من و آرزو

چله‌ِ عاشقی

كی باور می‌كنه برای رسیدن به آرزو چه كارایی كه نكردم. هرچی گفت، گفتم چشم. هرچی رو هم كه نگفت از سكوتش خوندم. تمام لحظه‌‌ها مردونه به پاش موندم. آخرِ سر هم كه گفت بیا، گفتم با سر میام. باور نمی‌كنی وقتی به من راه داد، دیگه نه خوردم و نه خوابیدم و نه نوشیدم¹ همه چیزو گذاشتم كنار و همه‌چیزم و كارم شد اون. وقتی یك رنگی و اخلاص من رو دید گفت می‌خوای بازم پیش من بمونی؟

* * * * *

می‌دونی وعده‌ی ما چند روز بود؟ می‌دونی چند روز دیگه من رو پیش خودش نگه داشت؟

وَ واعَدنَا مُوسَی ثَلاثِینَ لَیلَةً وَ اَتمَمنَاهَا بـعَـشرٍ

اگر مشتاق ملاقات خدایی، بشتاب. اگر دنبال وقت اختصاصی می‌گردی، همین حالاست. همین حالا، همین‌جا، میقات و میعاد یكی شده!

حَیَ عَلی خَیرِ العَمَل

حواست جمع جمع باشد، ذی  الحجة آغاز تقرب نیست، بلكه آغاز دیدار و وصل است. یعنی رسیدن و یكی شدن. اصلا قفل ذی‌الحجة هم با روز وصل حضرت علی و حضرت فاطمه علیهما السلام باز می‌شود.

می‌دونی این چهل روز برای تمام عارفان عالم (بخونید عاشقان عالم) یك راز ازلی است؟ فهمیدن این راز هیچ كاری ندارد. الان بهار عارفان است تقویم عارفی  و عاشقی با ذی‌الحجه شروع می‌شود.² اگر این راز را می‌خواهی بفهمی، پس بسم الله: بشمار یك، دو، ... ، سی و نه، چهل.

      صبر كن!  فَاخلَع نَعلَیك، اِنَّكَ بِالوَادِ المُقَدَّس

ببین به كجا رسیدی! كفشهای تنگ دنیا را درآور، تو هم‌اكنون به بالاترین روز تاریخ رسیده‌ای، آری دوست من اینجا كربلاست!