سوره ی انعام - آیات 136 الی 140
چه بد حكم مىكنند!
اعراب مشرك، بتها را شریك اموال و دارایىهاى خود مىدانستند. آنان بخشى از كشاورزى و تعدادى از دامهایشان را سهم خدا قرار مىدادند، و سهمى هم براى بتها در نظر مىگرفتند. آن چیزها كه سهم خدا بود، براى مهمانان و كودكان مصرف مىكردند. سهم بتها مخصوص خدمتگزاران بتخانه، مراسم قربانى و استفادهی خودشان بود. اگر سهمى كه براى خدا قرار داده بودند، آسیب مىدید و نابود مىشد مىگفتند: «مهم نیست، خداوند بىنیاز است.» اگر سهم بتها از بین مىرفت، سهم خدا را به جاى آن قرار مىدادند و مىگفتند: «بتها نیاز بیشترى دارند.» آنان، آنقدر نادان بودند كه براى خداوندكه خود بىنیاز است، از آنچه آفریده، سهمى قرار مىدادند. خداوند مهربان مىفرماید:
و براى خدا از آنچه آفریده از زراعت و دامها سهمى قرار دادند. پس به گمان خود مىگفتند: این مال خداست و این مال شریكان ما. پس آنچه مال شریكانشان است، به خدا نمىرسد و آنچه مال خداست به شریكانشان مىرسد. چه بد حكم مىكنند.
آیهی 136
فرزند كُشى
اعراب به دلایلى مثل فقر و دختر بودن، فرزندان خود را مىكشتند و به این كار افتخار مىكردند. مىگویند سنت دختر كشى از وقتى پیدا شد كه «نعمان بن منذر» قومى از اعراب را غارت كرد و زنانشان را به اسیرى برد. پس از آن كه صلح كردند، تمام زنان اسیر به خانوادههایشان بازگشتند، به جز دختر «قیس بن عاصم» كه ترجیح داد در میان دشمنان بماند. قیس، سوگند خورد كه هر دخترى در خانهاش متولد شود، زنده به گور كند. اعراب، آنقدر نادان بودند كه گاهى نذر مىكردند، فرزندشان را قربانى بتان كنند. این سنتهاى زشت را بخشى از دین و آیین خود مىدانستند و هر كارى مىكردند، به خدا و دین او نسبت مىدادند. پرستش بتها و علاقهی شدید به آنها، باعث شده بود تمام این كارها به نظرشان ساده و درست بیاید. در قرآن چنین مىخوانیم:
و این چنین، شریكانشان، در نظر بسیارى از مشركین قتل فرزندانشان را آراسته مىكردند تا آنان را نابود كنند و در مورد دینشان اشتباه كنند، و اگر خدا مىخواست این كار را نمىكردند. پس آنان را با آنچه به دروغ مىگویند، رها كن.
آیهی 137
مشركان گمراه
اعراب مشرك، بعضى از دامها و بخشى از زراعت خود را به بتها هدیه مىدادند و مىگفتند خوردن اینها بر كسى حلال نیست، به جز خدمتگزاران بتخانه، و البته خدمتگزاران مرد! سوار شدن بر این دامها نیز حرام بود.
هنگان ذبح دامها، نام بتها را مىبردند. بچههاى حیوانات آزاد شده اگر زنده به دنیا مىآمدند، سهمِ مردان خدمتگزار مىشدند و بر زنان حرام بودند، و اگر مرده به دنیا مىآمدند، زنان هم اجازه داشتند از آنها بخورند. مشركان مىگفتند، تمام این كارها به دستور خداست، اما خداوند مهربان مىفرماید:
و به گمان خودشان گفتند: این دامها و زراعت ممنوع است، جز كسى كه ما بخواهیم نباید از آنها بخورد و دامهایى كه سوارى آنها حرام شده است و دامهایى كه نام خدا را بر آن نمىبرند، به او دروغ مىبندند. به زودى آنان را به خاطر آنچه دروغ مىبستند كیفر مىدهد. و گفتند آنچه در شكم این دامهاست مخصوص مردان است و بر همسران ما حرام است؛ و اگر مرده باشد، همه در آن شریكند. به زودى این سخن آنان را كیفر مىدهد. به راستى كه او حكیم داناست. به یقین كسانى كه از روى بىخردى و نادانى فرزندان خود را كشتند و با دروغ بستن به خدا، آنچه را كه خدا به آنان روزى داده، حرام نمودند، زیان كردند. بىشك گمراه شدند و هدایت نشده بودند.
آیات 138 الى 140
منبع: آشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان
جزء هشتم - آیات 111 الی 117 سورهی انعام