فرشتگان نمی دانستند چگونه تسبیح کنند!!

مفضّل از یاران امام صادق علیه السلام از ایشان پرسید: "پیش از آن که خداوند زمین و آسمانها را بیافریند شما کجا بودید؟"

به نظر شما امام چه پاسخی دادند؟!! شاید با خود بگویید: این چه سوالی است؟!

پاسخ امام پاسخی شگفت انگیز و زیبا بود، پاسخی که از یک طرف سبب می شود بدانیم امامان ما چه گوهرهای گرانبهایی هستند و محبت و حبّ‌شان در دل هایمان افزوده شود و از سوی دیگر سبب می شود به سنگینی مسئولیت و وظیفه خود به عنوان کسانی که خود را پیروان مکتب جعفری می نامیم، بیشتر آگاهی یابیم.

وای! چقدر طول می دهید!! خوب بگویید امام چه پاسخ دادند! ما خودمان نتایجش را می گیریم!

عجله نکنید! می گویم:

امام فرمودند:"ما نورهایی بودیم که خداوند را تسبیح و تقدیس می کردیم تا آن که خداوند فرشتگان را آفرید. خداوند بلند مرتبه به فرشتگان فرمود: تسبیح کنید! آنها گفتند: ای پروردگار، ما نمی دانیم (چگونه تسبیح کنیم!)

پس خداوند به ما فرمود: تسبیح کنید. ما تسبیح کردیم و فرشتگان با تسبیح ما، تسبیح کردند.» ¹ 

خوب، این هم پاسخ امام، آیا شما هم همان احساسی را که من پیدا کردم، دارید؟!!

حس کوچکی در مقابل بزرگی کسانی که همواره در حال تسبیح بوده و هستند؛ حس محبت به کسانی که حتی فرشتگان از آنها یاد گرفتند که چگونه تسبیح کنند و خدا را بخوانند! پس چرا ما از آنها یاد نمی گیریم که خدا را بخوانیم و تسبیح کنیم؟ مگه آنها برای هدایت ما نیامده اند؟ آمده‌اند تا به ما هم بیاموزند چگونه خدا را تسبیح کنیم!!

شما چه فکر می کنید؟!!

1. بحارالانوار- ج 26، ص 349