شهادت پسر پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم)

همه او را در مکه و مدینه بنام زیدابن محمد می شناختند.اما در میان عرب مکی همگان می دانستند که محمد پسری ندارد .حتی او را بر بریده شدن نسلشمورد تمسخر واستهزا قرار می دادند.پس این پسر محمد کیست؟

زیددر واقع پسر خوانده پیامبر بود.پیامبر اورا عزیز می داشت تا آنکه در مدینه به سن ازدواج رسید .پیامبر زینب بنت جحش از دختران سر شناس قریش را به عقد او در آورد. ماجرای ازدواج و طلاق زید را در آیات36و37 احزاب می توانید جستجو  ومطالعه کنید.

سریه زید بن حارثه در منطقه قَرَده - سال سوم هجری قمری

پس از جنگ بدر و شكست سنگین مهاجمان و مشركان مكه در نبرد با سپاهیان حضرت محمد(ص) و كشته شدن تعداد زیادی از سپاهیان شرك و كفر به دست مسلمانان، رعب و وحشتی در كافران و مشركان به وجود آمد. به طوری كه برای سفرهای بازرگانی خویش به شام، واهمه و ترس عجیبی از مسلمانان داشته و عبور از راه معمول بین مكه و شام را، كه از كنار دریای سرخ و از حوزه حكومتی پیامبر(ص) در حوالی مدینه منوره می گذشت، به مصلحت نمی دیدند. أشراف و اعیان قریش مكه پس از مشورت و گفت و گو به این نتیجه رسیدند كه سفرهای بازرگانی خویش را ادامه دهند، زیرا حیات آنان به این داد و ستدها بستگی دارد، ولیكن، از این پس، نه از راه معروف و معمول بین مكه و شام، بلكه از راه ناشناخته ای كه در صحرای عربستان، میان مكه و عراق قرار دارد عبور كنند و پس از رسیدن به عراق، از آن جا به سوی شام عازم گردند. تا از این طریق، بدون مواجه شدن با مسلمانان، به اهداف اقتصادی خویش دست یابند.

بدین منظور تعدادی از سربازان قریش مكه با كالاهایی مختلف از راه صحرای عربستان به سوی عراق راه افتاده، تا از آن جا به شام روند. این خبر به اطلاع پیامبر(ص) رسید و آن حضرت برای كاهش قدرت شیطانی قریش، تصمیم گرفت كه بر آنان ضربه ای وارد سازد. بدین جهت پسرخوانده اش زید بن حارثه را در رأس یكصد مرد جنگی به سوی آنان اعزام كرد. زید بن حارثه و سربازان او در نخستین روز ماه جمادی الآخر سال سوم قمری، از مدینه منوره حركت و به سمت كاروان قریش رهسپار شدند. سربازان اسلام، پس از چند روز راه پیمایی، در منطقه "قرده" كه در مسیر بیابانی میان مكه و عراق است، به كاروان قریش نزدیك گردیده و به آنان هجوم آوردند. اعیان و اشراف قریش، مانند ابوسفیان، صفوان بن امیه، ابوزمعه، عبدالله بن ابی ربیعه و حویطب بن عبدالعزی، كه صاحبان اصلی این كاروان بودند، به محض رویارویی با سپاهیان اسلام، از منطقه گریخته و خود را رهانیدند. ولی سربازان مسلمان، موفق گردیدند كه سه نفر از همراهان آنان را اسیر و مقدار زیادی از اموالشان، از جمله تعداد زیادی شتر را به غنیمت گرفته و با پیروزی به مدینه منوره برگردند. پیامبر(ص) پس از دریافت غنایم، آن ها را تخمیس و خمس آن ها را كه به مبلغ بیست هزار درهم می شد دریافت كرد و مابقی را در میان رزمندگان تقسیم نمود. یكی از اسیران آن سریه، مردی به نام فُرات بن حیّان عجلی بود، كه مسئولیت راهنمایی كاروان قریش از مكه به سمت عراق را بر عهده داشت و پیش از این، در واقعه بدر اسیر شده و با رأفت پیامبر(ص) آزاد گردیده بود. بدین جهت، در این سریه در معرض اعدام قرار گرفت، ولی با وساطت ابوبكر بن ابی قحافه، كه از پیش با وی رابطه حسنه ای داشت، مسلمان شد و از مرگ حتمی رهایی یافت. گفتنی است كه این سریه، نخستین سریه ای بود كه زید بن حارثه، فرماندهی آن را بر عهده گرفته بود.(1) از آن پس وی سریه های دیگری را نیز فرماندهی كرد و سرانجام در یكی از سریه ها، به نام جنگ موته به شهادت رسید.

1- نك: المغازی (محمد بن عمر واقدی)، ج1، ص197؛ التنبیه و الاشراف (مسعودی)، ص 210، سبل الهدی و الرشاد (صالحی شامی)، ج6، ص 32