نوروز پرهیزکاران

ماه مبارک رمضان، ماه ضیافت الهی، ماه پر خیر و برکت و عید اولیای خدا، با همه عظمت و معنویت آن به پایان می رسد و ماه شوال با خاطره شکوهمند عید فطر آغاز می گردد، عید بزرگی که تنها به خاطر انجام مأموریت و وظیفه الهی برگزار می شود و مردم مسلمان جهان به شکرانه موفقیت در انجام فریضه بزرگ روزه و پیروزی بر هواهای نفسانی و وسوسه های شیطانی جشن می گیرند.

خوشا به حال کسانی که در پرتو ماه مبارک رمضان و در سایه پرفیض شب های قدر، با نیایش و پرستش خالصانه، دل و جانشان را از غبار آلودگی ها و پلشتی ها شست و شو داده و به پاس این موفقیت بزرگ، عید سعید فطر را جشن می گیرند. آنها درس هایی چون ایثار، نوع پروری، اخلاص و پرهیزکاری را که از مکتب انسان ساز رمضان فرا گرفته، همواره در مسیر حیات خویش به کار می بندند و تا عید فطری دیگر، زندگی خود را بیمه می کنند.

امروز، تنها برای کسانی عید است که روزه شان مورد پذیرش درگاه خداوندی قرار گرفته است. عید واقعی، به پوشیدن لباس نو و آراستن ظاهری و زینت دادن خانه نیست، بلکه عید، دگرگونی، تحول، جهاد و مبارزه با نفس در راستای خدمت به اسلام و محرومان و نیازمندان است.

ازاین رو، از دیدگاه مکتب انسان ساز اسلام، عید فطر، جشن پیروزی بر تمایلات نفسانی و حکومت بر خواهش ها و هوس هاست. همه ما که بندگان راستین خدا هستیم، دیروز به فرمان او روزه بودیم و امروز به فرمان او افطار می کنیم و این، معنای تسلیم بودن در برابر خداوند است.

عید فطر، آیینه ای است روشن و تمام نما، که در آن می توان جهان بینی اسلامی را تماشا کرد. مردم مسلمان پس از یک ماه روزه داری، پایان آن ماه را که آغاز ماهی دیگر است، جشن می گیرند و در اجتماع عظیم و باشکوه نماز عید، خدا را می خوانند و بر پیامبر و دودمان او درود می فرستند و آراستگی به همه خوبی ها و رهایی از همه بدی ها را از او به دعا طلب می کنند. مردم گویی کبوتران سپید بال بلند پروازی هستند که پس از یک ماه پرواز در فضای ملکوتی آسمان، اکنون دسته جمعی بر بام زمین فرود آمده اند. آنها از صدای گوش نواز بال هایشان که آمیخته با سجع دل نشین آواز است، تصویری زیبا و جاندار از ترکیب معنویت و مادیت ترسیم می کنند که روح جهان بینی اسلامی و جوهر آن است.

جشن پایان ماه روزه مسلمانان، جشن شور و شادی است، اما برخلاف بسیاری از جشن های جهانِ تهی از معنویت، با آلودگی و می گساری همراه نیست؛ بلکه جشن نماز دسته جمعی به امامت حاکم جامعه اسلامی یا نماینده اوست. در نماز جماعت این جشن، مسلمانان دست ها را به دعا بر می دارند و خدا را سوگند می دهند که آنان را در همه خوبی هایی که محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله را در آنها داخل کرده راه دهد، و از همه بدی هایی که او و خاندانش را از آنها بری ساخته بیرون آورد.

این جماعت سبک روح و دلشاد، به خطبه های امام نماز گوش می دهند و در پرتو روشنایی آن نور معنوی که در یک ماه روزه داری به دست آورده اند، به واقعیت های جهان و جامعه ای که در آن زندگی می کنند، توجه می نمایند، از مشکلات خود و دیگر مسلمانان جهان باخبر می شوند، دوستان و دشمنان خود را می ستایند و از این راه، در دینداری بصیرت پیدا می کنند.

خداوند در جشن معنوی فطر، به روزه گیران ماه رمضان که شاد و خوشحال اند، دستور می دهد تا دست در جیب کنند و اگر خود نیازمند و محتاج نیستند، به شکرانه، زکات دهند و برای برطرف ساختن محرومان و بینوایان قدمی بردارند. پس مسلمانان که یک ماه طعم گرسنگی را چشیده اند، و با معنویتی مضاعف، آماده انفاق شده اند، اندکی از مال خود را به نیازمندان می بخشند تا کمی از گرفتاری آنها برطرف شود. در قرآن کریم هم بارها واژه صلاه یعنی نماز در کنار زکات و انفاق آمده است. پس بر نمازگزاران عید است که در کنار آن، انفاق کنند و به این واجب الهی عمل نمایند.