برنارد ویلمو و صنعت تبلیغات در فرانسه

ورود صنعت عکاسی به دنیای چاپ، سبب بی رونق شدن استفاده از نقاشی دستی در هنرهای تبلیغاتی شد. اما در این میان هنرمندی به نام برنارد ویلمو توانست کاربرد اجرای دستی در گرافیک و پوسترسازی را جانی دوباره بخشد.

در دهه 1950 میلادی ، اکثر کشورهای اروپایی در عرصه هنرهای گرافیک تلاش داشتند تا واژه و تصویر را به صورت حساب شده و استاندارد باهم درآمیزند و همین امر بعدها سبب شکل گیری اصول تایپوگرافی به عنوان ساختارهایی بی نقص و اجباری شد. اما در این میان طراحی گرافیک فرانسه راهی متفاوت را برگزید و تلاش نمود تا از هنرهای تجسمی خصوصا نقاشی در صنعت تبلیغات استفاده کند.

مهمترین آرتیست فرانسوی که توانست بر این هدف، جامه عمل بپوشاند برنار ویلمو بود. وی بیش از آن که به ریشه های تایپوگرافی در طراحی گرافیک تاکید کند، سعی داشت پوسترهای تبلیغاتی مدرن را به طور جدی با نقاشی هماهنگ و همسو سازد. شاید دلیل این امر را بتوان در ادعای فرانسوی ها دانست. ایشان معتقد بودند در هنر نقاشی نسبت به دیگر کشورهای اروپایی و امریکایی برتری فراوانی دارند؛ بنابراین لیمو درصدد برآمد از این نقطه قوت هنر فرانسوی در هنر نوپای گرافیک نیز بهره برد.

ویلمو در آکادمی "ژولیَن" پاریس در رشته نقاشی تحصیل کرد و سپس با "پل کالین" همکاری نمود. کالین او را با اصول طراحی پوستر مدرنیست و لزوم کار در مقیاسی بزرگ آشنا ساخت. وی مانند طراحان پوستر مشهور معاصرش "ریموند ساوینیاک" و " آندره فرانسوا" که از همکاران "ای. ام. کاساندر" به حساب می آمدند، حرفه خود را از برجسته ترین استادان این هنر آموخت.

ویلمو به عنوان طراحی که بیش از پانصد پوستر ارائه کرده بود، عقیده داشت یک پوستر خوب و کامل را باید بتوان در کمتر از یک ثانیه خواند. او در سخنرانی در کلوب مدیران هنری نیویورک به سال 1954م. در این زمینه گفت:
" در پلان فنی، یک پوستر باید هدف خود را بر پایه معنا و سهولت درک علائم خیابانی بگذارد. اما در یک پلان طراحی، هدف باید هنر باشد، بدون فراموش کردن "تولوز-لوترک" و "پیکاسو"."

در سال های پس از جنگ این نگرش در کارهایی که برای خیریه ها و سازمان های دولتی انجام می شد، آزمایش گردید. پس از آن نیز در طول بازسازی صنعت و تجارت فرانسه در دهه 1950م. ویلمو برای مشتریانی چون "پِریِر"، "ایر فرانس" ، "بَلی"، " ژیلت" و "اُرَنجینا" چندین شناسه یکسان را طراحی کرد.
سبک پوستر فرانسه به عنوان یک شیوه طراحی گرافیک در حال رشد، حالتی واپس گرا و ارتجاعی داشت. یک نظریه پرداز به نام "فرانسوا استالی" در سال 1955م. در این باره نوشت:
" پاریس به عنوان متروپلیس نقاشی مدرن، حال و هوای هنر تزئینی دارد و به طور کامل متعلق به خودش است. فقط ضروریات فنی طراحی تبلیغات امروزی و امکانات مناسب را در اختیار ندارد. با این حال هرگاه یک نقاش نخبه پاریسی در زمینه پوستر، به طرح های گرافیکی کارآمد نیز علاقمند باشد، آثارش کیفیتی پیدا می کنند که آنها را در رده بندی نقاشی های دیواری مدرن، برتر از تبلیغات محض قرار می دهد. این نوع اتحاد در تکنیک تبلیغات و نقاشی را می توان به آسانی در آثار ویلمو مشاهده کرد."

ویلمو علاوه بر تبلیغ جداگانه محصولات، ادعای "فرانسوی بودن" را نیز در داخل و خارج کشور در میان مردم برانگیخت. زمانی که شرکت های چندملیتی امریکایی، بر بازار اروپای غربی سایه انداخته بودند، آثار او فرانسه و محصولات آن کشور را با حال و هوای مدیترانه ای، هنر مدرن، آشپزی درجه یک و مد پیوند داد.
سبک وی مبتنی بر حسی قوی از رنگ ها، خطوط اصلی ملایم ناشی از فرم بدن انسان و طرح های تصنعی بود که در آن ، اغلب تولید و بسته بندی در هم ادغام می شدند.
ویلمو از تسلط تبلیغات فتوگرافیک بسیار اظهار تأسف می نمود ، چرا که این مقوله وارد فرآیند پوسترسازی نیز شده بود.
وی برنده چندین جایزه مهم شد و چندین نمایشگاه از آثارش برگزار گردید. مانند نمایشگاه "مروری بر آثار ویلمو" در نمایشگاه ملی پاریس در سال 181م.*

پی نوشت:
* یک قرن طراحی گرافیک، جرمی آینسلی