کابوس های اسرائیلی ها

کمیته های تحقیق بین المللی کابوسی برای رژیم صهیونیستی

یکی از واژه های آشنا در جامعه صهیونیستی، کمیته های تحقیق است که عمدتاً در پی بحرانهای متعدد، تشکیل شده است. می توان مدعی شد که رژیم اسراییل اساساً در بسیاری از موارد برای تحصیل اهداف و منافعش به بحران سازی روی آورده است. یکی از منافع و شعارهای این رژیم، شعار نیل تا فرات بوده که به زعم آنان این منطقه باید در سیطره آنها باشد.

صهیونیست ها طی سالهای موجودیت خود (از 1948 تا کنون) بطور متوسط در هر 10 سال یک جنگ بزرگ و دهها عملیات در مقیاس کوچکتر داشته اند و نتیجه این جنگها و بحران سازی ها وضعیت سرزمینی فعلی آنان می باشد. همچنین جنگ یکی از راههای انسجام بخشیدن به جامعه چند پاره و مملو از قومیتهای گوناگونی است که از اقصی نقاط جهان به  این سرزمین مهاجرت کرده اند. قابل ذکر است که رژیم اسراییل در حال حاضر و پس از 6 دهه، تنها با 3 کشور (اردن، مصر و ترکیه) در سطح منطقه خاورمیانه روابطی رسمی و سیاسی دارد.

طبیعی است که رژیم صهیونیستی برای آسیب شناسی و کشف نقاط ضعف و قوت بوِیژه بدنبال برون بحرانها، کمیته هایی را تشکیل دهد. اما این کمیته ها عمدتاً از سوی مراجع دولتی یا قضایی این رژیم و با هدف فوق الذکر تشکیل شده است. در حالی که این رژیم هیچگاه با کمیته های تحقیق خارجی و بین المللی سر سازگاری و همکاری نداشته است.

از جمله کمیته های تحقیق داخلی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1- کمیته تحقیق رسمی سال 1967 که پس از اعتراضات بین المللی در مورد کشتارهای ارتش در جنگ 67 تشکیل گردید.

2- کمیته «اگرانات» که پس از جنگ 1973 تشکیل شد.

3- کمیته «کاهان» که بدنبال کشتار صبرا و شتیلا در سال 1982 تشکیل گردید.

4- کمیته تحقیقی که شامیر پس از کشتار الاقصی در سال 1991 آن را تشکیل داد.

5- کمیته تحقیق «شامگار» که پس از کشتار حرم ابراهیمی الخلیل در سال 1994 تشکیل شد.

6- کمیته تحقیق «اور» که بدنبال کشته شدن 13 عرب اسراییلی توسط پلیس اسراییل در سال 2000 تشکیل شد.

7- کمیته کشتار جنین که شارون آن را در سال 2002 تشکیل داد.

8- کمیته «وینوگراد» که پس از جنگ 33 روزه 2006 تشکیل شد.

9- کمیته تحقیقی که اولمرت پس از جنگ 22 روزه 2009 تشکیل داد تا جایگزین گزارش گلدستون باشد.(1)

10- کمیته تحقیقی که اخیراً نتانیاهو برای مقابله با درخواست جامعه جهانی مبنی بر تحقیق در مورد حمله کماندوهای اسراییلی به کشتی های کاروان آزادی غزه، تشکیل داد.

اسراییلی ها کمیته های فوق را تشکیل دادند اما همواره از کمیته های تحقیق بین المللی و دادگاه های قضایی مستقل واهمه و ترس داشته اند. آنان هیچ گاه در دادگاه لاهه برای دفاع از خود به خاطر ساخت دیوار حایل حاضر نشدند چرا که می دانستند محکوم خواهند شد. آنان در مقابل درخواست سازمان ملل مبنی بر همکاری با کمیته حقیقت یاب گلدستون در قبال جنایت های انجام گرفته در نوار غزه طی جنگ 22 روزه مقاومت کردند تا اینکه گلدستون با تحقیق از اهالی نوارغزه و ارائه آن به سازمان ملل، این رژیم را به جنایت علیه بشریت متهم نمود.

در آخرین مورد نیز اسراییلی ها پس از کشتن 9 تبعه ترک در کشتی متعلق به ترکیه که عازم نوارغزه بوده است از خود مقاومت نشان داده و با حمایت آمریکا از پذیرش کمیته حقیقت یاب دبیر کل سازمان ملل خودداری نمود و در راستای مقابله با آن خود به تشکیل یک کمیته حقیقت یاب اقدام نمود.

امری که با مخالفت دولت ترکیه روبرو شده است. در پی این ماجراها، شورای حقوق بشر سازمان ملل طی یک رأی گیری، خواستار تشکیل یک کمیته حقیقت یاب با هدف بررسی عوامل و دلایل حمله 31می اسراییل به ناوگان بین المللی آزادی غزه شده است. این کمیته بین المللی متشکل از «سر دزموند دسیلوا» از انگلستان،  «کارل هادسون فیلیپس» از ترینیداد توباگو و «ماری شانتی دایریام» از مالزی است. این امر با استقبال جنبش های فلسطینی و کشورهای اسلامی و مخالفت اسراییلی ها همراه شده است.

اسراییلی ها کما فی السابق به انتقاد از شورای حقوق بشر و این اقدام آن برخواستند. سایت وزارت خارجه اسراییل در این رابطه آورده است: «محافل اسراییلی گفتند که دستور شورای حقوق بشر سازمان ملل برای برپایی کمیسیونی که «جنایات اسراییل» را مورد بررسی قرار دهد یک نمونه دیگر از تسلط کامل کشورهای دیکتاتوری و جهان سومی و اسلامی و عربی بر این شورائی می باشد که مأموریت واقعی آن دفاع از حقوق انسانی در سراسر جهان و مبارزه با خشونت است.»(2) همچنین شیمون پرز ضمن عصبانیت از این تصمیم، اعلام کرد که بیشتر اعضای سازمان ملل رویکرد ضد اسراییلی دارند و سخنگوی نتانیاهو نیز با اعلام اینکه نیازی به تشکیل چنین کمیته ای وجود ندارد افزود تل آویو با این گروه همکاری نمی کند.

نتیجه گیری

بدیهی است که مخالفت اسراییلی ها با کمیته های تحقیق خارجی و مستقل بدلیل آگاهی از جنایت خود و محکوم بودن این جنایات از سوی مجامع انسانی- بشری است. هر چند که نتایج این کمیته ها در عمل بر رفتار اسراییلی ها و سیاستگذاری آنان تأثیر چندانی ندارد و حمایت های آمریکا و اروپا، این رژیم را به تداوم رویه همیشگی اش تشویق می کند اما انزوای جهانی این رژیم یکی از دستاوردهای کمیته های تحقیق مستقل است و از همین رو، این کمیته ها برای اسراییل یک کابوس محسوب می شود.

سلام قائمی/گروه جامعه و ارتباطات تبیان