تبیان، دستیار زندگی
یک گزارش درباره برنامه ها و سریال های مناسبتی ماه مبارک رمضان. بعد از 9 روز کدام یک موفق بوده اند و کدام نه؟
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : احمد رنجبر
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

رمضان به کام پادری و ماه عسل

یک گزارش درباره برنامه ها و سریال های مناسبتی ماه مبارک رمضان. بعد از 9 روز کدام یک موفق بوده اند و کدام نه؟

احمد رنجبر-بخش سینما و تلویزیون تبیان
پادری و ماه عسل

سریال پادری

وقتی یك سریال موفق است و بعد از آن فصل دومش ساخته می شود ، یعنی نصف راه را بدون درسر طی كرده. با چنین اصل ثابت شده ای معلوم نیست چرا نام سریال از «دودكش» به «پادری» تغییر كرد؟ چه بسا خیلی از بیننده ها باید به ذهن فشار بیاورند كه بله این آدم ها همان هستند كه در «دوكش»  بودند! به هر حال «دودكش» در زمان پخش مخاطبان خود را پیدا كرد و پیش بینی اش سخت نبود كه در سری دوم ولو با تغییر اسم از مخاطب نسبی برخوردار باشد. زوج هومن برق نورد و بهنام تشكر در «دودكش» حضوری موفق داشتند و حالا در«پادری» ثمره این همكاری خوب چیده می شود. كل كل این دو و بده بستان های شان تا الان اصلی ترین فاكتور موفقیت سریال بوده است. در این میان سهم برق نورد (فیروز) از تزریق بامزگی به سریال بیشتر بوده ؛  تكیه كلام های معروفش مثل «آمپاس» ، «به ضرس قاطع» ، «عنر عنر» ، «قمپز» و ... باز هم به دل می نشیند.

سریال برادر

كامبیز دیرباز بعد از موفقیت در سریال «پشت بام تهران»  مصاحبه ای كرد و گفت در انتخاب نقش وسواس شده ام و دیگر  هر پیشنهادی را نمی پذیرم. این را هم گفت كه بتازگی یك سریال را بخاطر فیلمنامه ضعیف رد كرده. منظورش «برادر» بود ؛ چه باهوش است آقای دیرباز. سریال «برادر» در چند قسمت اولیه بشدت نومید كننده بوده. قصه آن شعاری ، كلیشه ای و قابل پیش بینی است. جواد افشار از خیلی وقت پیش می دانست این سریال برای شب های ماه رمضان شبكه دو در نظر گرفته شده و فرصت كافی برای روایت قصه اش داشت. با این حال نه كارگردانی «برادر» مقبول بوده و نه فیلمنامه اش. آرش قادری (نویسنده سریال) برای بیان حرفش شخصیت هایی كاملا سیاه و سفید طراحی كرده كه نمونه اش را بارها و بارها در سریال ها و فیلم ها دیده ایم؛ همان ها كه از فرط سیاهی یا سفیدی توی ذوق می زنند و رفتار و گفتارشان با آن چه اطراف مان می بینیم زمین تا آسمان تفاوت دارند. در قسمت های اولیه كلی موعظه و شعار شنیدیم و از قصه خبری نبود.  در كنار ایرادهای اصلی فیلمنامه ، جواد افشار هم نتوانسته با كنترل بازیگران و خلق موقعیت های فرامتن، به داد «برادر» برسد. بازی ها هم اغراق شده است ؛ طوری حرف می زنند و رفتار می كنند كه انگار از كره ای دیگر آمده اند. حسین یاری و حسن پورشیرازی در ارائه شخصیت مثبت داستان همان قدر مسیر را اشتباه می روند كه پوریا پورسرخ در نشان دادن كاراكتر منفی. به زور می خواهند شخصیت را توی حلق بیننده كنند.

سریال برادر

برنامه ماه عسل

بعد از موج حملات بی سابقه ای كه سال پیش به «ماه عسل» شد ، خیلی ها این برنامه را در رمضان 95 زیر ذره بین داشتند. خاطرتان هست كه سال پیش ساعت پخش برنامه احسان علیخانی با «خندوانه» همزمان شد، برنامه رامبد جوان در اوج بود و بهانه ای شد برای كوبیدن «ماه عسل» . خیلی زود حاشیه مهمان های برنامه از جمله پزر عروس دامن «ماه عسل» را گرفت و علیخانی و تیمش را شوكه كرد. علیخانی از همه آن ماجراها پند گرفته و امسال با طمانیه شروع كرده. تا الان استاندارد «ماه عسل» حفظ شده و توانسته ذائقه مخاطبان قصه های ماه عسلی را تامین كند. نكته مثبت را باید در حفظ استاندارد برنامه دانست.

