داستان هایم مانند ویتامین میوه است

هوشنگ مرادی کرمانی می گوید: در داستان هایش آموزش نمی دهد و داستان هایش مانند ویتامین میوه است.

هوشنگ مرادی کرمانی در نشست ادبی «دو پنجره»، ضمن گفت وگو با مخاطبان آثار خود و پاسخ گویی به پرسش های آنان، از نقش و اهمیت کلمات، واژگان و عبارات در کتاب ها و سایر آثار یاد کرد و گفت: باید اهمیت واژه ها را در ذهن کودکان پررنگ کنیم. تفاوت انسان های موفق با دیگران در آن است که این افراد، توجه بیشتری به محیط پیرامون داشته و طراحی سوال و پاسخ گویی به سوال های مخاطبان و به ویژه کودکان را جدی می گیرند.

وی در این نشست با بیان این  نکته که هر داستان بذر گیاهی را در ذهن نویسنده می کارد، گفت: این گیاهان در ذهن نویسنده کاشته می شود، سپس جوانه می زند و به درخت تبدیل خواهد شد.

نویسنده کتاب «مربای شیرین» در ادامه افزود: همه سوژه هایم ریشه در واقعیت دارد و پشت هر کدام داستانی نهفته است به طوری که جرقه کتاب «مربای شیرین» از ماجرای تلاش پسرم برای باز کردن درِ شیشه مربا زده شد.

مرادی کرمانی در پاسخ به سوال یکی از اعضای کانون درباره ی انتخاب اسم کتاب «مربای شیرین» گفت: اسم کتاب باید سوال برانگیز باشد، به گونه ای که موضوع داستان را فاش نکند، یا با تضاد همراه باشد تا مخاطب جذب شود، به همین دلیل همیشه از عنوان های کلیشه ای پرهیز می کنم.

در ادامه این نشست، اعضای مرکز آفرینش های ادبی پرسش های دیگری را درباره کتاب «خمره» مرادی کرمانی مطرح و پاسخ های شان را از او دریافت کردند.

این نویسنده برنده جایزه جهانی هانس کریستین آندرسن در بخش دیگری از نشست به تشریح برخی از ویژگی های آثارش پرداخت و یادآور شد: بیشتر داستان هایم درون مایه انسانی دارد و اولین چیزی که در خلق یک داستان به آن توجه می شود، نیاز انسانی است که در سراسر دنیا یکی است. بنابراین در کتاب«خمره» نیاز به استفاده از وسیله ای برای آب خوردن  به عنوان خمره بیان شده است و همه بچه های دنیا با این نیاز آشنا هستند.

مرادی کرمانی در خصوص تصویرگری کتاب «مربای شیرین» هم توضیح داد: این کتاب توسط «مرتضی ممیز» تصویرسازی شده است و تصویر یک شیشه مربا که جمعیتی را در خود جای داده نشان می دهد که همه درگیر یک ماجرا شده اند.

وی با بیان این که برای نوشتن داستان «مربای شیرین» سختی زیادی کشیده ام، گفت: برای نوشتن کتابی مانند «مربای شیرین» باید تجربه داشت و من وقایع را تصویری و با جزییات می نویسم. لذا باید ابتدا مواد اولیه را به دست آورد و سپس ماجرا ساخت، برای همین ابتدا 470 صفحه نوشتم و بعد حجم مطلب را کم کردم.

وی در ادامه گفت: از طرفی در داستان هایم آموزش نمی دهم و داستان هایم مانند ویتامین میوه است که با خواندن، نکات ریز داستان کم کم خودش را نشان می دهد.

خالق «قصه های مجید» در این نشست تاکید کرد: شما باید واژه «چرا » را در ذهن  خودتان  پررنگ کنید، زیرا تفاوت انسان در همین سوال های ایجادشده است و درون هر ماجرای غم انگیزی داستان طنزی نهفته است.

وی تصریح کرد: «قصه های مجید» هم نمونه دیگری از داستان های طنز است. بنابراین طنز باید به لب، لبخند، به دل درد و به ذهن فکر بیاورد.

منبع: ایسنا