ریوالدو و پایان یک ماجرای 24 ساله
پویتور بوربا فریرا ملقب به ریوالدو، فوق‌ستاره سابق تیم ملی برزیل و باشگاه بارسلونا سرانجام در 41 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
ستاره سابق فوتبال جهان آخرین سال حضورش در میادین فوتبال را در تیم موجی‌میر برزیل در دسته سوم رقابت‌های این کشور سپری کرد. در ادامه نگاهی گذرا خواهیم داشت به زندگی حرفه‌ای اسطوره دوست‌داشتنی فوتبال برزیل:
1990: او فوتبال حرفه‌ای خود را در سال 1990 آغاز کرد. سانتا کروز برزیل اولین باشگاهی بود که با ریوالدو به عنوان یک فوتبالیست حرفه‌ای قرارداد امضا کرد.
1992: بعد از 2 سال این استعداد ناب توسط باشگاه موجی میر برزیل کشف شد. در روز امضای قرارداد با ریوالدو سرمربی این تیم گفت: «متاسفیم که نمی‌توانیم ریوالدو را برای مدتی طولانی در این باشگاه نگه داریم. به زودی تیم‌های بزرگ‌تر برای خرید او پشت در باشگاه صف خواهند بست.»
1993: حدس سرمربی موجی‌میر درست بود. یک سال بعد کورینتیانس برای به خدمت گرفتن پدیده فوتبال برزیل ابراز تمایل کرد و با یک قرارداد قابل توجه او را به خدمت گرفت.
1994: ریوالدو در کورینتیانس هم یک سال بازی کرد و بعد از آن به پالمیراس برزیل پیوست تا ماجراجویی او در فوتبال برزیل ادامه داشته باشد اما این تیم آخرین ایستگاه جوان خوش‌آتیه برزیلی‌ها در لیگ کشورش بود.
1996: تیم دپورتیوو لاکرونیا استعداد را در ساق‌های ستاره برزیلی دیده بود و به عنوان اولین تیم اروپایی برای به خدمت گرفتن او پیش‌قدم شد. به این ترتیب ریوالدو درخشش خود در فوتبال اروپا را با پیراهن این تیم اسپانیایی آغاز کرد. در همان سال او به تیم ملی برزیل هم دعوت و با بر تن کردن پیراهن طلایی برزیل به دنیای فوتبال معرفی شد.
1997: دیگر همه دنیا ریوالدو را می‌شناختند. او ستاره فوتبال برزیل بود و زمان حضورش در یک تیم بزرگ فرا رسیده بود. در یک رقابت نزدیک بارسا بازی را از دیگر تیم‌های بزرگ اروپایی برد و موفق شد ستاره ناب فوتبال برزیل را شکار کند. او در نوکمپ با برگردان‌های منحصربه‌فرد و مشهورش در لباس آبی‌اناری به ستاره اول کاتالان‌ها تبدیل شد.
1999: درخشش خیره‌کننده در بارسلونا کار مسئولان فیفا برای انتخاب بهترین بازیکن جهان را آسان کرد. او در آن سال بدون رقیب به عنوان بهترین بازیکن سال جهان انتخاب شد و توپ طلا را هم به کلکسیون افتخاراتش اضافه کرد.
2002: افتخارات او در رده باشگاهی به عرصه ملی هم کشیده شد. برزیل با درخشش ریوالدو در سال 2002 موفق شد یک‌بار دیگر قهرمان جام‌جهانی شود. در همان سال اختلافات او با فن”‹گال، سرمربی وقت بارسا آغاز شد و این ستاره برزیلی بعد از 5 سال نوکمپ را ترک کرد. مقصد او میلان بود. او با پیراهن میلان دیگر آن درخشش همیشگی را نداشت. ریوالدوی میلان با ریوالدوی بارسلونا زمین تا آسمان فرق می‌کرد. افت فاحش ریوالدو باعث شد تا او در سن‌سیرو نیمکت‌نشین شود.
2004: بعد از ناکامی در میلان، ریوالدو به این نتیجه رسید که دیگر در فوتبال اروپا جایی ندارد. او در سال 2004 به کشورش برگشت و پیراهن تیم کروزیرو را بر تن کرد.
2005: او در لیگ برزیل نشان داد که هنوز هم می‌تواند به عنوان یک ستاره در تیمش تاثیرگذار باشد. بعد از یک دوره موفق در برزیل ریوالدو به اروپا برگشت و این‌بار با پیراهن المپیاکو در فوتبال اروپا ایفای نقش کرد.
2007: در سال 2007 ریوالدو از المپیاکو جدا شد و به دیگر تیم مطرح یونان یعنی ا.ا.ک آتن پیوست. او در ا.ا.ک تک‌ستاره تیمش بود.
2008: زمان آن رسیده بود که ریوالدو حضور در یک قاره دیگر را هم تجربه کند. این‌بار انتخاب او قاره آسیا بود. ستاره برزیلی‌ها با پیوستن به تیم بنیادکار ازبکستان هدیه بزرگی به فوتبال قاره کهن داد.
2011: بعد از درخشش در لیگ ازبکستان و جام باشگاه‌های آسیا، ریوالدو به برزیل برگشت و این‌بار سائوپائولو را برای ادامه فوتبالش انتخاب کرد.
2012: ریوالدو در ادامه ماجراجویی فوتبالی خود حضور در قاره آفریقا را هم تجربه کرد و در حالی که وارد دهه چهارم زندگی خود شده بود به تیم کودوسپور در لیگ آنگولا پیوست.
2013: او به قولش وفا کرد و برای پشت سرگذاشتن آخرین سال فوتبالی خود به ایستگاه اولش برگشت؛ موجی‌میر.
2014: و سرانجام با این جملات داستان ریوالدو در مستطیل سبز به اتمام رسید: «از امروز تاریخ حضور من در مستطیل سبز به پایان رسید. من در این مدت چالش‌ها، ناامیدی‌ها، خوشحالی‌ها، فداکاری‌ها و از همه مهم‌تر لذت‌های زیادی را تجربه کردم و در آخر با چشمانی اشکبار می‌خواهم اول از خدا و پس از آن خانواده و تمام هوادارانی که در این 24 سال مهر و محبت خود را از من دریغ نکردند، تشکر کنم.»
بخش ورزشی تبیان
منبع: خراسان
