رویای شیرین ریاست

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، اولین انتخابات ریاست جمهوری در تاریخ 5 بهمن ماه سال 1358 برگزار شد و مردم (( ابوالحسن بنی صدر )) را به عنوان اولین رییس جمهور کشور انتخاب کردند. او پس از دریافت حکم تنفیذ ریاست جمهوری از امام خمینی، در مجلس شورای اسلامی سوگند خورد و از آن پس رسماً به کار مشغول شد. همزمان با آغاز به کار ریاست جمهوری، امام خمینی در تاریخ سی ام بهمن ماه 1358، بنی صدر را به عنوان فرمانده ی کل قوت منصوب کردند. ابوالحسن بنی صدر رد آبان 1359، به دلیل شروع جنگ و تجاوز آشکار عراق به ایران، ریاست شورای عالی دفاع را نیز بر عهده گرفت.

او با اختیاراتی که به دست آورد، بر امور جنگ احاطه پیدا کرد. وی رفته رفته دیدگاه های متفاوتی را نسبت به جمهوری اسلامی ایران ابراز کرد و در تعیین نخست وزیر اختلافاتی به وجود آمد. سرانجام پس از بحث های گوناگون و مطرح شدن افراد مختلف، رییس جمهور، محمد علی رجایی را به عنوان نخست وزیر به مجلس معرفی کرد؛ ولی از همان زمان معلوم بود که بین رییس جمهور و نخست وزیر هماهنگی، وجود ندارد و موضوع اختلاف، هنگام بحث بر سر انتخاب وزیران کابینه به خوبی آشکار شد.

از سوی دیگر، بنی صدر که فرماندهی کل قوا را هم بر عهده داشت، در جبهه ها از دادن امکانات به نیرو های سپاه و بسیج خودداری می کرد و اعتقادی به حضور موثر نیروهای مردمی در جنگ نداشت و می خواست تنها با تکیه بر ارتش، امور دفاع را پیش ببرد. کاملاً آشکار بود که ارتش ایران به تنهایی نمی توانست با این دشمن مجهز و آماده، مقابله کند، زیرا نیروهای ارتش، در سال های اول پیروزی انقلاب و قبل از بازسازی کامل ارتش، از نظر سازمانی و روحی، انسجام لازم را نداشتند. همین مسأله باعث شده بود که عراق در بیشتر جبهه ها پیشروی داشته باشد و روز به روز، ضرورت حضور نیروهای مردمی در جبهه ها بیش تر می شد در پی اختلافات نخست وزیر - رجایی - و رئیس جمهور - بنی صدر - بر سر اداره ی امور کشور و جنگ، امام خمینی از همه خواستند که اختلافات را کنار بگذارند و با آرامش و همکاری کشور را اداره کنند.

1. بر اساس بند نهم اصل یکصد و دهم قانون اساسی، پس از رأی مردم به ریاست جمهوری و انتخاب وی، رهبر باید حکم او را امضا کند تا رییس جمهور بتواند رسماً مشغول به کار شود. این عمل را (( تنفیذ حکم ریاست جمهوری )) می نامند.

2. چند ماه قبل از آغاز جنگ ایرن و عراق، در تاریخ 20/2/59 ، امام خمینی فرمانی برای تشکیل شورایی نظامی به نام (( شورای عالی دفاع )) صادر کردند تا امور نظامی با هماهنگی این شورا به شکل مناسب تری پی گیری شود.

سخنان مهم امام

در اجتماع اقشار مردم، مسئولان و سران کشور

... ما اگر اختلاف سلیقه داریم، اختلاف بینش داریم، باید بنشینیم با هم در یک محیط آرام صحبت کنیم و مسایل خودمان را در میان بگذاریم و حل کنیم. با تفاهم مسایل را حل کنیم، نه این که جبهه گیری کنیم. یکی، یک طرف بایستد با دار و دسته ی خودش، و یکی، یک طرف بایستد با دار و دسته ی خودش و کوشش کنند در تضعیف یکدیگر ...

با گذشت چند هفته، اختلاف رییس جمهور و نخست وزیر بر سر مسایل و امور کشور باز هم بالا گرفت.

امام خمینی در جای دیگر گفته بودند:

با ورود در بازی های سیاسی، ناچار از خدمت به میهن عزیز خود باز خواهید ماند و به سوی شرق و غرب کشیده خواهید شد. عزیزان من توجه کنید که افرادی از خدا بی خبر می خواهند شما را از هم جدا سازند و سپس انقلاب را به تباهی بکشند و کشور را اسیر ابر قدرت ها کنند.

در پانزدهم فروردین ماه 1360، برای رسیدگی به مسایل مورد اختلاف رییس جمهور و نخست وزیر، هیأت سه نفری با حضور یک نماینده از سوی امام ( آیت الله مهدوی کنی )، یک نماینده از طرف قوای مقننه و قضاییه و نخست وزیر ( آیت الله یزدی ) و نماینده ای از سوی رییس جمهور ( حجت الاسلام اشراقی، داماد امام ) تشکیل شد.

حیات سه نفره ی حل اختلاف، پس از بررسیِ اختلاف نظرهای رییس جمهور - بنی صدر - و نخست وزیر - رجایی - رییس جمهور را متخلف از (( فرمان ده ماده ای امام )) و قانون اساسی تشخیص داد.

بنی صدر نامه ای شدید اللحن به (( حجت الاسلام اشراقی )) نمایندهی خود در هیأت سه نفره نوشت و عملاً از پذیرش رأی این هیأت خدداری کرد. به دنبال آن در تاریخ 20 خرداد ماه 1360، امام خمینی، بنی صدر را از فرماندهی کل قوا بر کنار کردند.