دوست دارم معلم بمیرم
نکوداشت اصغر دادبه برگزار شد.
مراسم نکوداشت علیاصغر دادبه، استاد فلسفه، عرفان و ادبیات فارسی و از چهرههای برگزیده همایش چهرههای ماندگار 18 اسفندبا حضور مسئولان و استادان این حوزه در دانشگاه یزد برگزار شد.
سخنان علی اصغر دادبه در این مراسم:
همیشه از خداوند خواستهام که توفیق معلمی را به من بدهد، جز معلمی کاری نخواستم بکنم، نه این که نتوانستم رشتههای دیگر چون پزشکی را بخوانم، بلکه نخواستهام و از خداوند میخواهم تا آخرین لحظههای عمرم توفیق دهد که معلمی کنم و در معلمی بمیرم.
اگر دکتر سیدمحمود طباطبائی اردکانی نبود، اگر آن شکوه و شکفتگی نبود، منها، دکتر شمیساها به ظهور نمیرسیدیم، استادی که شکوهمندانه در کلاس در هنگام تدریس مقدمه توحیدیه بوستان درگذشت.
ایران بود که پیام وحی را گرفت و مترقیتر شد، آن را هم گسترش داد و در نتیجه همچنان هم، انسانی و جهانی باقی است و باقی خواهد ماند.
"جز آستان توأم در جهان پناهی نیست - سر مرا به جز این در حواله گاهی نیست".
باور کنید جز در پناه فرهنگمان، میهنمان و اسلامی که در این ایران وجود دارد، پناه دیگری نیست. بارها گفتهام و دوباره میگویم، اسلام در خلأ نمیشود و آن اسلام معتدل فرهنگی و انسانی تنها در ایران وجود دارد.
همیشه در زندگی وامدار سعدی و حافظ هستم و چه بهتر که الان نیز از آنها کمک بگیرم، "هم تازه رویم هم خجل هم شادمان هم تنگ دل - کز عهده بیرون آمدن نتوانم این انعام را".
جهان امروز به اولین چیزی که نیاز دارد این پیام است که رستگاری جاوید در کمآزاری است و خاستگاه این فرهنگ در کشور، یزد است.
یزدی که من میشناسم، یزدی است که جز مهر و مهربانی و وفا در آن ندیدهام و اگر تغییر کرده، یقین دارم که مربوط به همشهریهای من نیست. این چهره ماندگار ادبیات و عرفان افزود: آن شهری که من میشناسم، شهر خرد بود، مردمی که من میشناسم، مردمی بودند اهل وفا، اهل صفا و این فضیلت متعلق به آن محلهای است که در آن تربیت شدم.
غزلخوانی شاعران کشوری و استانی، نینامهخوانی و پخش کلیپ مستند دکتر دادبه از دیگر برنامههای پایانی این مراسم نکوداشت بود.
منابع:
ایسنا
شبستان