دوستان جدید پیدا کنیم
تازه به خانه‌ی جدید اسباب‌کشی کرده بودیم. خانه‌ای با یک حیاط کوچک که یک حوض‌آبی داشت. حوضی پُر از ماهی‌های قرمزِ ریز و درشت.
تنهایی در حیاط توپ‌بازی می‌کردم، که خواهرم پنجره‌ی اتاقش را باز کرد و گفت: «نگران نباش داداشی! می‌توانی در این محله‌ی جدید هم یک عالمه دوست جدید پیدا کنی تا وقت بازی کردن تنها نباشی.»
این را گفت و پنجره را بست. لب حوض وسط حیاط نشستم و با خودم گفتم: «ولی من چگونه باید دوست پیدا کنم؟ من که بچه‌های محله‌ی جدید را نمی‌شناسم!»
در همین فکرها بودم که یک‌دفعه بوی قورمه‌سبزی مامان دوید و با سرعت از کنارم رد شد. با شادی دنبالش کردم و به سفره‌ی ناهار رسیدم. بدون این‌که حرفی بزنم شروع کردم به غذا خوردن. پدرم با مهربانی دستی به سرم کشید و پرسید: «علی‌آقای ما داره به چی فکر می‌کنه که این‌قدر ساکته؟»
قاشقم را بالا آوردم و گفتم: «من چطور می‌توانم برای خودم دوست پیدا کنم؟»
پدرم صورتم را بوسید و گفت: «پسرم، اگر تو خوشرو و خوش‌اخلاق باشی، همه تو را دوست دارند و می‌توانی دوست‌های زیادی پیدا کنی.»
حضرت علی(ع) فرموده‌اند: خوشرویی وسیله‌ی دوست‌یابی است.
نهج‌البلاغه، حکمت 6.
نهج‌البلاغه کتاب باارزشی است که سخنان امام علی(ع) در آن جمع‌آوری شده است. حکمت‌ها قسمتی از آن سخنان هستند که نکته‌های زیبایی دارند.
لقمان به فرزندش فرمود:
فرزندم! از بىحوصلگى و بد اخلاقى و بىتابى دورى كن كه هیچ دوستى تحمل این خصلتها را ندارد. در كارهایت آرام و بردبار، در تحمّل زحمات برادران صبور و با همه مردم خوش اخلاق باش.
فرآوری: نعیمه درویشی
بخش کودک و نوجوان تبیان
منابع: بوستان نور- زندگی برتر- مجله پوپک
مطالب مرتبط:
