تبیان، دستیار زندگی
اعراب مشرك، بت‏ها را شریك اموال و دارایى‏هاى خود مى‏دانستند. آنان بخشى از كشاورزى و تعدادى از دام‏هایشان را سهم خدا قرار مى‏دادند، و سهمى هم براى بت‏ها در نظر مى‏گرفتند.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
آشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان


سوره ی انعام - آیات 136 الی 140

چه بد حكم مى‏كنند!

اعراب مشرك، بت‏ها را شریك اموال و دارایى‏هاى خود مى‏دانستند. آنان بخشى از كشاورزى و تعدادى از دام‏هایشان را سهم خدا قرار مى‏دادند، و سهمى هم براى بت‏ها در نظر مى‏گرفتند. آن چیزها كه سهم خدا بود، براى مهمانان و كودكان مصرف مى‏كردند. سهم بت‏ها مخصوص خدمتگزاران بتخانه، مراسم قربانى و استفاده‌ی خودشان بود. اگر سهمى كه براى خدا قرار داده بودند، آسیب مى‏دید و نابود مى‏شد مى‏گفتند: «مهم نیست، خداوند بى‏نیاز است.» اگر سهم بت‏ها از بین مى‏رفت، سهم خدا را به جاى آن قرار مى‏دادند و مى‏گفتند: «بت‏ها نیاز بیش‏ترى دارند.» آنان، آن‏قدر نادان بودند كه براى خداوندكه خود بى‏نیاز است، از آن‏چه آفریده، سهمى قرار مى‏دادند. خداوند مهربان مى‏فرماید:

و براى خدا از آن‏چه آفریده از زراعت و دام‏ها سهمى قرار دادند. پس به گمان خود مى‏گفتند: این مال خداست و این مال شریكان ما. پس آن‏چه مال شریكانشان است، به خدا نمى‏رسد و آن‏چه مال خداست به شریكانشان مى‏رسد. چه بد حكم مى‏كنند.

آیه‌ی 136

فرزند كُشى

اعراب به دلایلى مثل فقر و دختر بودن، فرزندان خود را مى‏كشتند و به این كار افتخار مى‏كردند. مى‏گویند سنت دختر كشى از وقتى پیدا شد كه «نعمان بن منذر» قومى از اعراب را غارت كرد و زنانشان را به اسیرى برد. پس از آن كه صلح كردند، تمام زنان اسیر به خانواده‏هایشان بازگشتند، به جز دختر «قیس بن عاصم» كه ترجیح داد در میان دشمنان بماند. قیس، سوگند خورد كه هر دخترى در خانه‏اش متولد شود، زنده به گور كند. اعراب، آن‏قدر نادان بودند كه گاهى نذر مى‏كردند، فرزندشان را قربانى بتان كنند. این سنت‏هاى زشت را بخشى از دین و آیین خود مى‏دانستند و هر كارى مى‏كردند، به خدا و دین او نسبت مى‏دادند. پرستش بت‏ها و علاقه‌ی شدید به آن‏ها، باعث شده بود تمام این كارها به نظرشان ساده و درست بیاید. در قرآن چنین مى‏خوانیم:

و این چنین، شریكانشان، در نظر بسیارى از مشركین قتل فرزندانشان را آراسته مى‏كردند تا آنان را نابود كنند و در مورد دینشان اشتباه كنند، و اگر خدا مى‏خواست این كار را نمى‏كردند. پس آنان را با آن‏چه به دروغ مى‏گویند، رها كن.

آیه‌ی 137

مشركان گمراه

اعراب مشرك، بعضى از دام‏ها و بخشى از زراعت خود را به بت‏ها هدیه مى‏دادند و مى‏گفتند خوردن این‏ها بر كسى حلال نیست، به جز خدمتگزاران بتخانه، و البته خدمتگزاران مرد! سوار شدن بر این دام‏ها نیز حرام بود.

هنگان ذبح دام‏ها، نام بت‏ها را مى‏بردند. بچه‏هاى حیوانات آزاد شده اگر زنده به دنیا مى‏آمدند، سهمِ مردان خدمتگزار مى‏شدند و بر زنان حرام بودند، و اگر مرده به دنیا مى‏آمدند، زنان هم اجازه داشتند از آن‏ها بخورند. مشركان مى‏گفتند، تمام این كارها به دستور خداست، اما خداوند مهربان مى‏فرماید:

و به گمان خودشان گفتند: این دام‏ها و زراعت ممنوع است، جز كسى كه ما بخواهیم نباید از آن‏ها بخورد و دام‏هایى كه سوارى آن‏ها حرام شده است و دام‏هایى كه نام خدا را بر آن نمى‏برند، به او دروغ مى‏بندند. به زودى آنان را به خاطر آن‏چه دروغ مى‏بستند كیفر مى‏دهد. و گفتند آن‏چه در شكم این دام‏هاست مخصوص مردان است و بر همسران ما حرام است؛ و اگر مرده باشد، همه در آن شریكند. به زودى این سخن آنان را كیفر مى‏دهد. به راستى كه او حكیم داناست. به یقین كسانى كه از روى بى‏خردى و نادانى فرزندان خود را كشتند و با دروغ بستن به خدا، آن‏چه را كه خدا به آنان روزى داده، حرام نمودند، زیان كردند. بى‏شك گمراه شدند و هدایت نشده بودند.

آیات 138 الى 140

فرزانه زنبقی
نشر لک لک


منبع: آشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان
جزء هشتم - آیات 111 الی 117 سوره‌ی انعام

سوره ی انعام - آیات 125 الی ١٣٥

سوره ی انعام - آیات ١١٨ الی ١٢٤

سوره ی انعام - آیات ١١١ الی ١١٧


مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.