فردی كه با بسم الله از روی آب گذشت
اثر و ارزش "بسم الله" گفتن
در آموزه‌های دینی به ما یاد داده‌اند كه وقتی می‌خواهی كاری را شروع كنیم؛ با نام خدا آغاز كنیم. چرا كه در روایت آمده است هر كاری كه بدون نام و یاد خدا آغاز شود ابتر می‌ماند و به نتیجه نمی‌رسد.
امام باقر (علیه السلام) می‌فرماید: سزاوار است هنگامى كه كارى را شروع مى‌كنیم، چه بزرگ باشد چه كوچك، بسم الله بگوئیم تا پر بركت و مبارك باشد.
گفتن ذكر "بسم الله" یعنى هم با نام خدا شروع مى‌كنم و هم از ذات پاكش استمداد مى‌طلبم. هنگامى كه كارها را با تكیه بر قدرت خداوند آغاز مى‌كنیم؛ خداوندى كه قدرتش مافوق همه قدرت‌ها است، سبب مى‌شود كه از نظر روانى نیرو و توان بیشترى در خود احساس كنیم، مطمئن‌تر باشیم، بیشتر كوشش كنیم، از عظمت مشكلات نهراسیم و مایوس نشویم، و نیز نیت و عمل خود را پاك‌تر و خالص‌تر كنیم.
آیة‌الله مظاهری می‌فرماید كه انسان وقتی "بسم‌الله" می‌گوید باید چهار هدف در نظرش باشد:
بسم الله الرِّحمن الرِّحیم، به نام خدا برای عظمت او.
بسم الله الرِّحمن الرِّحیم، برای این كه كارم مبارك باشد، پربركت باشد.
بسم الله الرِّحمن الرِّحیم، برای این كه در كارم كمك بگیرم از خدا.
بسم الله الرِّحمن الرِّحیم، برای این كه كارم برای خدا باشد، یعنی خلوص و توحید افعالی.(1)
حتی غذای شبهه‌ناك را می‌شود با بسم الله حلال كرد. در این زمانه خوردن مال حلال خیلی دشوار است. در روایات می‌خوانیم در دوره آخرالزمان همه رباخوار می‌شوند و آنهایی كه خیلی دور هستند بالاخره رنگ گرد ربا به دامنشان می‌رسد. خوب در این شرایط چه بكنیم؟ با "بسم الله" باید این شبهه را رفع كنیم. و اگر خالص بگوییم با این "بسم الله" خیلی كارها می‌توان كرد.
در جنگ ایران و عراق فرمانده‌شان آمد سراغ فرمانده ایرانی و می‌خواست او را بكشد. گفت شنیدم شما با «بسم الله الرِّحمن الرِّحیم» خیلی كارها می‌توانید بكنید. فرمانده ایرانی گفت بله.
فرمانده عراقی یك قدری زهر كه اگر هر كجا می‌ریختند آنجا را ذره ذره می‌كرد؛ به كف دست آن ایرانی ریخت و گفت: اگر راست می‌گویی با "بسم الله" این زهر را بخور.
مسلم بود اگر به حسب ظاهر می‌خورد جوارح داخلی بدنش پاره پاره می‌شد. آن ایرانی یك «بسم الله الرِّحمن الرِّحیم» گفت و زهر را ریخت در دهان خود و هیچ مشكلی برایش پیش نیامد. و اینگونه بود كه نقشه فرمانده عراقی، نقش بر آب شد. (2)
روزی معلم مكتبی به شاگردانش گفت هر كس «بسم الله الرِّحمن الرِّحیم» بگوید؛ می‌تواند روی آب راه برود. یكی از شاگردان پاكدل كه سلامت نفس داشت و غذای حلال‌خور بود؛ دید، عجب چیز خوبی. چون او برای این كه به كلاس برسد باید مسیر زیادی را طی می‌كرد تا به پل برسد و به كلاس برود.
یعنی هر روز باید دو سه كیلومتر می‌رفت تا از روی پل بیاید. خیلی خوشحال شد. پس وقتی كه از مكتب‌خانه بیرون آمد با «بسم الله الرِّحمن الرِّحیم» رفت آن طرف آب. دیگر هر روز با "بسم الله" می‌آمد و می‌رفت. پدر و مادرش گفتند برای تشكر، معلمت را مهمان كنیم چون خیلی به تو خدمت كرده است. بالاخره آقا معلم پذیرفت. ظهر مكتب تمام شد. آمدند بروند منزل! معلم به سمتی رفت كه پل بود. شاگرد گفت: آقا چرا راهتان را دور می‌كنید! از روی آب می‌رویم.
معلم گفت از روی آب كه نمی‌شود گفت: "بسم الله" می‌گوییم و از روی آب می‌رویم. از وقتی كه شما این مورد را گفتید من هر روز با "بسم الله" از روی آب رفت و آمد می‌كنم.
معلم آهی كشید و گفت آن زبانی كه تو داری من ندارم. آن دلی كه تو داری من ندارم والا معلوم است كه با "بسم الله" می‌شود زهر را خورد و آن زهر اثر نگذارد، با "بسم الله" می‌شود روی آب راه رفت.
خلاصه كلام این كه گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» خیلی اثرات دارد و خوب است كه به گفتن آن عادت كنیم چرا كه در آخرت به دردمان می‌خورد.
رسول اكرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
چون روز قیامت شود به بنده خدا امر می‌شود كه وارد آتش دوزخ شود، چون نزدیك دوزخ می‌شود می‌گوید: «بسم الله الرحمن الرحیم» و پا در دوزخ می‌نهد. آتش دوزخ هفتاد هزار سال راه از او دور می‌شود.
در روایت دیگری آمده چون بنده خدا را پای میزان حساب حاضر می‌كنند و نامه اعمال او را در حالی كه مملو از افعال و كردار زشت است به دست او می‌دهند در حین گرفتن نامه اعمال بنابر عادتی كه در دنیا به گفتن "بسم الله الرحمن الرحیم" داشته این ذكر را بر زبان جاری می‌كند و نامه اعمال را به دست می‌گیرد. چون نامه اعمال را می‌گشاید آن را سفید می‌بیند در حالی كه هیچ نوشته و عمل بدی در او نمی‌بیند.
بنده گنهكار به فرشتگانی كه حاضرند می‌گوید: در این نامه عمل چیزی نوشته نیست كه بخوانم.
فرشتگان گویند: در همین نامه، تمام اعمال بد تو نوشته بود اما به بركت و میمنت "بسم الله الرحمن الرحیم" همه آنها محو شد.(3)
پی‌نوشت‌ها:
1- ذیل تفسیر سوره حمد .
2- برگرفته از سخنان آیة‌الله مظاهری .
2- منهج الصادقین، ج1، ص33 .
سایت تبیان
مهری هدهدی
