عشقتان را به او بفهمانید

تمام زنان دنیا وقتی مادر می‌شوند دوست دارند‌ مادری نمونه باشند و بتوانند وظایف مادری خود را به خوبی انجام دهند. اما محدوده این وظایف كجاست و چگونگی عمل به وظایف مادری تا چه حد می‌تواند مادر را نمونه و بدون نقص كند. گاهی یك مادر با زحمات زیادی كه می‌كشد نمی‌تواند آنطور كه خودش و فرزندش می‌خواهند مادری كند، اما مادر دیگری با زحمت كمتری می‌تواند توقعات خود و فرزندش را از مادری كردن برآورده سازد. راستی مادر نمونه كیست؟

اولین و مهم‌ترین وظیفه یك مادر عشق ورزیدن به فرزندش است. شما باید به فرزندتان بفهمانید كه عاشقانه دوستش دارید. گاهی برخی مادران فكر می‌كنند كه اگر به تمام خواسته‌های فرزندشان جامه عمل بپوشانند یعنی خیلی دوستش دارند در حالی كه این امر تنها تا سن یك سالگی كارساز می‌باشد و پس از آن باید با روش‌های تربیتی به فرزند یاد داد كه هرچه می‌خواهد نمی‌شود به دست بیاورد و حق حكومت بر بقیه انسان‌ها را ندارد. گاهی نیز با محبت‌های زیاد از حد، فرزند خود را لوس بار می‌آورند و او را در روابط آینده‌اش با بقیه انسان‌ها دچار مشكل می‌كنند.

عشق ورزیدن به فرزند به معنی تسلیم او شدن نیست. عشق ورزیدن یعنی هیچ گاه به فرزندتان نگویید دوستت ندارم و حتی وقتی خواسته‌ای نامعقول از شما دارد یا اشتباهی مرتكب می‌شود به او بگویید كه گرچه خیلی دوستت دارم اما این كارت اشتباه بود و این نتیجه كار خودت است. یا من دوستت دارم اما این خواسته تو عملی نیست.

فرزند شما نباید یاد بگیرد كه از عشق شما نسبت به خود سوءاستفاده كند. البته اینها بدان معنی نیست كه شما مادری خشك و بی‌عاطفه باشید بلكه می‌توانید در عین مهربانی و محبت دچار افراط و تفریط نشوید. فرزند شما باید همیشه در پناه عشق مادری احساس آرامش كند. فرزندتان را در هر سنی كه هست در آغوش بگیرید، ببوسید و به او بگویید كه دوستش دارید. با او مهربان و صادق باشید و همیشه برایش وقت بگذارید، او را سرزنش نكنید، هیچ‌گاه به تنبیه بدنی متوسل نشوید و فكر نكنید كه فرزندتان می‌داند كه شما عاشقش هستید. او احتیاج دارد كه شما این را به او بفهمانید.

سلامتی جسم و روح

از وقتی كودك شما در رحم‌تان است، ‌وظیفه دارید كه از لحاظ سلامتی جسمی و روحی به او رسیدگی كنید و این رسیدگی تا آخر عمر ادامه دارد، اما هرچه كودك شما بزرگتر می‌شود این رسیدگی حساسیت كمتری پیدا می‌كند و از حالت مستقیم به غیر مستقیم تبدیل می‌شود. تغذیه كودك از دوران جنینی تا وقتی كه خودش بتواند غذای مناسب را تشخیص داده و بخورد به عهده مادر است. مادر باید با یك برنامه‌ریزی صحیح به سلامتی فرزند خود اهمیت دهد. لازم است دقت شود كه اهمیت به سلامتی نباید تبدیل به وسواس شود كه هم مادر و هم فرزند در آن دچار آسیب شوند. همچنین به خاطر داشته باشید كه در كنار سلامتی جسمی باید توجه كامل به سلامت روح و روان كودك هم بشود.

