سوگ لاله

به سوگ لاله، گر این مایه داغ خواهم دید

به عمر کوته گل، مرگ باغ خواهم دید

کم از دو هفته ، نه من دیدم عاشقان دیدند

که رهروان تفرج، هزار گل چیدند

زنای تار، به یک زخمه ناله می روید

ز دشت خشک، به یک داغ لاله می روید

تو را به صحبت یک گل هزار دل بند است

هزار گل ، تو چه دانی هزار گل چند است

هزار مرغ در این عرصه زار می خوانند

از این هزار ، یکی را هزار می خوانند

هزار قصه مرموز باغ می داند

شب از شمیم سحر روز باغ می داند

هزار را دل پر مهر و جان پر کینه است

هزار را طرب آب و طبع آئینه است

به لاله داغ بهار از بهار باید جست

غم عشیره باغ از هزار باید جست

منبع : حماسه های همیشه

تنظیم برای تبیان: یزدانی