هایکوهای اتریشی

ایمافون بودمرزهوف

ایمافون بودمرزهوف، متولد 1895 و در گذشته به سال 1982، شاعر اتریشی است که در پراگ و مونیخ فلسفه و هنر خوانده و در دوران حیاتش از دوستان نزدیک راینر ماریا ریلکه نیز بوده است. او افزون بر هایکو، رمان و داستان نیز منتشر کرده است. خانم بودمرزهوف مدت ها در ژاپن زندگی کرده و از این روست که با چنان مهارتی قالب غیر آلمانی هایکو را در زبان آلمانی به کار  می گیرد که انگار هایکوساری توانایی ژاپنی است. هایکوهای زیر از کتابی به نام هایکو، چاپ 2002 انتخاب شده اند و همگی هایکوهایی مربوط به فصل بهارند.

بودمرزهوف نخستین بار به همین قلم با چند شعر متفاوت و زندگی نامه، در مجموعه ی، "صد سال شعر آلمانی زبان" انتشارات علمی و فرهنگی، 1389 ، به خوانندگان فارسی زبان شناسانده شده که علاقه مندان را به این آثار ارجاع می دهم.

*

یخ، تن می رهاند از جویبار-

زلال می درخشند از ژرفای جو

طلای تیره گون سنگ ها.

*

توفان می توفد بر بام

تگرگ بر پنجره می کوبد-

بی صدا بر می آید روز.

*

دیری التماس می کند توکا-

همین که ماه می آید لب فرو می بندد.

آیا پاسخ اش را داد ماه؟

*

ماه تمام می درخشد امروز

قورباغه ها بلند آواتر شده اند

در برکه ای که باز می تابدش.

*

بگذار زندگی کنم لک لک عزیز-

این همه قورباغه هست

برو یکی دیگر را بخور.

*

جلوی گودال بایست-

رنگین کمانی تنها

بر آن تاق زده است.

*

شب. همهمه ها فرو می خسبد.

اکنون بلدرچین پروا می کند

که در قفس اش آرام بخواند.

*

ابرهای سبک پر گونه می گذرند.

بنگر ماه را

که می پروازد همراهشان.

*

بر فراز آب های عمیق

عنکبوت های خرد می دوند

خشک پا.

*

در باغ غریبه یاسمن می شکفد

جلوی دروازه

عطرش را فرو می دمم من.

*

برفبار گلبرگ های یاس

چشمه را سپید کرده است-

آب هم خوشبوست حتی.

*

راه های جنگلی شبنم زده

درخشان، پیش رویم تن می گشایند-

حتی قطار هم باز نمی ایستد.

*

ابرهای درخشنده

چه نزدیکند به من- دور، چه دور

در پس آن ماه.