نصیب ایران کرد.

وقتی پادگانی حمید شد

گر بپرسی پادگان حمید کجاست، چه جواب گویمت؟ بگوییم پادگانی است در نزدیکی اهواز؟ یا که مزاری است از شهدا؟ نه جایی که ارتشی های دلاور را در خود جای می داد و بعد  سکوت کنیم؟
پس مپرس پادگان حمید کجاست، چرا که پاسخی بدین سادگی ممکن نیست. کاش تو خود در  پادگان زیسته بودی تا نیازت به سوالی اینچنین نبود .
گفته اند شرف المکان بالمکین! می دانی که اعتبار مکان ها به انسان هایی است که در آنها زیسته اند؟ حمید پادگانی است در نزدیکی اهواز که سال های سال با شهدا، با ارتشی ها زیست، همه سرّ در این همنشینی است. گر شهدا نبودند و ارتشی ها، آنچه می ماند: پادگانی درندشت با زمین هایی آسفالته، خشک و کم دار و درخت، ساختمان هایی کوتاه و بلند، تیرک هایی آهنین برای آویختن پرچم.
اما سال ها میزبان شهدا شدن نه تنها روح را جلا می دهد که روح می دهد، پادگان هم اینگونه حمید شد.
پادگان حمید مغموم است، اشتباه نکنید این غم از پایان جنگ نیست، مغموم جدایی از جمع با صفای ارتشی هاست و رفتن شهدا؛ حمید آرزومند تکرار آن عرصه  بروز کرامات باطنی انسان ها ست.

پادگان آسفالته حمید

پادگان حمید در کیلومتر 41 جاده اهواز- خرمشهر واقع در پلاک 18 منابع ملی بخش 9 سعدی دارای وسعتی ششصد هکتاری است، این پادگان در مجاورت نیم ایستگاه  حمید جاده خرمشهر اهواز و راه آهن وجاده آسفالته اهواز خرمشهر از کنار آن میگذرد.
با آغاز جنگ جهانی دوم و تاخت و تازهای نیروهای شوروی از شمال و انگلستان از جنوب، اهواز به شدت دچار قحطی و کمبود آذوقه شد و در سال 1320 هجری شمسی با پیروزی ارتش انگلیس بر ارتش ایران، اهواز به تصرف انگلستان درآمد.
پادگان حمید در سال 1342 بنا به شرایط موجود منطقه و حفظ امنیت قوای تدارکاتی انگلیسی ها ساخته شد. در آن زمان زیر نظر ژاندارمری که از توابع لشکر 9 بوده هدایت می شد وظیفه آن حفظ مرزهای جنوبی از منطقه سوسنگرد تا حدود خرمشهر را به عهده داشت .

پادگان حمید به دلیل اهمیت فوق العاده ای که داشت در دستور ساخت و توسعه قرار گرفت. قرارداد ساخت آن با پیمانکاران  منعقد شد که به علت عملیات ساخت و ساز و ایجاد بناهای نظامی و امنیتی تا سال 1359در دست احداث بود ولی تا آن زمان هیچ یگان نظامی که دائم در آن حضور داشته باشد مستقر نبود.
در همان روزهای ابتدایی جنگ به تصرف عراق در می آید که در 18 اردیبهشت 1361 بعد از 19 ماه اشغال با شروع عملیات مهم « ال بیت المقدس» همزمان با هویزه آزاد می شود. در طی این ماهها ساختمان های آن صد درصد تخریب شدند ودر تاریخ اول مرداد 65طی یورش ناجوانمردانه ارتش حزب بعث یکبار دیگر پادگان حمید آلوده به چکمه سربازان ارتش حزب بعث می شود که با مقاومت جانانه دلامردان ارتش بویژه رزمندگان لشکر 92 زرهی پادگان حمید برای همیشه از لوث وجود بعثیان کافر پاک می شود.