ای قلبها بسوزید، ای چشمها بگریید

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

یادش بخیر، چه سحرهای دل انگیزی بود، کوی ارک و مسجد خانم (فاطمیه) و نمازهای لاهوتی صفای شیدائیان و کهف ولائیان آیه الله العظمی بهجت(رضوان الله تعالی علیه).

سحرهای تاریک که دوستداران آن مرجع پارسا از این سو و آن سو می آمدند تا از فیض حضور آن خورشید مشکفام بهره مند شوند،پیش از طلوع خوشید جهانتاب، نور وجود بهجت آور او دلهایشان را روشن می ساخت.

یادش بخیر! آن وقتی که با تمام وجود می گفت: «ایاک نعبد و ایاک نستعین» حقیقت آن است که بگوئیم تمام وجود او یکپارچه استعانت از خدا بود و پرستش حق "جل و علی".

همه مریدان او می دانند ، من نیز یادم می آید هنگامی که می گفت: "ما را به راه راست هدایت کن"، تمام وجودش التجاء و التماس به خدای بزرگ بود و آن هنگام که می گفت "ما را از راه گمراهان دور ساز"، گویا زبانه های آتش را می دید و از ژرفای جان فریاد"غیرالمغضوب علیهم ولاالضّالین" سر می داد.

همیشه آرزو داشتم تمام نمازهایم را با دو رکعت نماز صبح او عوض کنم.

با خدا نجوا می کرد و براستی که هنگام نجوا در این دنیا نبود؛ در عرش اعلی سیر می کرد، به معراج می رفت و به سوی حقیقت  "کان قاب قوسین اوادنی" پر می کشید.

و اینک این نماینده حجت خدا از میان ما رخت بر بسته است .

و فقدان استوانه ای از اوتاد زمین، عیش ما را بی برکت ساخته است.

دیگرکجا شویم؟ به کدامین سو رویم؟

صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را

تا دگرمادر گیتی چو تو فرزند بزاید

امید آن داریم که «ولی الله الاعظم» این مصیبت جانکاه را بر همه دلدادگان او آسان سازد و حضرت رب الارباب سایه دیگر عالمان و استوانه ها و نفس های هستی را بر سر ما مستدام دارد.

و تا ظهور دولتش سایه "رهبرمعظم انقلاب اسلامی" را پایدار فرماید.

و ما اینک این مصیبت بزرگ را به حضرت بقیه الله الاعظم "ارواح العالمین له الفداء"  تسلیت گفته و برای علوّ درجات آن عالم ربانی و عارف صمدانی دست به دعا برمی داریم و از خدای بزرگ برای بازماندگان و دوستداران و علاقمندان آن فقیه بزرگ اجری بزرگ  و شکیبایی نیکو مسئلت می نماییم.