به سوى جنگ و جهاد

سرانجام وقت انتخاب فرا مى رسد، و رزمنده پیكار جوى مسلمان مى خواهد به آنچه كه در فكر اوست عینیّت بخشد، و بدان جامه عمل بپوشند، گویا بسان تشنه اى مى ماند كه به دنبال آب مى گردد، و همین اندازه را نیز مقامى بس بالا و والاست، چون او محبوب خداوندگار رب العالمین است، خداوند متعال مى فرماید:

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفّاً كَأَنَّهُم بُنیَانٌ مَّرْصُوصٌ آیه 4 سوره صف

«خدا مؤمنانى را كه مانند سد آهنین (همدست و پایدار) مى جنگند، بسیار دوست مى دارد».

و راستى به خاطر همین مقام و منزلت است كه در تاریخ صدر اسلام مى خوانیم عده اى از تهیدستان، كه توانائى رفتن به جنگ، همراه پیامبر اكرم(ص) را نداشتند، خدمت ایشان مشرف شدند، و به خاطر محرومیّت از این فیض عظیم، اشك ایشان جارى شد... (در باره ایشان این آیه شریفه نازل شد: آیه 92, سوره توبه به تفسیر المیزان، ج 9, ص 368 مراجعه شود.)

1- قال رسول اللّه(ص): «إنَّ الغُزاةَ إذَا هَمّوا بِالْغَزْوِ كَتَبَ اللّهُ لَهُمْ بَراءَةً مِنَ النّارِ» (مستدرك الوسائل، ج 2, ص 243- بحارالانوار، ج 100,ص 12- صحیفة الامام الرضا، ص 116 .)

پیامبر اكرم(ص) فرمود: «به درستى كه جنگجویان و رزمندگان، وقتى كه قصد جنگ كنند، خداوند براى آنها برائت از آتش مى نویسد».

2- و من كلام لامیرالمؤمنین فى حَثِّ أصْحابِهِ عَلَى القِتالِ: «الرَّائِحُ إلَى اللّهِ كَالظَّمانِ یَرِدُ الماءَ». (نهج البلاغه فیض الاسلام، خطبه 124 ص 283.)

از كلام حضرت على(ع) در ترغیب اصحاب خود به جهاد: «رونده به سوى خدا (جهاد كننده) مانند تشنه اى است كه به آب مى رسد».

3-

قال رسول اللّه(ص): «وَ مَنْ خَرَجَ فى سَبیلِ اللّهِ مُجاهِداً فَلَهُ بِكُلِّ خُطْوَة سَبْعَمِأةِ ألْفِ حَسَنَة، وَ یُمْحَى عَنْهُ سَبْعَمِأةِ ألْفِ سَیِّئَة، وَ یَرْفَعُ لَهُ سَبْعَمِأةِ أَلْفِ دَرَجَة، وَ كانَ فِى ضَمَانِ اللّهِ، بِأىِّ حَتْف ماتَ كانَ شَهِیداً، وَ إنْ رَجَعَ رَجَعَ مَغْفُوراً لَه مُسْتَجاباً دُعاؤُهُ». (وسائل الشیعة، ج 11, ص 12- عقاب الاعمال، ص 51).

پیامبر اكرم(ص) فرمود: «و هر كس در راه خدا، در حالت جهاد، خارج شود، پس براى او به ازاى هر قدمى، هفت هزار حسنه نوشته مى شود، و هفتصد هزار گناه از او پاك مى شود، و هفتصد هزار درجه به او رفعت دهند، و او در كفالت خدا خواهد بود، به هر مرگى كه بمیرد، شهید خواهد بود، و اگر (سالم) برگردد، در حالتى برمى گردد كه گناهان او بخشیده شده، دعاهاى او مستجاب گردیده باشد».