سیری در زند گی مفسر کبیر آیة الله میرزا جواد آقا تهرانی(قدس سره)
مفسر و فقیه وارسته،آیت الله میرزا جواد آقا تهرانی، در سال (1283ه. ق) درتهران، در خانواده مذهبی چشم به جهان گشود. پس از گذراندن دوره دبستان وسیکل، برای تحصیل دانش دین ، به قم هجرت کرد. درآن حوزه با جدیت به تحصیل پرداخت وپس از فراگیری مقدمات ، رهسپار نجف اشرف شد. در حوزه نجف، از محضربزرگانی چون:آیت الله شیخ مرتضی طالقانی، آیت الله حاج شیخ محمد تقی آملی، آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی ( رحمة الله علیهم ) بهره های علمی و اخلاقی فراوانی برد.
پس از ازدواج، درسال (1312ه. ق) به مشهد مقدس عزیمت کرد، تا در جوارمرقد امام علی بن موسی الرضا(ع)،از محضر بزرگانی چون:آیت الله حاج شیخ هاشم قزوینی و آیت الله میرزا مهدی غروی اصفهانی فیض برد. آن مرحوم، بنابرمصلحت ونیاز حوزه علمیه مشهد ، به تدریس دروس سطح، خارج فقه و اصول ، فلسفه ومعارف قرآنی پرداخت، و کتابهای تحقیقی واعتقادی ارزشمندی به یادگار گذاشته که به شرح زیر است:
1- میزان المطالب
2- آیین زندگی ودرسهای اخلا ق اسلامی
3- فلسفه بشری واسلامی
4- عارف وصوفی چه می گویند؟
5- بهایی چه می گوید؟
6- بررسی در پیرامون اسلام
اخلاق وسلوک
استاد ، محبوب دلهابود. همگان، مجذوب روحیات وسجایای اخلاقی وی بودند. نفس خویش را دائماً درگفت وگو، پاسخ به پرسشها، برخورد با افراد،اظهار نظر، رفت وآمد،جلوس و... در کنترل داشت. به آرامی سخن می گفت، بعد از لختی تفکر، به پرسش پاسخ می داد. سعی فراوان داشت که در لحن وکلامش، تحقیروآزار دیگری نهفته نباشد وکسی ازوی نرنجد. مراقب بود که تمام حرکات وسکناتش بر اساس انگیزه الهی وبه عنوان امتثال امر خداوند باشد.از این روی، بر جسته ترین خصلت ایشان که دائم در آن غرق بود ، مراقبت دائم ازهواهای نفسانی بود.فعالیتهای اجتماعی
اوباهمه زهد وورع، اشتغال فراوان ،عشق وافر به کارهای علمی وفرهنگی وتتبع تحقیق،از مشکلات ومصائب مردم مسلمان ومسائلی که در اطرافش می گذشت،غافل نبود. دررفع حوائج مومنان،بسیار می کوشید، تا آن جا که گاه خود برای حل مشکل مومنی اقدام می کرد.در انقلاب اسلامی ایران از آغاز شکل گیری تا پیروزی نهایی،از هیچ کوششی دریغ نکرد. با حضور درصحنه های گوناگون انقلاب: تظاهرات،اعتصابات و ... به محفلها گرمی می بخشید وبه انقلابیون امید در اطلاعیه های ضد دستگاه ستمشاهی، نام وامضای او در رأس بود. درشناساندن امام (ره) ، رسم وراه آن بزرگوار، بیشترین نقش را داشت. بسیاری از متدینین اظهار می داشتند:« ما،امام را نمی شناختیم. آیت الله میرزا جواد تهرانی، ما را باآن شخصیت بزرگ و اهداف او آشنا کرد. »
پس از انقلاب اسلامی، درصحنه های حساس وپر خطر،حضور جدی وفعال داشت. درمجلس خبرگان ودفاع عالمانه از قوانین انسان ساز اسلامی، نقش عظیمی داشت. خاطره شیرینی که هیچ گاه فراموش نخواهد شد، حضور آن عارف سالک با لباس بسیجی درجبهه های حق علیه باطل است. ایشان، بارهادرجبهه حضور یافت وگاه از عمق جان،اظهار می داشت:«کاش،دشمن رامی دیدم وبه سوی اوشلیک می کردم.»
سرانجام، درسال(1368ه.ش) درسحر گاه سه شنبه، به علت بیماری کبد، دار فانی راوداع گفت وبه جوارحق شتافت.
در پایان فرازی از وصیت نامه آن مرحوم رامی آوریم که بسیار آموزنده است:
«جسدم را درقبرستان عمومی خارج شهر هر کجا باشد، دفن کنید.
جسد مرا،به زودی و بدون سرو صدا واطلاع دادن به اشخاص ومردم، باید.... دفن نمایند. فرزندانم هرموقع خواستند برای من خیراتی بدهند، مختصرنماز وروزه ای بگیرند، خوشحال خواهم بود. انشاالله»