برنامه جام پانزدهم

همه جذابیت های فوتبال یك طرف، ویژه برنامه ای كه برای آن در نظر گرفته می شود یك طرف. علاقمندان به فوتبال دوست دارند پیش و پس از هر مسابقه از حواشی و اطلاعات جانبی مطلع شوند و حظ ببرند. «جام پانزدهم» این وظیفه را بر عهده دارد اما آن چنان كه باید از پس این مسئولیت موفق بیرون نیامده. دلیل اصلی اش را باید در بالا رفتن توقع بیننده از ویژه برنامه های فوتبالی دانست. علاقمندان خاطرشان هست كه در دوره پیشین جام جهانی فوتبال ، برنامه ای روی آنتن شبكه سه رفت با نام 2014. در این برنامه آیتم های متنوع و كم سابقه ای پخش شد ، كارشناسان جهانی به برنامه دعوت شدند و در لحظه آمار و آنالیز بازی ها در برنامه مطرح می شد و روی سایت قرار می گرفت. این موارد یا در «جام پانزدهم» نیست و یا در نازل ترین سطح كیفی ارائه می شود. دلیل اصلی ضعف «جام پانزدهم» تهیه كننده آن یعنی حسین ذکایی است. او كه دبیر شورای سیاست گذاری ورزش صدا و سیما است غالب ویژه برنامه های فوتبال را خودش تهیه می كند و متاسفانه چون خلاقیت ندارد، نتیجه برنامه ای  ضعیف می شود. فقط محض نمونه مقایسه كنید مهمان های 2014 و «جام پانزدهم» را. دونگای برزیلی كجا علی منصوریان خودمان كجا؟

المپیک2016

برنامه دعوت

برنامه «دعوت» سال پیش با اجرای جواد رضویان و به عنوان ویژه برنامه افطار شبكه یك پخش شد. اجرای ضعیف رضویان و تقلید عجیب برنامه از «ماه عسل» آن را به حاشیه راند تا جایی كه كمتر كسی از «دعوت» خبر داشت. مسئولان شبكه یك برای رمضان 95 «دعوت» را به ساعت 23:15  شب منتقل كرده اند و اجرای آن را به نیما كرمی و همسرش زینب زارع سپرده اند. از آن سو ساختار برنامه هم دستخوش تغییر شده و دیگر شبیه به «ماه عسل» نیست. مهمان ها از چهره های شناخته شده هستند كه چالشی برای انجام كار خیر راه می اندازند. نکته مثبت دیگر این که كم شدن زمان برنامه به 45 دقیقه بهترین تصمیمی است كه برای «دعوت» گرفته شده است. نقطه ضعف برنامه به مجریان باز می گردد. نیما کرمی و زینب زارع می توانند از موقعیت شان برای جذاب شدن برنامه استفاده كنند كه نمی كنند. عجیب تر این كه در مواجهه با مهمان ها آن طور كه باید آماده نیستند و همین باعث می شود نتیجه گفت و گوها دندان گیر نباشد. این چه سوالی است كه كرمی از فریدون آسرایی می پرسد: «كار داوری موسیقی سخت تر است یا آهنگسازی؟»

برنامه شیدایی

شبكه دو شش سال برنامه ای با عنوان «شب های شیدایی» روی آنتن می فرستاد. این برنامه از باغ موزه دفاع مقدس و به شكل زنده پخش می شد اما هیچ گاه جزو برنامه های تراز تلویزیون قرار نگرفت. ایرادهای بیشماری داشت كه در حوصله این نوشتار نیست. مسئولان شبكه دو امسال نام برنامه را به «شیدایی» تغییر داده اند و شرح مسئولیتش را هم عوض كرده اند. برنامه در راستای گسترش ازدواج آسان، تقویت رابطه زوج ها ، ارتباط مردم و ... تولید می شود. خلاصه ؛  همین كه فرمت برنامه عوض شده نقطه مثبتی برای آن بحساب می آید. ایراد برنامه در عدم نوآوری آن است ؛  این كه زوج های شناخته شده یا غیر مطرح به برنامه بیایند و درباره ازدواج و مسائل زندگی شان صحبت كنند اتفاق جدیدی نیست چرا كه به شكل های مختلف این قصه ها را در تلویزیون دیده ایم .ضمن این كه سوژه های شكار شده توسط «شیدایی» بكر نیستند كه مثلا مثل «ماه عسل» موج ایجاد كند. عبدالله روا که تا چند وقت پیش «شب های فوتبالی» را در شبكه ورزش اجرا می كرد مجری«شیدایی» است.