آه دل

لابه لای آه دلم، یه غصه فریاد می‌كشه

اشكامو مخفی می‌كنم اما چشام داد می‌كشه

زخمی كه توی سینمه، هیچ جوری مرهم نداره

به یاد یك حرم شبا، تا صبح دلم عزاداره

این روزا روضه می‌گیرم، به یاد روضه‌ی غمش

روم نمیشه بگم شده، چه‌ها به صحن و حرمش

خنده‌هامون گریه دارن، فصل عزا و شادیه

دلم خراب حرمه، آقام امام هادیه

قامت گلدسته تو، اگه یه ذره خم شده

كی گفته بغض دشمنت، میون ماها كم شده

سینه‌زنت تا عمر داره، به داشتن تو می‌نازه

پا بده با سرش می‌آد، صحن و سرات و می‌سازه

یه روز می‌آد كه اون حرم، تو گریه جا می‌گیریم

توی طواف سینه‌زنات، شور یا زهرا می‌گیریم

شما امامی و عزیز، اما شكسته حرمت

عرش خدا آتیش گرفت، تو شعله‌های غربتت

گوشه زندان می‌چكه، بارون ز چشمای شما

آقا چرا ورم داره، زیر كف پای شما

تشنگی اذیت می‌كنه، عطش نشسته تو گلوت

میگن جای تازیانس، آقا به روی سر و روت

چند ساله بین  زنجیرا، نشسته در تاب و تبی

چند ساله كه عزادار روضه‌ی عمه زینبی

چند ساله كه صحن خونت، پرچم لاله می‌زنی

ناله‌ی غسل كفن، طقل سه ساله می‌زنی

همه می‌دونن خون ما، وصل به رگهای شماست

همه می‌دونن شونمون، زخمی داغ كربلاست

هر جایی بریم آخرش، گریمون توی شور و شین

اینه كه مستی می‌كنیم، فقط با ذكر یا حسین