قرائت قلبی قرآن

حضرت امام خمینی (ره)، رهبر دانای راز و پیر طریقت آشنای ما در کتاب گرانسنگ "چهل حدیث" در باب قرائت قرآن چنین می نویسد:

"انسان كه می خواهد كلام خدا را قرائت كند و به آیات الهیه ، قلب قاسی[1]  خود را مداوا كند و با كلام جامع الهی شفای امراض قلبیه را بگیرد و با نور هدایت این مصباح [2] منیر غیب را دریابد باید اسباب ظاهریه و باطنیه آن را فراهم كند و آداب صوریه و معنویه آن را فراهم كند، نه مثل ما كه اگر گاهگاهی هم تلاوت قرآن كنیم علاوه بر آنكه از معانی و مقاصد آن و اوامر و نواهی [3] و وعظ [4] و زجر آن بكلی غافلیم ، و گویی آیاتی كه در آن ذكر اوصاف جهنم و عذاب الیم  [5]آن یا بهشت و كیفیات نعیم آن گردیده، به ما ربطی ندارد.

نعوذبالله در خواندن كتاب قصه، حضور قلب ما بیشتر و حواس ‍ ما جمع تر است از كتاب كریم خدایی.

... ما هر وقت می خواهیم صورت حَسَن و آواز نیكوی خود را به مردم ارائه دهیم ، قرآن یا اذان را وسیله قرار می دهیم و مقصد ما تلاوت قرآن نیست، و عمل به این استحباب نمی باشد.

بالجمله مكائد[6] شیطان و نفس اماره بسیار است و غالبا حق را به باطل مشتبه [7] می كند و زشت و زیبا را با هم ملتبس [8] می نماید؛ باید از مكائد او به خداوند پناه برد[9].

پی نوشت :

[1] - سخت دل

[2] - چراغ

[3] - نهی شده ، خلاف امر

[4] – پند و اندرز

[5] - دردناك

[6] - حیله ها

[7] - شبیه ، نزدیك

[8] - پوشیده شده

[9] - چهل حدیث ، ص 428

تنظیم برای تبیان: شکوری