مادران یادشان باشد كه بهترین راه یافتن روش‌های صحیح حفظ سلامتی جسمی و روحی كودك، كمك گرفتن از متخصصین است پس مادران موفق كسانی هستند كه ارتباط خود را با متخصصین جسم و روح كودك قطع نمی‌كنند. نكته دیگر این است كه یك مادر نمونه خودش نیز باید از سلامتی جسم و روح برخوردار باشد پس به سلامتی خود نیز اهمیت دهید تا بتوانید مادری نمونه باشید.قطعا روابط شما با همسرتان نیز بر سلامتی جسم و روح شما و فرزندتان تاثیرگذار است پس قبل از بچه‌دار شدن روابط خود و همسرتان را بهبود بخشید و اگر مشكلی وجود دارد برطرف كنید. اگر هم پس از بچه‌دار شدن مشكلاتی به وجود آمد حتما با كمك گرفتن از روان‌شناسان خانواده، تاثیرات منفی بر سلامت خود و فرزندتان را به حداقل برسانید.

تربیت و كشف استعدادها

تربیت صحیح فرزندان و كشف و شكوفا كردن استعدادهای او نیز یكی از وظایف مادران است. یك مادر نمونه آن است كه با مطالعه و مشورت با روانشناسان در زمینه تربیت و كشف استعدادهای كودك بتواند فرزندی لایق تربیت كند و از نقاط ضعف شخصیت فرزند خود نگذرد و در رفع آنها بكوشد. ممكن است فرزند شما یك استعداد خاص داشته باشد كه شما به هیچ‌وجه از آن خبر نداشته باشید پس روش‌های كشف استعداد را یاد بگیرید و هیچ استعدادی را به كودك تلقین نكنید؛ شاید آنچه شما دوست دارید، فرزندتان دوست نداشته یا در آن مورد خاص استعداد نداشته باشد. پس از كشف استعداد، مادر وظیفه دارد كه روش‌های شكوفایی آن استعداد خاص را پیدا‌ و زمینه شكوفایی آن را فراهم آورد. به فرزند خود اعتماد به نفس دهید به این صورت كه نقاط قوت واقعی او را پیدا كنید و از آنها تعریف كنید. مراقب باشید كه این اعتماد به نفس كاذب نشود یعنی به اندازه و واقعی باشد. همچنین نقاط ضعف فرزندتان را نیز با احتیاط به او گوشزد كرده و در رفع آنها به او كمك كنید.

مادر نمونه برای فرزندش یك حامی عادل و با انصاف است. شما باید از فرزندتان حمایت كنید ولی با عدالت و انصاف، یعنی اگر جایی فرزندتان خطا می‌كند به او بفهمانید كه خطا كرده است و حمایت بیش از اندازه نیز از او به عمل نیاورید. حمایت نابجا و بیش از اندازه، به فرزند شما به اشتباه می‌قبولاند كه هرچه انجام می‌دهد درست است در حالی كه یك انسان كامل باید بفهمد كه كجا اشتباه می‌كند.

به فرزند خود اعتماد كنید و به او میدان عمل بدهید. به او و عقایدش احترام بگذارید. درست است كه شما تجربه بیشتری دارید اما این بدان معنی نیست كه هرچه شما فكر می‌كنید درست باشد. هرچه فرزندتان را محدودتر كنید او بیشتر از شما دور می‌شود. به او یك آزادی عمل با كنترل از راه دور بدهید. به او صداقت را یاد دهید و با رفتارتان به او اجازه دهید كه با شما صداقت داشته باشد و بداند كه تمام حرف‌هایش را می‌تواند به شما بگوید. دوست فرزند خود باشید. فرزند شما قبل از هر چیز یك انسان است پس به حقوقش احترام بگذارید و در هر سنی استقلال شخصی‌اش را متناسب با سنش بپذیرید و نگذارید كه بیش از حد به شما وابسته شود.

بخش خانواده ایرانی تبیان

منبع : جام جم آنلاین

مقالات مرتبط :

دغدغه های زنانه

اگر می خواهی کیمیاگر باشی...