خنده‌های زیبای تو
سال گذشته وقتی فرزندم تنها 2 ماه داشت، خندیدن را یاد گرفت. وقتی به او نگاه می کردی یا بازی می کردی چنان دهانش به لبخند باز می شد که انگار خوشبخت ترین موجود دنیاست.
سال گذشته وقتی فرزندم تنها 2 ماه داشت، خندیدن را یاد گرفت. وقتی به او نگاه می کردی یا بازی می کردی چنان دهانش به لبخند باز می شد که انگار خوشبخت ترین موجود دنیاست. مادر بزرگ و پدربزرگش هم از خنده او ذوق زده می شدند و لذت می بردند. چندی پیش در یک مجله روان شناسی رشد مطلبی در رابطه با دلایل و چگونگی خنده کودکان مطالعه کردم که بسیار جالب بود. طبق این مقاله خنده کودکان حداقل بعد از 6 ماه هم می تواند جنبه احساسی داشته باشد و هم اجتماعی. در حقیقت خندیدن برای یک کودک بیش از آنکه بیان کننده احساسات درونی اش باشد نوعی روش برای برقراری ارتباط با دنیای اطراف است.
خنده، یک نشانه اجتماعی: برای مدتی طولانی روان شناسان معتقد بودند خنده کودکان می تواند بیانگر احساس های درونی آنها باشد. به عبارت ساده تر کودکی که راضی است، می خندد.
اما تحقیق های 20 ساله اخیر نشان داده مساله به این سادگی ها هم نیست. خنده در کودکان بین 6 تا 8 هفتگی شکل می گیرد این در حالی است که در این سن کودک وقت خود را با نگاه کردن به صورت اطرافیان می گذراند و دایره دید او هنوز کامل نشده است به همین دلیل تنها به چشم ها خیره می شود. به عقیده پژوهشگران دانشگاه میامی، اولین لبخند ها به کودک برقراری ارتباط مثبت را آموزش می دهد و نوعی نشانه اجتماعی است.
روان شناسان رشد کودک پس از زیرنظر گرفتن نحوه خنده در کودکان مختلف در شرایط گوناگون متوجه شدند وقتی کودک به شکلی می خندد که گونه ها بالا رفته و کنار چشم ها جمع می شود یعنی کودک روی یک مساله تمرکز کرده و از نظر احساسی درگیر آن است اما خنده با دهان باز از سر شیطنت بوده و خنده ساده با دهان بسته بدون آنکه گونه ها بالا روند پیشرفت های مقدماتی برای واکنش متقابل است. مثلا بین 8 تا 12 ماهگی کودکان یاد می گیرند با دیدن یک شی جذاب یا یک اسباب بازی جدید ابتدا به آن شی لبخند زده و بعد لبخند خود را به طرف شخص مالک برمی گردانند.
به این نوع خنده ها اصطلاحا خنده های اشتراکی می گویند و در واقع مرحله ای از رشد کودک محسوب می شود، مرحله ای که در آن کودک دنیای اجتماعی را می شناسد و احساس های خود را در رابطه با یک موضوع با دیگران به اشتراک می گذارد.
کودکان خنده رو عمدتا اجتماعی اند. خنده معمولا احساسی مثبت را انتقال می دهد و جالب است بدانید خنده های اشتراکی نشانه ای از اجتماعی بودن یک کودک در آینده است و تحقیق ها به اثبات رسانده کودکی که در 9 ماهگی خنده اشتراکی دارد در 30 ماهگی یعنی 2 سالگی به خوبی با دیگران ارتباط برقرار می کند. به طور خلاصه باید گفت خنده انسان را برای برقراری ارتباط با جامعه آماده می کند. وقتی یک کودک چند ماهه می خندد شاید به این معنی نباشد که خوشحال است ولی به این معنی است که شما انسان خوشبختی هستید و این برای خوشبختی فرزند شما کافی است.
بخش خانواده ایرانی تبیان
منبع : روزنامه شهرزاد
مطالب مرتبط:
