به نام خدا

بعضي از روزها مي خواهم از زندگي مرخصي بگيرم. احساس مي كنم زندگي وقت مرا مي گيرد.
گاهي بايد كوچ كني. براي اينكه دلت براي وطنت تنگ نشود اسم وطن را از رويش بردار. تمام وسايلت را با خودت ببر. مبادا چيزي جا بگذاري. يك زندگي جديد بساز. و بگو خانه ي من اينجا است. بگرد و قشنگي هايش را پيدا كن. دوستشان بدار تا دلت تنگ نشود. چه شود اگر نتواني وسايلت را با خودت ببري. تو اينجا باشي و تعلقات تو آن سر دنيا. پس چه شود اگر كسانت جا بمانند. براي آنها نمي توان جانشين گذاشت. بهتر از آن ها را هم اگر پيدا كني، جاي خالي شان را نمي شود پر كرد. من تعلقات زيادي ندارم اما يك تكه از خودم دارم. كه وقتي از من دور مي شود زندگي از من دور مي شود. خيلي از عجايبي كه مرا سحر مي كنند