عبدالباسط، قاری حنجره طلا + تصاویر نادر
به مناسبت درگذشت استاد مرحوم، شیخ محمد عبدالباسط محمد عبدالصمد
«عبدالباسط محمد عبدالصمد» در سال 1349 هجری قمری ( 1307 هجری شمسی) در روستای ارمنت از توابع استان قنا در جنوب مصر که با قاهره تقریباً 700 کیلومتر فاصله دارد به دنیا آمد.
در 10 سالگی قرآن را حفظ کرد و به گفته خود عاشق قرآن بود و از خدا می‌خواست تا یک قاری مشهور بشود.
او درباره تلاشش برای رسیدن به این هدف می‌گوید: شیخ «محمد رفعت» دو بار در هفته در روزهای دوشنبه و جمعه در رادیو تلاوت داشت و چون در روستای ما رادیو وجود نداشت، سه کیلومتر راه را پیاده طی می‌کردیم تا به صدای شیخ رفعت گوش بسپاریم.
قرآن را در 10 سالگی و قرائات سبعه را در 12 سالگی و عشره را در 14 سالگی آموخت.
علاوه بر حفظ قرآن، معانی را هم فرا می‌گرفت که در این باره می‌گوید: علم به معانی در رعایت وقف و دیگر قواعد لازم است.
وی گرایش خود را بیشتر به قرائت قرآن و برگزاری لیالی قرآنی و دعوت‌های شخصی از کشورهای اسلامی و ضبط رادیویی و تلویزیونی اعلام می‌کرد و در ماه یکبار در رادیو تلاوت داشت.
به گفته خود در تلاوت از برخی قاریان از جمله «شیخ مصطفی اسماعیل»، «شیخ شعشاعی» و «شیخ رفعت» نیز تاثیراتی پذیرفته است، اما در نهایت سبک منحصر به خود داشته و عمر تقلید را کوتاه می‌دانسته است.
او در کشورهایی همچون عربستان سعودی، لبنان، سوریه، فلسطین (مسجدالأقصی)، عراق، قطر، سودان، پاکستان، هند، سنگال، مالزی، اوگاندا ،پاکستان، آفریقای جنوبی، 14 ایالت از ایالات متحده آمریکا که در آنها مراکز مسلمین وجود داشت، به تلاوت قرآن پرداخت که در لس‌آنجلس 6 نفر و در اوگاندا 92 نفر پس از شنیدن تلاوت او اسلام آوردند.
مرحوم عبدالباسط درباره سفر حج خود نیز چنین می‌گوید:
یک بار در روضه شریف نبوی قرآن می‌خواندم، در آنجا سوره مزمل را تلاوت می‌کردم و حالت عجیبی داشتم؛ گویا در بهشت قرآن می‌خواندم؛ به یاد حدیث پیامبر بودم که فرمود: «بین محراب و منبر من بوستانی از باغ‌های بهشت است».
وی همچنین درباره عشق خود به تلاوت قرآن با اشاره به اینکه درهمه اوقات دوست دارد قرآن بخواند و در طول روز هرگز از آن بی نیاز نمی‌شود گفته است:
چون با قرآن انس گرفته‌ام و به آن عشق می ورزم؛ قرآن نگهدار من و همه چیز من است؛ ساعاتی که صفا و معنویت بر آن حاکم است در قبل از سپیده دم بر من رخ می دهد. وی در این باره افزوده است: انسان باید همواره قرآن بخواند؛ اگر او قرآن را رها کند، قرآن هم رهایش می‌کند.
این تصویر در سال 1956 میلادی (1335 شمسی) در صحن شریف کاظمین ثبت شده است.
عبدالباسط قاری اسطوره‌ای قرآن کریم در آن زمان 29 سال سن داشته است. «شعیشع» ریىس پانزدهمین دوره مسابقات بین‌المللى قرآن کریم جمهوری اسلامی ایران که کم‌تر از یک سال از رحلت وی می‌گذرد، در آن زمان 34 سال داشته است. «شعشاعی» پیرترین قاری این جمع در آن زمان بیش از 65 سال سن داشته است.
ماجرای سفر به عراق چه بود؟
شعیشع درباره ماجرای این سفر می‌گوید: پس از مرگ مادر «فیصل دوم» پادشاه وقت عراق، از من و «مصطفی اسماعیل» برای شرکت در مراسم ترحیم دعوت شد. نامه‌ای از طریق از طرف سفیر عراق در مصر دریافت کردم اما چون مصطفی اسماعیل را نیافتم، از عبدالفتاح شعشاعی برای عزیمت به عراق و تلاوت قرآن دعوت کردم. هنگامی که به بغداد رسیدیم جمعیت زیادی منتظر ورود ما بودند و مصطفی اسماعیل را صدا می‌زدند. عبدالفتاح که متوجه شده بود به صورت رسمی از او برای حضور عراق دعوت نشده، بسیار ناراحت شد و تصمیم گرفت به قاهره برگردد. اما با اصرار من و هراس از اینکه مصری‌ها بگویند مردم عراق تلاوت عبدالفتاح را نپسندیدند، از تصمیم خود منصرف شد.
شعشاعی یکی از به یادماندنی‌ترین تلاوت‌های خود را در عراق اجرا کرد و 6 سال پس از این ماجرا در سال 1962 میلادی دار فانی را وداع گفت.
