قرآن شفاء مؤمنان و زیان ستمگران
علامه بزرگوار مرحوم آیت الله حسینی تهرانی "قدس الله نفسه الزکیه" می فرماید : و از این عجیب‌تر آنكه: قرآن برای ستمگران نه تنها كتاب شفا و رحمت نیست؛ بلكه كتاب خسارت (زیان) و ضرر است؛ و موجب تجرّی و ازدیاد سركشی آنها می‌شود. فلهذا سریع‌تر آنان را به جهنّم می‌كشاند.
قرآن برای ستمگران نه تنها كتاب شفا و رحمت نیست؛ بلكه كتاب خسارت (زیان) و ضرر است؛ و موجب تجرّی و ازدیاد سركشی آنها می‌شود. فلهذا سریع‌تر آنان را به جهنّم می‌كشاند
وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرءانِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ لَا یَزِیدُ الظَّـٰلِمِینَ إِلَّا خَسَارًا 1. یعنی و ما از قرآن چیزهائی را نازل می‌كنیم كه آنها برای مؤمنان شفا و رحمت است؛ و امّا برای ستمگران نیست، مگر و بال و خسران.
الٓم‌ٓ ذَلِكَ الْكِتَـٰبُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدَیً لِلْمُتَّقِینِ 2. یعنی : الم ای پیامبر! آنست كتاب منزل (فرستاده شده) آسمانی كه در آن شكّی و ریبی نیست؛ و كتاب هدایت است برای پرهیزگاران.
مهمّ بودن این مطلب از این جهت است كه: كتابی كه برای جمیع افراد بشر تا روز قیامت فرستاده شده است؛ چگونه امكان دارد نسبت به بعضی موجب رحمت، و نسبت به بعضی موجب نقمت شود؟! با مطالعۀ در خود آیات قرآن كه قرآن خود را معرّفی می‌نماید؛ این معنی روشن می‌شود. و آن اینست كه: قرآن كتاب تشریفاتی و مجازی و براساس ساخت قوّۀ پندار، و واهمه نیست كه: بخواهد تمام صفوف و طبقات را بهر شكل و بهر عنوان بپذیرد؛ و بر عمل آنها صحّه بگذارد. بلكه فرقان است و جداكنندۀ بین حقّ و باطل.
شَهْرُ رَمضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْءَانُ هُدیً لِلنَّاسِ وَ بَیِّنَـٰتٍ مِنَ الْهُدَی وَالْفُرْقَانِ 3. یعنی : ماه رمضان، آن ماهی است كه در آن قرآن فرود آمده است، در حالی كه این قرآن برای مردم هدایت است، و در این هدایت دارای دلائل و براهین ساطعه و شواهد روشن و واضح است؛ و آن كتابی است كه فارق بین حقّ و باطل است.
و جدا كنندۀ میان راه سعادت از شقاوت، و نور از ظلمت، و از آنجا كه بُرندۀ بین حقیقت و مجاز؛ و واقع و اعتبار است: إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ وَ مَا هُوَ بِالْهَزْلِ 4 یعنی حقّا قرآن گفتار قاطع است؛ و مزاح و شوخی نیست.
بنابراین، صراط مستقیم، و راه انسانیّت و سلوك راه توحید، و خروج از هوای نفس را صریحاً بیان می‌كند.
تنظیم شده توسط موسوی – بخش دین و اندیشه تبیان
پاورقی
(1) آیه 82 سوره اسراء
(2) آیه 2 سوره بقره
(3) آیه 185 سوره بقره
(4) آیه 13 و 14 سورۀ طارق
