تشعشع به میزان كم هم خطرناك است

نشت تدریجی و بسیار اندك گازهای رادیواكتیو به محیط منازل مسكونی می تواند باعث آسیبهای ژنتیكی یا حتی سرطانهای مافوق تصور شود . مطالعات و بررسی هایی كه روی سرطانهای بروز كرده در بازماندگان انفجارات اتمی هیروشیما و ناكازاكی صورت گرفته است ، باعث شده تا دانشمندان اطلاعات گرانقدری درباره خطرات تشعشع بر انسان به دست آورند . اثرات تشعشع بر انسان ، حتی به میزان كم ، بسیار پیچیده است . سلولهای در معرض تشعشع ، قادرند روند تولید پروتئین را در سلول های مجاور خود تا حد زیادی مختل كنند . یك گروه از دانشمندان ، لایه های سلولی مشتمل بر هزاران سلول حساس به جهش های ژنتیكی را در معرض پرتو آلفا قرار دادند . نتیجه آن كه ، تعداد سلول های آسیب دیده در دو حالت زیر تا حد زیادی مشابه بود : الف ) حالتی كه فقط ده در صد سلول ها با پرتو آلفا بمباران شدند .

ب ) حالتی كه تمام سلول ها با پرتو آلفا بمباران شدند . محققان متوجه شدند كه یك ارتباط مولكولی بین سلول ها وجود دارد ، به طوری كه سلول های پرتو دیده می توانند مولكول های كوچكی را با سلول های مجاور خود مبادله كرده و آسیبهای وارده را به آنان انتقال دهند. قدم بعدی ، قطع این راه گفتگوی شیمیایی بین سلول ها بود و بعد از آن نیز بمباران سلولها با پرتو آلفا صورت پذیرفت . در این حالت ، سلول های پرتو دیده ، نتوانستند آسیب های وارده به خود را ، به سلول های مجاور منتقل كنند .

جهان برای همیشه باقی می ماند ، ولی شاید زندگی نماند

در چهار سال گذشته ستاره شناسان شواهدی را گزارش كرده اند ، مبنی بر اینكه نه تنها جهان گسترش می یابد ، بلكه سرعت گسترش آن ، شتاب هم خواهد داشت . این شتاب در اثر نیروی اسرارآمیزی است كه به آن « انرژی سیاه » می گویند . برخی فیزیكدانها می گویند كه در چنین دنیایی ممكن است تمام قوانین فیزیك قابل استفاده نباشند . تا حدود چهار سال پیش ، اكثر ستاره شناسان احتمال می دادند كه سرعت گسترش جهان به دلیل نیروی جاذبه كهكشانها كند شود . تنها مسئله این بود كه آیا جرم جهان  آن قدر هست كه بتواند چنان نیروی گرانی ایجاد كند كه گسترش جهان ، متوقف كند و تمام جرم جهان را دوباره در یك ریزش عظیم ، در یك نقطه جمع كند ؟ برای ستاره شناسان انرژی سیاه عاملی است كه انیشتین به طور دستی به عنوان یك ضریب جهانی در معادلات نسبیت عام خود وارد كرد تا معادلاتش با یك جهان پایدار همخوانی داشته باشد . این ضریب همانند نوعی نیروی دافعه عمل می كند ، به طوری كه نیروی جاذبه گرایی كهكشانها روی هم خنثی شود . وقتی هابل ، ستاره شناس آمریكایی ، كشف كرد كه جهان منبسط می شــــــــــود ، و بنا بر این ، پایدار نیست ، انیشتین از این ضریب دست برداشت  . اما این ضریب از بین نرفت و در عوض در قلمرو كوانتوم ، مفهوم تازه ای یافت . قوانین عجیب و غریبی در دنیایSubatomic ( وابسته به پدیده های درون اتمی ) حكمفرما هستند . بر اساس این قوانین ، فضای خالی ، خالی نیست بلكه اسفنجی  از انرژی آن را احاطه كرده است . اگر انبساط جهان با همین روند كنونی ادامه یابد ، حدود دو میلیارد سال دیگر به دلیل گرما بخشی مداوم خورشید ، اثر گلخانه ای غیر قابل مهار ، در زمین ایجاد خواهد شد كه زمین را غیر قابل سكونت خواهد كرد و طی پنج میلیارد سال   خورشید خواهد مرد . در این اثنا از زمین جز پوكه ای سوخته باقی نخواهد ماند . حدود 150 میلیارد سال دیگر ، سایر كهكشانها آنقدر به سرعت دور خواهند چرخید كه قابل رویت نخواهند بود . البته كهكشانهای راه شیری استثنا هستند و همچنان در آسمان ، ستارگانی وجود خواهد داشت . 100 تریلیون سال دیگر تمام غبار بین ستاره ای مصرف خواهد شد و بنابراین ، دیگر ستاره ی جدیدی متولد نخواهد شد . آسمان تاریك تر و تاریك تر خواهد شد و تمام كهكشانها تا ( 10 به توان 30 ) سال دیگر جذب سیاه چاله ها خواهند شد . ولی حتی یك سیاه چال هم تا ابد به زندگی خود ادامه نخواهد داد . در فیزیك ، سطح سیاه چاله را « افق رویداد » می نامند . دانشمندان كشف كرده اند كه این افق دچار افت و خیز خواهد شد و انرژی را به صورت بسته هایی از خود ساطع خواهد كرد و گرم و گرم تر خواهد شد تا اینكه سیاه چاله ناگهان منفجر شده و ناپدید می شود . انفجار سیاه چاله هایی با جرم خورشید ، ( 10 به توان 64 ) سال طول خواهد كشید . چنین انفجاری تا مسافت 1098 سال نوری ، فضا را روشن خواهد كرد .