مدارهای واسط

تجهیزات پایانی داده ها   DTE   / Data Terminal Equipment

هر واحد عملیاتی که به منبع منبع یا مقصدی برای داده های دیجیتالی دودویی عمل کند DTE نام دارد. در لایه فیزیکی DTE می تواند یک ترمینال، ریز پردازنده، کامپیوتر، پرینتر، فکس و یا هر دستگاه دیگری که داده دیجیتالی تولید و یا دریافت می کند، باشد. DTE ها مستقیم با یکدیگر ارتباط برقرار نمی کنند بلکه در فرستنده سر راه هر DTE، DCE قرار دارد و بعد شبکه قرار می گیرد و دوباره در گیرنده نیز این توالی به صورت وجود DCE و پس از آن DTE وجود دارد.

هر واحد عملیاتی که داده داده ها را به صورت آنالوگ و یا دیجیتال از طریق "شبکه" عبور می دهد، DCE خوانده می شود. همان طور که گفتیم DCE مدار واسط میان شبکه و DTE است و داده های تولید شده توسط DTE را می گیرد و آن ها را به شکل سیگنال مناسب در می آورد و در خطوط انتقال انتشار می دهد تا در بستر شبکه به گیرنده برسند. معروف ترین DCE، مودم ها هستند که در لایه فیزیکی عمل می کنند. DCE دوم در سر دیگر خط انتقال، سیگنال را از خط می گیرد و آن را به شکل قابل استفاده برای DTE تبدیل می کند.

هر DTE و DCE باید علاوه بر تعامل و همکاری با یکدیگر از کد گذاری خط یکسانی کمک بگیرند و سیگنال های کنترلی و داده ای مناسبی را با یکدیگر تبادل کنند. به این منطور میان DCE و DTE واسط هایی قرار  می گیرد که ارتباط میان این دو را ممکن می کند.

مکانیکی ( Mechanical ) : این ویژگی نوع اتصال واقعی میان DTE و DCE را مشخص می کند. معمولا مدارهای مبادله ی کنترل و سیگنال متصل به کابل با یک کانکتور در هر طرف می باشند.

الکتریکی ( Electrical ) : خصوصیات الکتریکی مانند سطح ولتاژ، زمان بندی مربوط به تغییرات ولتاژ را تعیین می کند. DTE و DCE بایذ از کد گذاری مشابه، سطوح ولتاژ یکسان و فاصله زمانی المان سیگنال یکسان بهره ببرند.

عملیاتی ( Functional ) : این ویژگی توابعی را با انتساب به هر مدار مبادله مشخص می سازد. توابع عملیاتی می توانند در رده های گسترده ای از داده ها، کنترل، زمان بندی و سطح الکتریکی تقسیم بندی شوند.

پردازه ای ( Procedural ) : این ویژگی توالی رویدادهایی را که بر اساس ویژگی های عملیاتی واسط جهت انتقال داده ها لازم اند، تعریف می کند.

تقریبا اکثر شما این واسط را دیده اید. این واسط نخستین بار در سال 1962 به عنوان استاندارد RS-232 شناخته شد و تا کنون چندین بار روی آن تغییراتی داده شده است.

این واسط کابلی 25 سیمه است و 25 پایه دارد. پایه ها در دو ردیف افقی چیده شده اند به صورتی که بالا 13 پایه و در پایین 12 پایه وجود داشته باشد.  طول کابل بیشتر از 15 متر نیست.

طرح کدگذاری استفاده شده در این استاندارد NRZ-L است و  صفر بیانگر ولتاژ مثبت و یک بیانگر ولتاژ منفی است. داده ها بایستی به صورت صفر و یک منطقی منتقل شوند که در اینجا اصطلاحا به آنها Mark و Space گفته می شود.

برای از بین بردن اثر نویز، دو محدوده در دامنه سیگنال مشخص می شود. محدوده تعریف شده و محدوده تعریف نشده. ولتاژ 3 تا 15 ( یا 3- تا 15- ) تحت عنوان محدوده تعریف شده، مشخص می شود. اگر ولتاژ در این ناحیه قرار بگیرد آن پالس را تعریف می کنیم ولی اگر در محدوده 0 تا 3 ( 3- تا 0) قرار بگیرد در ناحیه تعریف نشده است و رقمی از آن استنباط نمی شود.

همان طور که گفتیم، واسط EIA-232 25 پایه دارد که برای هر پایه توبعی تعریف شده است. البته به دلیل برخی کاربردها به  بعضی از پایه ها هیچ تابعی منتسب نشده است. برای مثال تابع برخی از پایه ها را در زیر شرح می دهیم

پایه 1 (PG): این پایه مدار حفاظتی زمین است.

پایه 2 (TD): داده ارسالی روی این پایه قرار می گیرد.

پایه 3 (RD): داده دریافتی روی این پایه قرار می گیرد.

پایه 4 (RTS): تقاضای ارسال داده زمانی که DTE در وضعیت فعال قرار می گیرد.

توابع سایر پایه ها رادر تصویر زیرمی توانید بخوانید:

فاطمه مجدآبادی

بخش دانش و زندگی تبیان

منابع:

Data communication ant networking / B. Frouzan

Data communications / F.Safai