كوكب رحمت
سحر از دامن نرجس، برآمد نوگلى زیبا گلى كز بوى دلجویش، جهان پیر شد برنا
سپیده دم ز دریاى كرم برخواست امواجى كه عالم غرق رحمت شد، از آن مواج روح افزا
به صبح نیمه شعبان تجلّى كرد خورشیدى كه از نور جبینش شد، منوّر دیده زهرا
چه مولودى كه همتایش ندیده دیده گردون چه فرزندى كه مانندش، نزاده مادر دنیا
به صولت تالى حیدر، به صورت شبه پیغمبر به سیرت مظهر داور، ولىّ والى والا
قدم در عرصه عالم، نهاده پاك فرزندش كه چِشم آفرینش شد، ز نورش روشن و بینا
به پاس مقدم او شد، مزیّن عالم پائین ز نور طلعت او شد، منوّر عالم بالا
چو گیرد پرچم «انّا فتحنا»، در كف قدرت لواى نصرت افرازد، بر این نُه گنبد خضراء
شها چشم انتظاران را، ز هجران جان به لب آمد بتاب اى كوكب رحمت، بر افكن پرده از سیما
تو گر عارض بر افروزى، جهان شود روشن تو گر قامت برافرازى، قیامت¬ها شود برپا
تو گر لشگر برانگیزى، سپاه كفر بُگریزد تو گر از جاى برخیزى، نشیند فتنه و غوغا
بیا اى كشتى رحمت، كه دریا گشت طوفانى چو كشتیبان تویى، ما را چه غم از جنبش دریا
خوش آن روزى كه برخیزد، ز كعبه بانگ جاء الحقّ خوش آن روزى كه برگیرد، حجاب از چهره زیبا
«مرحوم دكتر قاسم رسا»
گروه دین و اندیشه تبیان، هدهدی
