سوره تین

سوره تین نود و پنجمین سوره قرآن است که در مکه نازل شده و دارای 8 آیه است. کلمه تین به معنی انجیر است.

این سوره در سال سوم بعثت بعد از سوره بروج در مکه نازل شده‌است.

این سوره بهآفرینش، مراحل زندگی انسان می‌پردازد.عوامل نجات انسان از نابودی را ذکر می کند،به معاد و اینکه خداوند بهترین داوران است اشاره می کند.

همچنین این سوره یکی از سوره های قرآن است که بخاطر شأن و جایگاه پیامبراكرم (ص) نزد خدا نازل شده است.

در حدیثی از پیامبر اسلام آمده‌است:

هرکس این سوره را بخواند خداوند دو نعمت را مادامی که در دنیاست به او می‌بخشد: سلامت و یقین؛ و هنگامی که از دنیا برود به تعداد تمام کسانی که این سوره را خوانده‌اند ثواب یک روز روزه به عنوان پاداش به او می‌بخشد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ(1)

وَطُورِ سِینِینَ (2)

وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ (3)

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ (4)

ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ (5)

إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ (6)

فَمَا یُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّینِ(7)

أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِینَ(8)