لئو لیونی، هنرمندی با رنگهای شاد

لئو لیونی از مشهورترین طراحان گرافیک و تصویرسازی است که نقشی اساسی در رشد "مکتب نیویورک" در دهه 1950 میلادی ایفا کرد.

زندگی لئو لیونی (Leo Lionni) بازتابی از بی خانمانی و آوارگی بسیاری از اروپائیان میانه قرن بیستم است که پیش از تثبیت زندگی حرفه ای یا خلاقشان، در نقاط بسیاری زندگی کردند. به دلیل مشکلاتی که اروپا پس از جنگ جهانی دوم با آن روبه رو شد، این طراح، گرافیست و تصویرگر اروپای مجبور شد در سال 1939م. به امریکا مهاجرت کند و سالهای پربار هنری خود را در کشوری بیگانه به سر برد.
لیونی از عوامل مهم و تأثیرگذار در ایجاد پیمانی میان طراحی گرافیک اروپا با ریشه های فرهنگی و فلسفی آن و پراگماتیسم رو به رشد تجارت امریکا بود که هویت زیباشناسانی ظریف و پیچیده ای را جستجو می کرد.
لئو لیونی در آمستردام و در خانواده ای ایتالیایی به دنیا آمد. پیش از آنکه به سوی رشته دلخواهش هنر و طراحی کشیده شود، مدتی در جنوا و زوریخ به تحصیل در رشته اقتصاد پرداخت.

وی ابتدا در میلان شروع به طراحی گرافیک نمود و در سالهای 1933تا 1935 به عنوان مدیر هنری کمپانی محصولات غذایی "موتا" کار کرد.

تهدیدات موسُلینی نسبت به یهودیان، لیونی را وادار کرد تا در سال 1939 به ایالات متحده مهاجرت کند و در فیلادلفیا ساکن شود. او پس از یافتن شغلی در آژانس تبلیغاتی "ایِر و شرکا" به سرعت در کانون طراحی مدرنیسم امریکا قرار گرفت. از اولین آثار او می توان به طراحی تبلیغات در مطبوعات اشاره کرد که برای شرکت "کنتینِر" امریکا انجام شد.
لیونی برای این شرکت که با استخدام طراحانی چون موهولی ناگی ، بایر و متر با کارهای مدرنیسم آشنا شده بود، مجموعه ای از کارهای فتومونتاژ را اراه کرد که توجه او را به باهاوس نشان می داد.

لیونی در سال 1949 به عنوان مدیر هنری مجله "فُرچون" جانشین "ویل برتین" شد و به نیویورک نقل مکان کرد. حضور دوازده ساله اش در مجله ، با تغییر خط مشی آن در راستای تعدیل کلی مدرنیسم امریکا مصادف شد. این سبک که اغلب از آن به عنوان "مدرنیسم طبیعی" یا "بیومورفیک" نام برده می شود، سبکی ساده تر است که از هندسه نظری و رنگ های پایه دهه 1920 پرهیز می کند. لیونی اهمیت تنوع را در آرایش مجله به خوبی می دانست . کار کردن با خبرنگاران، تصویرگران و عکاسان از نقاط قوت او بود. وی همچنین مدل سینماتوگرافی را در طراحی مجله به کار برد و به نوعی از تربیت صفحات دست یافت که بر پایه تضاد مقیاس ها ، رنگ ها و تراکم بود.

آشنایی لیونی با طراحی ایتالیایی، موفقیت شغلی مناسبی را به عنوان مدیر هنری امریکایی در شرکت "اُلیوِتی" برای وی مهیا کرد. او در خلال سال های 1950 تا 1957 مسئولیت طراحی شناسه های یکسان شرکت ها و طراحی سالن های مد را گزیده گویی پیچیده و سادگی ظاهری بر عهده گرفت.
آثار لیونی را می توان از کاربرد خلاقانه رنگ های پراحساس در کارهایش شناسایی نمود. وی با "ژوزف و انی آلبرز"، مدرسان سابق باهاوس و ایده های آنان درباره رنگ ها آشنا شد. از دیگر دوستان وی ، الکساندر کالدر مجسمه ساز بود که کارهایش را با شیوه های جدی و توجه به رابطه رنگ ها ارائه می داد.

نتایج تئوری رنگ ها را می توان در طراحی های لیونی برای پوستر و کاتالوگ هایی که برای نمایشگاه بین المللی عکاسی بزرگ در موزه هنرهای مدرن نیویورک در سال 1955م. ارائه داد مشاهده کرد. از دیگر طراحی های این دوره می توان به طراحی جلد مجله "پرینت" اشاره کرد که لیونی در سردبیری آن همکاری داشت.

لیونی پس از نگارش و تصویرگری اولین کتاب کودکان به نام "آبی کوچولو و زرد کوچولو" (1959) بیش از 30 کتاب دیگر نیز منتشر نمود. وی خود کتاب هایش را می نوشت و تصویرسازی می کرد. او در سال 1961 در ایتالیا سکنا گزید و در آنجا به نقاشی و تصویرگری ادامه داد.